Moja droga

madźka.

Czym jest dla Ciebie Msza Święta?

Pamiętam, że jak byłam mała, to chodziłam na Mszę Św. dla dzieci z koleżankami i najczęściej gadałyśmy, ale za to bardzo lubiłam homilie na owych Mszach, ponieważ ksiądz zawsze schodził z prezbiterium i rozmawiał z dzieciakami na temat związany z Ewangelią. To sprawiało, że się nie nudziłam parę minut na Mszy. Pamiętam też, że kiedy koleżanki szły do komunii (rok starsze), to ja im trochę zazdrościłam i czekałam, aż wrócą do ławki. Też chciałam już... Później w drugiej klasie podstawówki ten dzień nadszedł. Poprzedzony był sakramentem pokuty- do dzisiaj pamiętam ilość grzeszków i do jakiego księdza szłam i który konfesjonał. Jezyk

Problem największym było, jak ja wytrzymam dwie godziny w Kościele... No wytrzymałam i nie było tak źle.. Bardzo to przeżywałam i pierwszy raz chyba w takim skupieniu przeżyłam Eucharystię. Później już trochę to zaniedbywałam... nie chciało mi się chodzić na Mszę, wstydziłam się też trochę, jeżeli ktoś znajomy też był w Kościele. Najczęściej chodziłam z koleżanką i gadałyśmy. Tak w 5/6klasie podstawówki, to jak już się udało rodzicom nie wykurzyć na Mszę, to najczęściej stałam na dworze przed Kościołem i gadałam z koleżanką. A na komunię szłyśmy po Snicersa do sklepu. Głupie, wiem... ale tak było. Pamiętam, jak x. Tomasz kiedyś powiedział nam, jak stałyśmy pod Kościołem, że to tak samo, jakbyśmy poszły do koleżanki i stały na korytarzu. Przejęłam się wtedy i już wchodziłam do Kościoła...
Następnie w ogóle zapomniałam, że jest ktoś taki jak Bóg, nawet w Święta Wielkanocne nie poszłam do spowiedzi. To była totalna pustka, ale było mi dobrze, bo rodzice dali mi spokój i nie musiałam się użerać, że nie chce mi się iść do Kościoła. Po tym czasie nastąpił pierwszy krok ku nawróceniu. Pamiętam, jak poszłam do spowiedzi, to bałam się, że regułkę zapomnę i ogólnie cała się trzęsłam. Jednak po spowiedzi kamień z serca mi spadł. Poszłam uklęknąć do ławki i się pomodlić, a dalej się trzęsłam. Pamiętam, jak wtedy wybiegłam szczęśliwa z Kościoła. Później kolejnie był czas na pełne uczestnictwo w Eucharystii (tzn. z przystąpieniem do komunii). Znowu cała chodziłam, trzęsłam się. Pamiętam, że usiadłam w ostatniej ławce, a więc ołtarza nie widziałam, a ludzi przede mną. (byli wyżsi) Kiedy poszłam do komunii, to serce mi strasznie waliło, a nogi drżały. Wróciłam do ławki, uklęknęłam i zamknęłam oczy. Po chwili podniosłam głowę, otworzyłam oczy i nic nie widziałam oprócz krzyża, bo ludzie zasłaniali, ale krzyża nie zasłonili. To było takie niesamowite, że przyjęłam Pana Jezusa do swego serca. Byłam bardzo szczęśliwa. Wesoly

Aktualnie chodzę na Eucharystię, jak mogę, a więc nie ograniczam się do niedzielnej. Kiedy mam trudne dni, nie mogę się skupić, to wtedy cieżko przeżyć odpowiednio Eucharystię, ale zawsze staram sobie uświadomić, gdzie jest i co robię, staram sobie uświadomić wagę tego sakramentu.
Bardzo lubię Msze Święte wspólnotowe, bo wtedy czuć, że jesteśmy jedną wielką rodziną wielbiącą Boga. Normalnie, to też czuć, ale jednak, kiedy się staje wokół ołtarza i trzyma za ręce mówiąc Ojcze Nasz, to jest to niesamowite.

Teraz tak ogólnie omówienie Mszy dla niekatolików i niewierzących, jakby chcieli... (ni moje autorstwo)
Eucharystię zapoczątkował sam Jezus Chrystus w Wielki Czwartek, w Dziejach Apostolskich wyczytujemy, że Eucharystia była praktykowana, jak Jezus tego chciał.

Didache:
„W dniu Pana, w niedzielę, gromadźcie się razem, by łamać chleb i składać dziękczynienie, a wyznawajcie ponadto wasze grzechy, aby ofiara wasza była czysta. Niechaj nikt, kto ma jakiś spór ze swoim bratem, dopóki się nie pogodzą, nie bierze udziału w tym zgromadzeniu, aby nie została skalana wasza ofiara. Oto bowiem słowa Pana: ‘Na każdym miejscu i w każdym czasie składać mi będą ofiarę czystą, ponieważ jestem Królem wielkim, mówi Pan, a imię moje budzi podziw między narodami’ [Ml 1:11]” (Didache 14:1-3)

„Co do Eucharystii, składajcie dziękczynienie w taki oto sposób:
Najpierw przy kielichu: Dziękujemy Ci Ojcze nasz,
Za świętą winorośl Dawida, sługi Twego,
Którą objawiłeś nam przez Jezusa, sługę Twego.
Tobie chwała na wieki!
Następnie przy łamaniu chleba: Dziękujemy Ci Ojcze nasz,
Za życie i za poznanie,
Które objawiłeś nam przez Jezusa, sługę Twego.
Tobie chwała na wieki!
Jak ten chleb łamany, rozrzucony po górach,
Został w jedno zebrany,
Tak niech Kościół Twój aż po najdalsze krańce ziemi
Zbierze się w jednym królestwie Twoim.
Bo Twoja chwała i moc przez Jezusa Chrystusa na wieki!
Niechaj nikt nie je ani nie pije z waszej Eucharystii oprócz tych, co zostali ochrzczeni w imię Pana, gdyż to właśnie miał Pan na myśli mówiąc: ‘Nie dawajcie psom tego, co święte’.” (Didache 9:1-5)

