Moja droga

slav

nie wiem co bybylo, gdybym nie poswiecil zycia za syna...moze po ppewnym czasie zgryzota doprowadzila by mnie do zakupienia zabujczej dawki...a moze do paranoii, a moze nie.

czy to nie jest uczciwe, ze nie wiem co bym zrobil...bo nie wiem.
czy pieprz.a poprawnosc religijna wymaga z gory zadeklarowanych poswiecen?

czy bez tak umocowanych w sumieniu deklaracji jestem fuj?

czy wystarczy o tym trajkotac na forum....jak to poswiecilbym wszystko dlas bliskich...zeby byc cacy??

a moze bym to zrobil...wczesniej niz nie jeden klecha...gloszacy rekolekcje o poprawnosci sumienia...a moze nie.
ja nie wiem.

jesdtem uczciwy wobec wlasnego sumienia i potrafie o tym powiedziec...jaki by to mial nie byc moralny afront.

salwinia

no właśnie. Ale nazywasz się altruistą itp itd. Musisz się zdecydować. Albo altruizm, albo egoizm

slav

droga salwiniu!

nie...nie musze sie wcale decydowac.
pamietasz kiedy pisalac mi o ksiedzu, ktory nie celebrowal pompatycznych nastrojow (to bylo chyba podczas twojej pielgrzymki, a moze na jakis rekolekcjach).
napisalas, ze w sukurs innemu powaznemu ksiedzu powiedzial, iz samoukochanie nie jest niczym zlym,...a i nie ma milosci do innego bez ukochania wlasnego siebie.
taka postawa nie wyklucza altruizmu...ani nie oznacza tez egoizmu.

don't you?

powiem ci jak zwykle szczerze...jakos nie ufam osoba, ktore z taka pewnoscia, determinacja i pewnoscia mowia o poswieceniu zycia dla kogos, nawet bliskiego.

sadze, ze tak ekstremalnych poswiecen nie mozemy byc pewni, tzn. zdecydowana wiekszosc z nas.
takie deklaracje wydaja mi sie byc dosc naciagane, nieprzemyslane, badz nieuczciwe.

ps.
jak wskazuja badania osoby wierzace bardziej obawiaja sie smierci od...powiedz\my ateistow.

paradoks prawda? Wesoly

EeLan

Mam do wszystkich Użytkowników pytanie. Nie postawię go w dziale "Pytania", gdyż bardziej zależy mi na żywej dyskusji, gdyż nie jest to problem z rodzaju: "czy xxyyzz" jest grzechem".

KAŻDY wierzący napotyka na swojej drodze trudności, problemy i wątpliwości. Jest no naturalne i nie ufam NIKOMU, kto temu zaprzeczy. Bo czy może być inny przejaw wolnej woli, niż właśnie bunt przeciwko samemu Stwórcy?

Ale, ale: powracając do mojej głównej myśli - właśnie przeżywam taki kryzys wiary i chciałbym przedstawić Wam kilka z moich myśli, licząc na Wasze odpowiedzi i udział w dyskusji.

Wszystko zaczęło się, kiedy na swojej drodze napotkałem pierwszego ateistę (daawno temu) z prawdziwego zdarzenia. Co to znaczy? Nie był to obrażony na księdza bubek z osiedla, leń niezdolny do wysiłku raz w tygodniu, czy osoba po prostu na sprawy własnej wiary obojętna. Prawdziwy ateista, mocne argumenty.
Potem zacząłem stawiać sobie pytania odnośnie Boga, odnośnie mojej wiary. Mam do niej kilka zarzutów:

