Moja droga

Tomasz G

Przyjac czy nie przyjac? (ZC 10/2015)
Kryzys migracyjny ujawnil glebokie podzialy nie tylko w samej Unii Europejskiej, ale takze wsrod jej obywateli, a nawet wsrod europejskich chrzescijan.
Zaczelo sie juz wiosna. Na lodziach, statkach, tratwach i pontonach dziesiatki i setki osob dziennie przedostawaly sie z Afryki Polnocnej do Wloch. Do dzis z roznych kierunkow, rowniez z Turcji, przez Grecje czy Hiszpanie przybylo do Europy kilkaset tysiecy „uchodzcow”; tak duzo, ze kraje graniczne przestaly panowac nad ich rejestrowaniem. Na naszych oczach ludzie przekraczali granice Unii lub ladowali na jej wybrzezach przez nikogo niezatrzymywani. Dzis nikt nie wie, ani jak zatrzymac dalszy naplyw przybyszow, ani co zrobic z juz przybylymi — gdzie ich rozlokowac, w jakiej liczbie i za czyje pieniadze. Sytuacja jest dynamiczna. Pojawiaja sie rozne propozycje, ale krajom czlonkowskim trudno dojsc w tej sprawie do zgody.
Unia Europejska jeszcze nie okrzepla w swym zjednoczeniu, a juz zaczyna pekac w szwach. Poszczegolne panstwa UE, nawet te do niedawna otwarte na przybyszow, juz widza, ze nie sa w stanie przyjac wszystkich, i zawieszaja dzialanie traktatu z Schengen, wprowadzajac kontrole graniczne. Widac jak na dloni wypelnianie sie proroctwa z 2. rozdzialu starotestamentowej Ksiegi Daniela o kolosie na glinianych nogach. Czytamy tam o proroczym snie, jaki w VII wieku p.n.e. przysnil sie krolowi Babilonu. Olbrzymi posag z roznych metali, o stopach z zelaza i gliny rozpada sie pod uderzeniem kamienia spadajacego na jego stopy prosto z nieba.
Prorok Daniel wyjasnil krolowi znaczenie tego snu. To skrocona historia swiata (...) czwarte imperium mialo zastac zastapione „podzielonym krolestwem” — po czesci z zelaza, po czesci z gliny. Czesci te mialy sie ze soba mieszac, zeby sie polaczyc, ale ostatecznie jedno mialo sie nie trzymac drugiego, „tak jak zelazo nie moze sie zmieszac z glina”. Ten obraz reprezentuje rozne kraje Europy, mocne i slabe, powstale po rozpadzie imperium rzymskiego. Dzisiejsza Unia Europejska jest jedynie kolejna proba polaczenia zelaza z glina, by przywrocic Europie swietnosc z okresu imperium rzymskiego. Proroctwo jednak nieublaganie zapowiada, ze „jeden nie bedzie sie trzymal drugiego”. Co wlasnie widac, slychac i czuc. Podzielila sie nie tylko Unia, ale takze jej obywatele.
Jedni — idealisci — bezkrytycznie chca przyjmowac wszystkich, drudzy — realisci — wyliczaja setki powodow, dla ktorych jest to ich zdaniem niemozliwe. Podzieleni w stosunku do kwestii przyjecia „uchodzcow” sa nawet chrzescijanie. Ale czy wszystkie watpliwosci i obawy sa bezzasadne? Sam jestem w tej sprawie rozdarty z wielu powodow. (...) jestem rozdarty, bo choc podzielam wiele obaw zwiazanych z obecnym kryzysem migracyjnym, to jednak nie moge pogodzic sie ze sposobem ich wyrazania przez wielu — pelnym agresji, nienawisci i pogardy do wszystkich przybyszow. (...) Prawdziwi chrzescijanie nikogo nie nienawidza. Moje rozdarcie oscyluje miedzy obawa przed konsekwencjami obecnych wydarzen dla mojej ziemskiej ojczyzny a swiadomoscia wymagan stawianych mi przez Slowo Boze, ktoremu chce byc posluszny. (...)
Olgierd Danielewicz
Skrot artykulu. Calosc juz do przeczytania w wersji elektronicznej, PDF lub EPUB miesiecznika „Znaki Czasu”.
[link widoczny dla zalogowanych]