„A gdy się już nasycicie, składajcie dziękczynienie w taki oto sposób:
Dziękuję Ci, Ojcze Święty, za święte Imię Twoje,
Które z woli Twojej zamieszkało w serach naszych,
I za poznanie i za wiarę i za nieśmiertelność,
Które objawiłeś nam przez Jezusa, sługę Twego,
Tobie chwała na wieki!
Ty, Panie wszechmogący,
Stworzyłeś wszystko dla Imienia Twego,
Dałeś ludziom pokarm i napój, aby
ciesząc się nim Tobie dziękowali.
Nam zaś dałeś w swej łaskawości duchowy pokarm i napój i życie wieczne przez Jezusa, sługę Twego.
Nade wszystko dziękujemy Ci za wielką potęgę Twoją.
Tobie chwała na wieki!
Pomnij, Panie, na Kościół Twój, i wybaw go od zła wszelkiego
I uczyń doskonałym w miłości Twojej.
I zgromadź go z czterech stron świata, uświęcony,
W królestwie Twoim, które przygotowałeś dla niego,
Bo Twoja jest moc i chwała na wieki!” (Didache 10:1-5)

Ignacy Antiocheński: (†107)
„Tak więc nawet ludzie żyjący dawniej w starym porządku rzeczy doszli do nowej nadziei i nie zachowują już szabatu, ale obchodzą Dzień Pański, w którym to przez Jezusa Chrystusa i przez śmierć Jego także i nasze życie wzeszło jak słońce. Niektórzy wprawdzie temu przeczą, lecz przecież właśnie przez tę tajemnicę otrzymaliśmy wiarę i po to w niej trwamy, abyśmy okazali się uczniami Jezusa Chrystusa, jedynego naszego Mistrza” („Do Kościoła w Magnezji” 9:1-2)

„gromadzicie się (...) łamiąc jeden chleb, który jest pokarmem nieśmiertelności pozwalającym nam nie umierać, lecz żyć wiecznie w Jezusie Chrystusie” („Do Kościoła w Efezie” 20:2)

„Starajcie się zatem uczestniczyć w jednej Eucharystii. Jedno bowiem jest Ciało Pana naszego Jezusa Chrystusa i jeden kielich, by nas zjednoczyć z Krwią Jego, jeden ołtarz, jak też jeden biskup...” („Do Kościoła w Filadelfii” 4:1)

„Powstrzymują się od Eucharystii i modlitwy gdyż nie wierzą, że Eucharystia jest Ciałem Pana naszego, Ciałem, które cierpiało za nasze grzechy i które Ojciec w swej dobroci wskrzesił. Tak więc ci, co odmawiają daru Boga, umierają wśród swoich dysput. Lepiej byłoby dla nich, żeby mieli miłość (...) Godzi się zatem, abyście stronili od takich ludzi i nie rozmawiali z nimi ani prywatnie ani publicznie” („Do Kościoła w Smyrnie” 7:1-2)

„Nie znajduję przyjemności w pokarmie zniszczalnym ani w rozkoszach tego życia. Chcę Chleba Bożego, którym jest Ciało Jezusa Chrystusa, z rodu Dawida. A jako napoju chcę Krwi Jego, która jest miłością niezniszczalną” („Do Kościoła w Rzymie” 7:3).

Justyn Męczennik: (ur. 100, †165)
„W dniu zaś, zwanym Dniem Słońca, odbywa się zebranie w jednym miejscu wszystkich razem, i z miast i ze wsi. Tedy czyta się Pamiętniki apostolskie albo Pisma prorockie, póki czas pozwala. Potem, gdy lektor skończy, przełożony daje żywym słowem upomnienie i zachętę do naśladowania tych nauk znakomitych. Następnie wszyscy z miejsc powstajemy i modlimy się. Poczem, jak się już powiedziało, gdy modlitwa się skończy, przynoszą chleb oraz wino i wodę, a przełożony zanosi modlitwy tudzież dziękczynienia, ile tylko może, lud zaś z radością odpowiada: Amen. Wreszcie następuje rozdawanie i rozdzielenie wszystkim tego, co się stało Eucharystią, nieobecnym zaś rozsyła się ją przez diakonów. Ci którym się dobrze powodzi, i którzy dobrą mają wolę, dają co chcą, a wszystko, co się zbierze, składa się na ręce przełożonego. On zaś roztacza opiekę nad sierotami, wdowami, chorymi, albo z innej przyczyny cierpiącymi niedostatek, nad więźniami, obcymi gośćmi, jednym słowem śpieszy z pomocą wszystkim, co są w potrzebie. Zgromadzenia zaś nasze dlatego odbywają się w Dniu Słońca, ponieważ to pierwszy dzień, w którym Bóg przetworzył ciemności oraz materię i świat uczynił, ponieważ i Jezus Chrystus, nasz Zbawiciel, tego samego dnia zmartwychpowstał. W przeddzień bowiem Dnia Saturna został ukrzyżowany, a nazajutrz po tymże dniu, to znaczy w Dzień Słońca, objawił się apostołom i tę im podał naukę, którąśmy niniejszym Waszej przedłożyli uwadze” („Apologia” I:67,3-7)