Skąd wiadomo, że Bóg jest? Proste, aczkolwiek miażdżące pytanie. Osobiście czuję się tak, jakby Bóg mnie olewał... chociaż może on mówi do mnie, ale ja Go nie słyszę? Gdzie w tym wielkim, opisanym przez naukę świecie jest miejsce dla Boga?
Czy wszystkie doznania, cuda, objawienia mogą być uznane za prawdziwe, czy są tylko ludzkim wymysłem?
Czy Bóg nie jest symbolem, który wymyślił człowiek, żeby wykreować sobie własny stały, jasny system wartości, by wiedzieć jak postępować, by nie bać się śmierci, by mieć motywację do czynienia dobra (sędzia na końcu życia), by mieć kogoś, komu może przedstawić swoje prośby licząc na ich spełnienie, czy bóg nie jest dziełem CZŁOWIEKA szukającego odpowiedzi na pytania, takie jak "dlaczego zmieniają się pory roku"?
Czy czlowiek nie jest zbitką decydujących o wszystkim genów?
Wszystkie nasze działania i motywy, to tak naprawdę biologiczne procesy w mózgu, więc gdzie tu wcisnąć Boga? Gdzie duszę? Czy modlitwa i religijne doznania to też nie są samonapędzające się reakcje naszych neuronów?

Czy świat faktycznie ma jakieś drugie dno, a nie jest tym zimnym, opisanym przez naukę światem, gdzie nie mam miejsca i nie występują tzw. zjawiska "nadprzyrodzone"??, a wszystko co w nim istnieje można opisać i udowodnić i nic nie potrzebuje do swojego istnienia Boga?

Bo skąd wiadomo, że to Bóg stworzył człowieka, ukształtował go i daje widoczne znaki swojej obecności, a nie człowiek stworzył boga na swoje własne potrzeby?

Chociaż... pisząc ten artykuł w jakiś dziwny sposób zdaję sobie sprawę, że Bóg w jakiś sposób z nami jest... strange.

BlackAngel

EeLan, dobre pytania, podoba mi się to, że się nad tym zastanawiasz.

Odpowiem w ten sposób, chociaż nie naukowo, ani mocno szczegółowo, gdyż mam "lenia" teraz Wesoly

Jakoś nie mogę uwierzyć, że wcześniej nie było nic, nawet czasu, aż tu nagle Wielki Wybuch i w ciągu miliardów lat ukształtowało się to wszystko. Żaden najwybitniejszy naukowiec nie wie w jaki sposób powstało życie na naszej planecie, skąd się wzięliśmy, my ludzie chociażby.

Ciekawy wykład, polecam. Szczególnie zdanie Arno Penziasa, Noblisty, znajdziesz. [link widoczny dla zalogowanych]

Jaki jest mój największy argument na istnienie Boga, najbardziej inteligentnej istoty?
Cóż napisze w ten sposób: Miłość, najpotężniejsza siła, tak naprawdę tylko dzięki niej można czuć się szczęśliwym i raczej nikt nie zaprzeczy, że jest najważniejsza, każdy jej szuka. Żadne pieniądze, luksusy nie zastąpią prawdziwej miłości. Te wszystkie nasze potknięcia, problemy, momenty upadków, po wielkie powroty, wyjścia na prostą, uczucia....Nie, to wszystko nie mogło się wziąć tak po prostu z materii, o której tak naprawdę wciąż mamy minimalne pojęcie.
A jeżeli się mylę? To jesteśmy zwykłym przypadkiem ewolucji, "wirusem".

Jednak to ,że żyjemy na takiej genialnej planecie, w tak naprawdę doskonałym wszechświecie, głębsze myślenie sprawia, że nie znajduje słów by opisać to piękno, nie potrafię, przerasta mnie to w "nieludzkiej" liczbie....

Z własnego życia widzę, że ono czemuś służy, ma jakiś sens. Nie uznaję takich przypadków, dla mnie i kilku miliardów ludzi to niewyobrażalne. Ja widzę, że życie to pewnego rodzaju test, tak to odczuwam, ale nie musisz się tym kierować, każdy sam musi do tego dojść.

Biblia jest dla mnie najdoskonalszą księgą, ma ogromną wartość, tym bardziej dziś, kiedy wiele osób odchodzi od wiary, pewne wartości zastąpiła dobra zabawa, egoizm, tzw obojętność. Żyjemy w najnowocześniejszych czasach, mamy wszystko podane na tacy, a mimo to najwięcej problemów, najwięcej pokus...Biblia przewidziała to wszystko.