„A oto pokarm ten zowie się u nas Eucharystia i nikt w nim udziału brać nie może, tylko ten, który wierzy w to, czego uczymy, kto wziął kąpiel na odpuszczenie grzechów i na odrodzenie, i tak żyje, jak Chrystus podał. Nie używamy bowiem tego pokarmu jak zwykłego chleba albo zwykłego napoju. Nie, jak za sprawą Słowa Bożego wcielony nasz Zbawiciel Jezus Chrystus przybrał i ciało i krew dla naszego zbawienia, tak samo pokarm, co się stał Eucharystią poprzez modlitwę Jego własnego słowa, odżywia przez przemienienie krew i ciało nasze. Ten pokarm jest, taką mamy naukę, ciałem i krwią tego właśnie wcielonego Jezusa. Apostołowie bowiem w napisanych przez siebie Pamiętnikach, zwanych Ewangeliami, podali nam, że takie otrzymali przykazanie. Jezus wziął chleb, dzięki składał i mówił: ‘To czyńcie na pamiątkę Moją. To jest Ciało moje’ [Łk 22:19-20]. I podobnie wziął kielich, dzięki składał i mówił: ‘To jest Krew Moja’ [Mt 26:28]. I rozdawał im tylko samym. I to złe demony podrobiły w Mitry misteriach, które według ich podania, właśnie tak się odbywać mają. Otóż przy obrzędach wtajemniczania stawia się chleb i kielich z wodą, a potem wymawia się słowa, które znacie, albo się o nich dowiedzieć możecie” („Apologia” I:66,1-4)

„zgromadzają się tak zwani bracia, by wspólnie a żarliwie modlić się za siebie, za oświeconego [ochrzczonego] i za wszystkich, gdziekolwiek tylko się znajdują (...) Po ukończeniu modlitw dajemy sobie pocałunek pokoju. Następnie przynoszą przełożonemu braci chleb i kielich, napełniony wodą zmieszaną z winem. Ten je bierze, wielbi i chwali Ojca wszech rzeczy przez imię Syna i Ducha Świętego, i składa długie dziękczynienie za tę właśnie łaskę, jakiej nam udzielić raczył. Po odmówieniu modlitw i dziękczynienia przez przełożonego cały lud obecny z radością woła: Amen. Amen zaś w języku hebrajskim znaczy: Niech tak będzie. Gdy przełożony odprawi obrzęd eucharystyczny i gdy już cały lud dał odpowiedź radosną, wtedy tak zwani u nas diakoni rozdają każdemu z obecnych cząstkę eucharystycznego chleba oraz wina i wody, i roznoszą je do tych, co nie są obecni” („Apologia” I:65,1-5)

„A zatem wszystkie, w tem imieniu składane ofiary, które nam Jezus Chrystus sprawować przykazał, to znaczy ofiary, składane przy Eucharystii Chleba i Kielicha, które chrześcijanie wznoszą na każdem ziemi miejscu, Bóg już naprzód według własnego świadectwa uznaje za miłe Sobie. Natomiast ofiar waszych oraz tych, które mu składają kapłani wasi, nie przyjmuje, bo powiada: ‘I ofiar waszych nie przyjmuję z rąk waszych. Albowiem od wschodu słońca aż do zachodu Imię moje zostało uwielbione, mówi, pośród pogan. A wyście je zbeszcześcili’ [Ml 1:10-12]” („Dialog z Żydem Tryfonem” II:117,1)

Jest jeszcze dużo pism wczesnochrześcijańskich na temat Eucharystii, jak kogoś to interesuje, to na pewno w necie sobie znajdzie, a jak nie, to niech mówi, a ja podam namiary.

Można też omówić dzisiejszą Mszę Świętą:
Obrzędy Wstępne:
1.Antyfona (lub pieśń) na wejście (najczęściej fragment Psalmu [90 różnych tekstów]) np.
Panie, zmiłuj się nade mną, bo nieustannie wołam do Ciebie. Tyś bowiem, Panie dobry i łaskawy, pełen łaski dla wszystkich, którzy Cię wzywają (Ps 86:3, 5).
Psalmy i pieśni śpiewane były w świątyni Izraela (2Sm 23:1, 1Krn 16:9, Jdt 16:1, Ps 9:12, Syr 47:9), w synagogach oraz przez chrześcijan (Dz 16:25, Rz 15:9, 1Kor 14:15, Ef 5:19, Kol 3:16, Jk 5:13). Patrz też słowa Klemensa Aleksandryjskiego („Kobierce” I:8,2-3; cytowane w cz. 1 tego artykułu).

2.K. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
W. Amen.
K. Miłość Boga Ojca, łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi (lub np. Łaska i pokój od Tego, który jest i który był, i który przychodzi, niech będą z wami wszystkimi [lub 3 inne formy]).
W. I z duchem twoim.
Tekst „W imię Ojca…” jak w Mt 28:19.
Słowo „amen” występuje wiele razy w NT (np. Rz 9:5, 2Kor 1:20, Hbr 13:21).
Tekst „Miłość Boga...” prawie identyczny jak w 2Kor 13:13.
Tekst „Łaska i pokój…” jak w Ap 1:4.
Fragment „I z duchem twoim” nawiązuje do słów „Pan Jezus z duchem twoim” 2Tm 4:22; por. Ga 6:18, Flp 4:23, Flm 25.

3.Kapłan, diakon albo ministrant w zwięzłych słowach wprowadza wiernych w liturgię dnia.
Wspomnienie o tym, co zawierać będą odczytywane teksty biblijne i nawiązanie do danej uroczystości.

Pochylonym jest wyjaśnienie...
Nie wiem, jak Was, ale mnie to interesuje.
Ciąg dalszy nastąpi później, bo właśnie muszę się szykować na Eucharystię. Wesoly

Lestath

Tak się zastanawiam czy dalej przebieg mszy opisywać jeszcze będziesz? No przecież każdy wierzący zna to, bo w końcu ma dużą styczność, a niewierzącemu na co to... Ja osobiście większość jeszcze mogę z pamięci powtórzyć. No ale powiedzmy, że jest zapotrzebowanie na tego typu informacje i ktoś z tego skorzysta i zapamięta to co napisałaś. Mnie się nie chciało, przeczytałem początek i koniec. I odniosę się może tylko do początku.

Ja kiedy wierzyłem na msze chodziłem zazwyczaj sam albo pomagałem komuś kto sam nie mógł przyjść a chciał. Często też z własną babcią. Zawsze przed szkołą wchodziłem rano do kościoła (miałem po drugiej strony ulicy), bo chciałem porozmawiać z bogiem, ofiarować mu to co robię w dzisiejszym dniu. Do spowiedzi przy każdej okazji, nie chciałem niczego w sobie dusić, było to zwykle częściej niż raz w miesiącu. Nie wstydziłem się nigdy iść do kościoła, bo czułem, że idę do przyjaciela. Uwielbiałem wszystkie pieśni i nadal mi to zostało. Zawsze po spowiedzi i przystąpieniu do komunii czułem się wspaniale, nie umiem do końca tego opisać, ale niesamowicie lekko mi było.
Jednak przez późniejsze konflikty zrezygnowałem i każdy zapewne wie jaki mam stosunek do kościoła lecz nigdy bym nie namawiał do rezygnacji z wiary póki jest ona "zdrowa"

Arnon

madźka.

Arnonie, ale w Didache, co innego pisze niż Ty.
A co do Didache, to ŚJ napisali:
„Jednym z najwcześniejszych pozabiblijnych zbiorów zasad wiary chrześcijańskiej jest Didache, czyli Nauka dwunastu apostołów. Zdaniem niektórych historyków dzieło to, składające się z 16 krótkich rozdziałów, pochodzi sprzed roku 100 n.e. Jego autor jest nieznany. Didache wyjaśnia, co powinni wiedzieć ludzie pragnący zostać chrześcijanami” (Strażnica Nr 3, 1992 s. 19)
A co pisze na temat Eucharystii w Didache, to zacytowałam w pierwszym moim poście.

Jeżeli chodzi o niebiblijność, to później wstawię dalszą część Mszy i na jakiej podstawie tak jest...

Dodam jeszcze bardzo ważne cytaty z Ewangelii Jana:
„Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki” J 6:51
„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie” J 6:53
„Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne...” J 6:54
„Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim” J 6:56

madźka.

Akt pokuty:
1.K. Uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzeszni i błagajmy Go o miłosierdzie, abyśmy mogli godnie złożyć Najświętszą Ofiarę (lub Przeprośmy Boga za nasze grzechy, abyśmy mogli godnie przyjąć słowo Boże i złożyć Najświętszą Ofiarę [lub dwie inne formy]).
Fragmenty nawiązujące do Łk 18:13, 1J 1:8-9 i Jk 5:16.
Słowa o „godnym” składaniu ofiary nawiązują do 1Kor 10:21 i 11:27-31, a o „godnym” przyjęcia słowa Bożego do Flp 1:27 i 1Tes 2:4. (o „ofierze” będzie później)
2.K. Panie, który zostałeś posłany, aby uzdrowić skruszonych w sercu, zmiłuj się nad nami.
W. Zmiłuj się nad nami.
K. Chryste, który przyszedłeś wzywać grzeszników, zmiłuj się nad nami.
W. Zmiłuj się nad nami.
K. Panie, który siedzisz po prawicy Ojca, aby się wstawiać za Twoim ludem, zmiłuj się nad nami.
W. Zmiłuj się nad nami (lub 10 innych form np. Panie, Synu Boży, który rodząc się z Maryi Dziewicy stałeś się naszym bratem, zmiłuj się nad nami. (...) Chryste, Synu Człowieczy, który znasz nasze słabości (...) Panie, Synu Jednorodzony Ojca Przedwiecznego, który przyjdziesz sądzić żywych i umarłych).
K. Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy doprowadzi nas do życia wiecznego.
W. Amen.
Słowa o „skruszonych w sercu” nawiązują do Ps 34:19, 51:19, Iz 57:15.
Uzdrawiane skruszonych serc nawiązuje do 1P 2:24, Iz 53:5.
Fragment o zmiłowaniu nawiązuje do słów „Panie, zmiłuj się nad nami” (Ps 123:3), „Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!” (Łk 17:13) por. Ps 6:3, 30:11, 31:10, 41:5, 51:3, Mk 10:48.
Fragment o wzywaniu grzeszników nawiązuje do Mk 2:17.
Fragment o siedzeniu po prawicy Ojca i wstawianiu się za nas nawiązuje do Hbr 7:25, 9:24, 10:12, 12:2.
Fragment w nawiasie nawiązuje do Mt 1:23, Mk 3:35, Rz 8:29, Mt 8:17, Hbr 4:15, Dn 7:13-14, 2Tm 4:1.
Fragment o odpuszczeniu grzechów i życiu wiecznym nawiązuje do 1J 1:9, Dz 26:18 („odpuszczenie grzechów i dziedzictwo ze świętymi”).

Hymn Gloria:
1.K. i W. Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli.
Chwalimy Cię. Błogosławimy Cię. Wielbimy Cię. Wysławiamy Cię. Dzięki Ci składamy,
bo wielka jest chwała Twoja.
Panie Boże, Królu nieba, Boże Ojcze wszechmogący.
Panie, Synu Jednorodzony, Jezu Chryste. Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca.
Który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Który gładzisz grzechy świata, przyjm błaganie nasze.
Który siedzisz po prawicy Ojca, zmiłuj się nad nami.
Albowiem tylko Tyś jest święty.
Tylko Tyś jest Panem.
Tylko Tyś Najwyższy, Jezu Chryste.
Z Duchem Świętym w chwale Boga Ojca. Amen.
Hymn Gloria wprowadzony został do liturgii przez św. Telesfora, papieża w latach 125-136 („Patrologia” ks. dr J. Czuj, Poznań 1953, s. 32).
Słowa tej modlitwy nawiązują do wielu fragmentów Pisma Św. Oto najważniejsze z nich: Łk 2:14, Ap 4:11, 5:13, 7:12, J 20:28, J 1:29, 1P 3:15, Ef 4:5, 1Kor 8:6, Jud 4, 1P 5:4, J 16:14, 2P 1:17, J 1:14, Mt 28:19.