Oczywiście jak wynika z moich postów mam często wątpliwości, jednak to normalne. Im więcej będziesz szukał odpowiedzi tym więcej nieścisłości się pojawi. To wyzwanie, ale każdy kto chce szczerze wierzyć a nie "cieszyć" się tradycją, musi przez to przejść.

Wierzę w niesamowicie inteligentny umysł który to wszystko stworzył.

Aktualnie "badam" przypadki tzw "śmierci klinicznej". Sprawa mogłaby wydawać się śmieszna, gdyby nie relacje tysięcy osób które ją przeżyły, ich historie są wstrząsające. Malutkie dzieci ( o nie uformowanych jeszcze poglądach na temat możliwości egzystencji pozaziemskiej) dorośli ( w tym ateiści), niewidomi itp...Wszyscy potwierdzają to samo. Nie mogą opisać cudowności swoich przeżyć. Kiedyś "olewano" ten temat, jednak coraz więcej poważnych lekarzy zaczyna się interesować tą sprawą i na podstawie swoich badań twierdzą, że to muszą być "migawki z zaświatów". Są głosy sceptyczne, jednak nie dziwi mnie to specjalnie, wszystko jest podważane co jakiś czas. Ja wierzę tym osobom które tego doświadczyły, ich słowa dla mnie są najcenniejsze.

Wybacz za mało szczegółową odpowiedź, jednak jestem wyczerpany po całym dniu. Oby choć trochę pomogła w twoich rozważaniach.

Pozdrawiam

slav

mnie rowniez podoba sie to, ze nad tym sie zastanawiasz...bo to oznacza, ze wciaz myslisz.
jednak moje refleksje sa zgola inne, niz te prezentowane przez blackangel'a...z calym szacunkiem naturalnie.

EeLan

Przedstawiasz sprawę tak, jakby fakt naukowego wyjaśnienia zachodzących w świecie zjawisk zaprzeczał w jakikolwiek sposób istnieniu Boga. Czego więc oczekujesz? Czekasz, aż ktoś pokaże ci atom z wygrawerowanym napisem "made by God"?

Kreacjonizm jest jednak faktycznie śmieszny i już dawno nie spotkałem się z kimś, kto w jakikolwiek sposób próbowałby zaprzeczać istnieniu takiego zjawiska jak np. ewolucja. Ale czy nauka w jakikolwiek sposób odbiera Bogu Jego boskość? W jaki sposób mała mrówka, która weszła przypadkowo do odciśniętego śladu Wielkiej Stopy może stwierdzić: "nie widzę tu żadnych śladów tej małpy. Ona nie istnieje". Tak samo: czy mrówka, która twierdzi, że jej wiedza wynikająca z obserwacji i badań na jej mrówczym poziomie, wyklucza możliwość istnienia mikroskopu elektronowego, ma rację?

Kiedy nauka przyznaje, że czegoś nie wie, uważam to za przejaw jej uczciwości i nie wiem dlaczego w imię religii miałbym jej machać przed nosem takim argumentem. Niektóre z niewytłumaczonych zjawisk rozum prędzej czy później wpisze na listę rozwiązanych problemów, ale nie wiem dlaczego Tajemnicę, do której odnosi się wiara, miałbym degradować przez sam fakt łączenia jej z tego typu zagadkami. Może w Bogu faktycznie nie ma nic niemożliwego? Uważam, że ludzie pokroju zadufanych w sobie kreacjonistów czy "naukowych ateistów" w stylu Dawkinsa są z góry skazani na porażkę w swoich rozmyślaniach, z góry udzielając swoim poglądom jedynego monopolu na Prawdę.

Jednocześnie, ludzie pozostają głuchymi i ślepymi na płynący przez dzieje i będący udziałem zwykłych ludzi wierzących szeroki nurt doświadczeń religijnych

slav

nie sadze, zeby dawkins byl tego typu czlowiekiem.

jesli chodzi natomiast o istnienie boga i temu zaprzeczanie, sprawa z mojej strony wyglada nieco inaczej, niz to opisujesz.
to moze niescislosc z mojej strony, ale z drugiej strony to tylko post, nie ksiazka.

oczywiscie, ze naukowe wyjasnianie zachodzacych w swiecie zjawisk nie dezawuuja do istnienia tak waznej istoty.