Kolekta:
1.K. Módlmy się.
Boże, źródło wszelkiego dobra, wysłuchaj nasze pokorne prośby i spraw, abyśmy przez Ciebie natchnieni poznawali, co jest słuszne, i z Twoją pomocą to wypełniali. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków (lub 89 innych podobnych form modlitwy).
Słowa modlitwy nawiązują do wielu fragmentów Pisma Św. Oto najważniejsze z nich: Ps 36:10, Wj 15:2, Jr 2:13, Ap 21:6, Ps 86:6, 25:4, 119:125, Kol 3:17, 2Kor 13:13, Rz 9:5, Ga 1:5.
2.W. Amen.

Pochyloną czcionką wyjaśnienia.
(przepraszam, że post pod postem)

madźka.

Liturgia słowa:
1.Pierwsze czytanie.
L. Odczytuje fragment ze Starego Testamentu lub Dziejów Apostolskich.
Oto słowo Boże.
W. Bogu niech będą dzięki.
Za czasów Chrystusa i Apostołów w synagogach odczytywano teksty Starego Testamentu (Łk 4:16-20, Dz 13:15). Później, jak podaje Justyn Męczennik (patrz cz. 1 tego artykułu), na Mszy świętej „czyta się Pamiętniki apostolskie albo Pisma prorockie”.
Dziękowanie Bogu patrz Ps 35:18, Ap 11:17.
2.Śpiewanie lub odmawianie fragmentu Psalmu.
było omawiane- obrzędy wstępne
3.Drugie czytanie.
L. Odczytuje fragment z Listów Apostolskich.
W. Bogu niech będą dzięki.
Listy Apostołów odczytywano w Kościele: „A skoro list zostanie u was odczytany, postarajcie się, by odczytano go też w Kościele w Laodycei, a wy żebyście też odczytali list z Laodycei” Kol 4:16.
4.W. Odśpiewanie Alleluja.
Nawiązanie do Alleluja występującego wielokrotnie w Psalmach (Ps 104:35, 105:45, 106:1, 48, 111:1, 112:1, 113:1, 9, 114:1, 116:1, 117:1, 118:1, 135:1, 21, 136:1, 146:1, 10, 147, 1, 20, 148:1, 14, 149:1, 9, 150:1, 6) i w liturgii niebiańskiej (Ap 19:1, 3-4, 6).
5.Przed odczytaniem Ewangelii.
K. (cicho) Wszechmogący Boże, oczyść serce i usta moje, abym godnie głosił Twoją świętą Ewangelię.
Słowa nawiązujące do wielu fragmentów z Pisma Św., takich jak: Ps 19:13, 51:4, 17, 61:3, 86:11, 119:36.
6.K. Pan z wami.
W. I z duchem Twoim.
K. Słowa Ewangelii według świętego ...
W. Chwała Tobie, Panie.
K. Odczytuje fragment Ewangelii.
Oto słowo Boże.
W. Chwała Tobie, Chryste.
K. (cicho) Niech słowa Ewangelii zgładzą nasze grzechy.
Fragment nawiązujący do słów „Niech Pan będzie z wami!” (Rt 2:4), „z nami Bóg” (Iz 8:10), „Pan z Tobą” Łk 1:28.
Słowa „I z duchem Twoim” patrz powyżej Obrzędy wstępne. Te dwie formuły stosowane były wg Hipolita Rzymskiego już ok. 215 r.
Justyn Męczennik podaje, że na Mszy świętej „czyta się Pamiętniki apostolskie [Ewangelie] albo Pisma prorockie” Słowa o gładzeniu grzechów przez Ewangelię nawiązują do fragmentu „na życie i nieśmiertelność rzucił światło przez Ewangelię” 2Tm 1:10; patrz też Rz 2:16, Ef 3:6, 1J 1:9.

madźka.

Homilia, Credo, modlitwa:
1.Homilia, wygłaszana we wszystkie niedziele i święta nakazane. W inne dni zalecana.
Chrystus w synagodze wygłosił to, co dziś nazywamy homilią (Łk 4:20-27; por. J 6:59, 18:20). W synagogach Apostołowie również nauczali podczas nabożeństw (np. Dz 9:20, 13:5, 13:15-41). Na chrześcijańskim „łamaniu chleba” św. Paweł wygłosił długą mowę (Dz 20:7-11). Justyn Męczennik wspomina, że „Potem, gdy lektor skończy, przełożony daje żywym słowem upomnienie i zachętę do naśladowania tych nauk znakomitych”
2.Credo.
K. i W. Wierzę w jednego Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem, został umęczony i pogrzebany. I zmartwychwstał dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych, a Królestwu Jego nie będzie końca. Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi. Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez Proroków. Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Wyznaję jeden chrzest dla odpuszczenia grzechów. I oczekuję wskrzeszenia umarłych. I życia wiecznego w przyszłym świecie. Amen”.
Wyznanie Wiary Nicejsko-Konstantynopolitańskie ukształtowało się ostatecznie w latach 325-381 na soborach. Zostało ono tak ułożone, by w skrótowy sposób wierni od razu zauważali co jest nauką Kościoła, a co herezją. (Credo również opiera się na Piśmie Świętym, ale to nie ten temat)
3.Modlitwa w potrzebach Kościoła, w potrzebach społeczności świeckiej, za tych, którzy znajdują się w trudnościach życiowych, za wspólnotę miejscową (kilka różnych wezwań do Boga).
K. np. Módlmy się za papieża Benedykta, biskupów i kapłanów (...) Ciebie prosimy.
W. Wysłuchaj nas Panie.
K. Módlmy się za ...
Modlitwa za Kościół i wszystkich ludzi była praktykowana od początku istnienia chrześcijaństwa: 1Tm 2:1-2 („za wszystkich ludzi (...) za królów i za wszystkich sprawujących władzę”), 2Kor 1:11, Ef 6:18, Flp 4:6, Kol 1:3, Jk 5:16. Św. Paweł prosi by się za niego modlić (Ef 6:18-19). Kościół za św. Piotra „modlił się (...) nieustannie do Boga” (Dz 12:5).

Liturgia eucharystyczna:
1.K. (cicho, unosząc patenę z chlebem) Błogosławiony jesteś, Panie Boże wszechświata, bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, który jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich; Tobie go przynosimy, aby stał się dla nas chlebem życia.
Pierwsze słowa modlitwy bardzo często występują w Biblii przy różnych okazjach (np. Rdz 14:20, 24:27, Rt 4:14, 1Sm 25:32, 39, 1Krl 1:48, 8:15, 56, 1Krn 29:10, Ps 31:22, 41:14, 66:20, 72:18, 2Kor 1:3, Ef 1:3, 1P 1:3). Słowa o chlebie nawiązują do wielu fragmentów biblijnych: Ps 127:1-2, Prz 12:11, Iz 30:23, Mt 6:11, J 6:48, 51 (patrz też Pwt 8:3, 16, Ne 9:20, Ap 2:17).
Podobne słowa padały podczas Haggady paschalnej odmawianej przez Żydów w czasach apostolskich: „Błogosławiony jesteś, Panie, Boże nasz, Królu wszechświata, który stworzyłeś ten owoc ziemi. Oto chleb uciemiężenia, który nasi ojcowie spożywali w Egipcie. Ktokolwiek jest głodny, niech się przybliży i spożywa, a kto powinien sprawować Paschę, niech się przybliży i ją celebruje” („Pascha naszego Pana” o. R. Cantalamessa OFM, Kraków 1998, s. 38; por. 35-przypis).
Takie podziękowanie skierowane do Boga podaje też chrześcijańskie pismo Didache: „Dziękujemy Ci, Ojcze Święty (...) Ty, Panie wszechmogący, stworzyłeś wszystko dla Imienia Twego, dałeś ludziom pokarm i napój, aby ciesząc się nim Tobie dziękowali. Nam zaś dałeś w swej łaskawości duchowy pokarm i napój i życie wieczne przez Jezusa, sługę Twego” (10:2-3).
2.W. Śpiewają pieśń, lub gdy kapłan odmawia powyższą modlitwę głośno, oni odpowiadają:
Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki.
(było omawiane)
3.K. (cicho, wlewając wino i trochę wody do kielicha) Przez to misterium wody i wina daj nam Boże, udział w bóstwie Chrystusa, który przyjął człowieczeństwo.
(jeżeli ktoś chce, to dam namiary, dlaczego wino i woda albo jest i w necie)
4.K. (cicho, unosząc kielich z winem) Błogosławiony jesteś, Panie Boże wszechświata, bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy wino, które jest owocem winnego krzewu i pracy rąk ludzkich; Tobie je przynosimy, aby się stało dla nas napojem duchowym.
Słowa „Błogosławiony jesteś...” patrz powyżej.
Słowa o winie nawiązują do wielu fragmentów biblijnych takich jak: Rdz 27:28, 14:18-19, Ps 104:14-15, Am 9:14, J 2:3, Łk 22:17-18.
Podobne słowa padały podczas Haggady paschalnej odmawianej przez Żydów w czasach apostolskich: „Błogosławiony jesteś, Panie, Boże nasz, Królu wszechświata, który stworzyłeś ten owoc winnego krzewu. Ty nas wybrałeś wśród wszystkich narodów...” („Pascha naszego Pana” o. R. Cantalamessa OFM, Kraków 1998, s. 38; por. 35-przypis).
Patrz też powyżej cytowane Didache 10:2-3.
5.W. Dalej śpiewają pieśń, lub gdy kapłan odmawia powyższą modlitwę głośno, oni odpowiadają:
Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki.
6.K. (cicho) Przyjmij nas, Panie, stojących przed Tobą w duchu pokory i z sercem skruszonym; niech nasza Ofiara tak się dzisiaj dokona przed Tobą, Panie Boże, aby się Tobie podobała.
K. (cicho, obmywając ręce) Obmyj mnie, Panie, z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego.
K. Módlcie się, aby moją i waszą Ofiarę przyjął Bóg, Ojciec wszechmogący.
W. Niech Pan przyjmie Ofiarę z rąk twoich na cześć i chwałę swojego imienia, a także na pożytek nasz i całego Kościoła świętego.
O przyjęciu różnych ofiar mówi kilka tekstów biblijnych, takich jak: Rdz 4:4, Kpł 1:3, 2Mch 1:24-26, Ps 119:108, Ml 1:11, Hbr 13:15-16, 1P 2:5.
Św. Paweł w 1Kor 10:14-22 mówiąc o Eucharystii ukazuje ją na tle ołtarza i ofiar ST. Tym samym wskazuje, że jest ona też ofiarą. W 1Kor 10:21 mowa jest o stole Pańskim, który oznacza ołtarz (patrz Ml 1:7, 12, Ez 41:22), a na nim składa się ofiary. Słowa „Mamy ołtarz, z którego nie mają prawa spożywać ci, którzy służą przybytkowi” (Hbr 13:10), ukazują „ołtarz” i to co z niego się „spożywa”, czyli ofiarę. Prorok Malachiasz zapowiadał „ofiarę czystą” (Ml 1:11), którą Kościół od początku identyfikował z Eucharystią (teksty Didache, Ignacego Antiocheńskiego, Justyna Męczennika i innych pisarzy wczesnochrześcijańskich) Zwyczaj obmycia rąk nawiązuje do tekstu Wj 30:20-21, który nakazywał taką czynność przed składaniem ofiar. Słowa modlitwy podczas obmycia nawiązują do Ps 51:4.
Prośba o przyjęcie ofiary patrz np. 2Mch 1:24-26 i inne teksty wymienione powyżej.
7.Modlitwa nad darami.
K. Panie, nasz Boże, przyjmij łaskawie dary swojego ludu, i spraw, aby w sakramencie Eucharystii otrzymał dobra, w które wierzy z całego serca. Przez Chrystusa, Pana naszego (lub 89 podobnych modlitw).
W. Amen.
Składanie darów ofiarnych nawiązuje do nakazu Boga z Lb 28:1-2 i modlitw które odmawiali Izraelici podczas tej czynności.