jednak gdy popatrzymy na liste tego, co do "niedawna" bylo z pewnoscia boskim tworem i zaczniemy wykreslac, to okazuje sie, ze:

w rozmieszczeniu galaktyk, gwiazd, planet itd...bozy palec raczej nie bral udzialu;
w zawieszeniu ksiezyca, jako niewtpliwie pieknej ozdoby naszego niebosklonu...tez chyba najwyzszy palcow nie maczal;
dalej, gory lasy, wody i lady;
rosliny, zwierzeta..w koncu ludzie;
deszcz, pioruny, ogien, zacmienia tez udalo sie wyjasnic nieklopoczac wiekuistego.

okazalo sie rowniez, ze my ludzie mamy wiecej wspolnego np. z polnym makiem niz z zastepem swietych.

okazalo sie tez, ze umieramy z prozaicznych powodow, a nie koniecznie przez powolanie.

dowodzimy, iz biblia nie ma nic wspolnego z kronika historyczna, a jej autorami sa ludzie z krwi ikosci, a jeszcze inni decyduja co w niej sie dokladnie znajdzie.

jezeli teraz porownamy szale tego co domniemanie boskie ( a raczej najzwyczajniej niewyjasnione)...z tym co udalo nam sie bogu 'wyrwac'
to co sie okazuje?
okazuje sie, ze na serio tylko slepa wiara moze pchac nas do sklonienia sie ku urzeczywistnieniu tej nadnaturalnej postaci.

kiedy do tego wiadomo, ze pomimo miliardow wyznawcow, tysiecy lat prosb i modlow, ta milujaca ludzi postac milczy, kiedy nie stwirdzono promila materialu dowodowego na jego istnienie, nie odnotowano udokumentowanego przypadku powrotu z wiecznosci, ktory moglby byc chocby poszlaka.

kiedy wiadomo, ze zarloczne religie klamia, a ich zwolennicy gubia sie w jednoznacznym zdefiniowaniu boga...to, czy naprawde nie mozna zalozyc, ze ow uwielbiany wszechmogacy jest jedynie terapeutycznym klamstwem?

zamyslona

Co do Twojej sytuacji to wydaje mi się, że... każdy katolik ma w swoim życiu czas zwątpienia. Gdy np. nie chce wierzyć, nie widzi sensu chodzenia do kościoła, czy życia we wspólnocie.
Moim zdaniem masz taki czas... chodzisz do kościoła, uczestniczysz w scholi, bo już to rozpocząłeś... bo gdzieś obok jest rodzina i Ci katoliccy znajomi... i zwyczajnie brak odwagi powiedzieć ' ja nie chcę, ja nie wierzę'. Ale może w tym tkwi Twoje szczęście? Ja Ci proponuje pomyśleć, zwyczajnie pomyśleć... czy Jezus, ,Matka Boża, Duch Święty... nigdy nie wysłuchali Twoich próśb i nie pomagali? Czy po modlitwie nie czułeś się pełen miłości? Czy po spowiedzi nie czułeś ulgi? Postaw sobie tego typu pytania.

Nathaniel

barti91

Nathaniel zastanawiam czy chcesz w swoim życiu spotkać i pokochać Boga?? Bo mam wrażenie, że nie za bardzo ci na tym zależy.
I mam nadzieje ,że się mylę . Bo takim sposobem oddalamy się od Boga i trzymamy z szatanem.

Nathaniel

barti91 a ja się zastanawiam czy Bogu zależy na tym by w ogóle dał się spotkać i pokochać. Bo mam wrażenie, że nie za bardzo mu na tym zależy.

Tomasz G

Witam !
Prawdziwa wiara musi miec podstawy Biblijne , wierzacy chrzescijanin musi przestrzegac przykazan Biblijnego dekalogu i miec swiadectwo Jezusa ( patrz Obj 12, 17 . ) pozdrawiam ! Tomasz G

Elementnieba

A co z wiarami niechrześcijańskimi? Wink

slav

slav

zapomnialem napisac...i bardzo mi jest zal takich ludzi, jak ty.
nikt na to nie zasluguje, zeby byc az tak glupim.