Modlitwa Eucharystyczna:
1.K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K. W górę serca.
W. Wznosimy je do Pana.
K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
W. Godne to i sprawiedliwe.
Słowa „Pan z wami” i kolejne formuły stosowane były wg Hipolita Rzymskiego już ok. 215 r. Por. powyżej Obrzędy wstępne i Liturgia słowa.
Fragment o sercu nawiązuje do słów „Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje” Mt 6:21. O sercu i odniesieniu jego do Boga patrz np. 1P 3:15, 2Tm 2:22, Ga 4:6, 2Kor 1:22, Ef 3:17, Kol 3:16, 23, 2Tes 3:5.
2.Prefacja (jedna z 90-ciu, śpiewana lub odmawiana) np.
K. Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy nieustannie wysławiali Ciebie, wszechmogący, wieczny Boże, i Tobie za wszystko składali dziękczynienie, przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. W Nim chciałeś wszystko odnowić, abyśmy mogli uczestniczyć w życiu, które On w pełni posiada. On będąc prawdziwym Bogiem, uniżył samego siebie, i przez krew przelaną na krzyżu przyniósł pokój całemu światu. Dlatego został wywyższony nad całe stworzenie i stał się przyczyną wiecznego zbawienia dla wszystkich, którzy są Mu posłuszni. Przez Niego z Aniołami i wszystkimi Świętymi głosimy Twoją chwałę, razem z nimi wołając:
K. i W. Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. Hosanna na wysokości. Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Hosanna na wysokości.
Modlitwa wysławiająca Boga jak np. w Ef 1:3-14, zawierająca elementy z tekstu Flp 2:6-9. Oddawanie czci wraz a aniołami i świętymi wspomniane jest np. w Ap 4:10, 5:11, 8:3, Hbr 12:22-23.
Słowa „Święty, Święty...” itd. to fragmenty z Iz 6:3, Ap 4:8, Ps 118:26, Mt 21:9.

Dalej...
Modlitwa Eucharystyczna:
1.K. Ojcze nieskończenie dobry, pokornie Cię błagamy przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana, abyś przyjął i pobłogosławił te święte dary ofiarne.
Składamy je Tobie przede wszystkim za Twój święty Kościół powszechny, razem z Twoim sługą, naszym Papieżem ... i naszym Biskupem ... oraz wszystkimi, którzy strzegą wiary katolickiej i apostolskiej. Obdarz swój Kościół pokojem i jednością, otaczaj opieką i rządź nim na całej ziemi.
Modlitwa o przyjęcie darów ofiarnych jak w 2Mch 1:24-27 (nakazanych w Lb 28:1-2) z uwzględnieniem wstawiennictwa Chrystusa, jedynego Pośrednika (1Tm 2:5).
Słowa „Obdarz swój Kościół...” nawiązują do fragmentu z pisma Didache: „Pomnij, Panie, na Kościół Twój, i wybaw go od wszelkiego zła. I uczyń doskonałym w miłości Twojej. I zgromadź go z czterech stron świata, uświęcony w Królestwie Twoim, które przygotowałeś dla niego” (10:5).
2.K. Pamiętaj, Boże, o swoich sługach i służebnicach ... i o wszystkich tu zgromadzonych, których wiara i oddanie są Ci znane.
Za nich składamy Tobie te Ofiarę uwielbienia, a także oni ją składają i wznoszą swoje modlitwy ku Tobie, Bogu wiecznemu, żywemu i prawdziwemu, za siebie oraz za wszystkich swoich bliskich, aby dostąpić odkupienia dusz swoich i osiągnąć zbawienie.
Kolejna modlitwa w której przywoływani są ci, którzy tworzą jeden Kościół (Hbr 12:22-24).
3.K. Zjednoczeni z całym Kościołem, uroczyście obchodzimy pierwszy dzień tygodnia, w którym Jezus Chrystus zmartwychwstał i zesłał na Apostołów Ducha Świętego i ze czcią wspominamy najpierw pełną chwały Maryję, zawsze Dziewicę, Matkę Boga i naszego Pana Jezusa Chrystusa, a także świętego Józefa, Oblubieńca Najświętszej Dziewicy, oraz Twoich świętych Apostołów i Męczenników: Piotra i Pawła, Andrzeja i wszystkich Twoich Świętych. Przez ich zasługi i modlitwy otaczaj nas we wszystkim swoją przemożną opieką. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen (lub inna modlitwa jedna z trzynastu).
Słowa o „pierwszym dniu tygodnia” nawiązują do tekstów z Pisma Św. (Mt 28:1, Dz 2:1, 20:7) i zwyczaju Kościoła dotyczącego gromadzenia się w niedzielę (teksty Didache, Ignacego Antiocheńskiego i Justyna Męczennika patrz cz. 1 tego artykułu).
Maryja będąc „Matką mojego Pana” (Łk 1:43) jest zarazem Matką Jezusa, który jest Bogiem (J 20:2

.
Wspominanie świętych nawiązuje do słów „Pamiętajcie o swych przełożonych, którzy głosili wam słowo Boże, i rozpamiętując koniec ich życia, naśladujcie ich wiarę. Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki” Hbr 13:7-8.
4.K. Boże, przyjmij łaskawie Ofiarę od nas sług Twoich, i całego ludu Twego. Napełnij nasze życie swoim pokojem, zachowaj nas od wiecznego potępienia i dołącz do grona swoich wybranych. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
K. Prosimy Cię, Boże, uświęć te Ofiarę pełnię swojego błogosławieństwa, mocą Twojego Ducha uczyń ją doskonałą i miłą sobie, aby stała się dla nas Ciałem i Krwią Twojego umiłowanego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Trudno w NT znaleźć odpowiedniki dla wszystkich słów z odmawianych formuł eucharystycznych, gdyż nie zawiera on prawie modlitw (jednymi z nielicznych są „Ojcze nasz” i „Modlitwa Arcykapłańska” J 17:1-25), w odróżnieniu od Starego Testamentu, w którym mamy np. 150 Psalmów. Nie oznacza to jednak, że NT nie mówi o modlitwie (słowo to, jak i termin „modlić się” występuje w NT dziesiątki razy). W miejscach gdzie opisywana jest Eucharystia NT nie podaje treści modlitw Jezusa i Apostołów, pozostawiając chrześcijanom jakąś dowolność w ich układaniu. Przykładowo w Mt 26:26-27 padają tylko słowa „odmówiwszy błogosławieństwo” i „odmówiwszy dziękczynienie”, a nie podano jakich słów użył Chrystus. Podobnie relacjonują to pozostali Ewangeliści. Św. Paweł też tylko podaje: „dzięki uczyniwszy” 1Kor 11:24. Natomiast Dz 2:42 wspominają, że chrześcijanie trwali „w łamaniu chleba i w modlitwach” Dz 2:42. Nie podaje się jednak formuł modlitewnych, które odmawiali. To samo dotyczy też często okresu poapostolskiego. Przykładowo Justyn Męczennik, choć opisał sprawowanie Eucharystii, mówił o tym tylko ogólnie: „Ten je bierze, wielbi i chwali Ojca wszech rzeczy przez imię Syna i Ducha Świętego, i składa długie dziękczynienie”, „gdy modlitwa się skończy, przynoszą chleb (...) a przełożony zanosi modlitwy tudzież dziękczynienia, ile tylko może” Wyjątkiem jest tu pismo Didache, w którym podano treść modlitw eucharystycznych
5.K. On to w dzień przed męką wziął chleb w swoje święte i czcigodne ręce, podniósł oczy ku niebu, do Ciebie, Boga, swojego Ojca wszechmogącego, i dzięki Tobie składając błogosławił, łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc:
Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy: To jest bowiem Ciało moje, które za was będzie wydane.
Słowa nawiązujące do Mt 26:26, Mk 14:22, Łk 22:19, 1Kor 11:23-24.
6.K. Podobnie po wieczerzy wziął ten przesławny kielich w swoje święte i czcigodne ręce, ponownie dzięki Tobie składając, błogosławił i podał swoim uczniom mówiąc:
Bierzcie i pijcie z niego wszyscy: To jest bowiem kielich Krwi mojej nowego i wiecznego przymierza, która za was i za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. To czyńcie na moją pamiątkę.
Słowa nawiązujące do Mt 26:27-28, Mk 14:23-24, Łk 22:20, 1Kor 11:25.
7.Aklamacja (jedna z czterech) np.
K. Oto wielka tajemnica wiary.
W. Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale.
Słowa nawiązujące do 1Kor 11:26 („śmierć Pana głosicie”), 1Kor 15:20 („Chrystus zmartwychwstał”) i Ap 22:20 („Przyjdź, Panie Jezu!”).
8.K. Boże Ojcze, my Twoi słudzy, oraz lud Twój święty, wspominając błogosławioną mękę, zmartwychwstanie oraz chwalebne wniebowstąpienie Twojego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa, składamy Twojemu najwyższemu majestatowi z otrzymanych od Ciebie darów Ofiarę czystą, świętą i doskonałą, Chleb święty życia wiecznego i Kielich wiekuistego zbawienia. Racz wejrzeć na nie z miłością i łaskawie przyjąć, podobnie jak przyjąłeś dary swojego sługi, sprawiedliwego Abla, i ofiarę naszego Patriarchy Abrahama oraz tę ofiarę, którą Ci złożył najwyższy Twój kapłan Melchizedek, jako zapowiedź Ofiary doskonałej.
Pokornie Cię błagamy, wszechmogący Boże, niech Twój święty Anioł zaniesie tę Ofiarę na ołtarz w niebie przed oblicze boskiego majestatu Twego, abyśmy przyjmując z tego ołtarza Najświętsze Ciało i Krew Twojego Syna, otrzymali obfite błogosławieństwo i łaskę. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Kolejna modlitwa eucharystyczna (patrz uwagi powyżej o modlitwach w NT).
Bardzo podobną modlitwę z ok. 215 r. przekazał nam Hipolit Rzymski, a rozpoczyna się ona słowami: „Wspominając przeto Jego śmierć i zmartwychwstanie, ofiarujemy Tobie chleb i kielich…” (patrz cz. 1 tego artykułu).
Słowa o „ofierze czystej” nawiązują do Ml 1:11. Również czasem stosowane kadzidło ma swe źródło w tym fragmencie („dar kadzielny będzie składany” Ml 1:11), choć w niebie kadzidło stanowią „modlitwy świętych” (Ap 8:3-4, 5:

.
Słowa o ofiarach ze Starego Testamentu nawiązują do Rdz 4:4, 22:2-13, 14:18-20, Hbr 7:1-11.
Fragment o aniele uczestniczącym w zanoszeniu ofiary nawiązuje do Hbr 1:14 i Ap 8:3-4.
9.K. Pamiętaj, Boże, o swoich sługach i służebnicach ... którzy przed nami odeszli ze znakiem wiary i śpią w pokoju.
Błagamy Cię, daj zmarłym oraz wszystkim spoczywającym w Chrystusie udział w Twojej radości, światłości i pokoju.
Również nam, Twoim grzesznym sługom, ufającym w Twoje wielkie miłosierdzie, daj udział we wspólnocie z Twoimi świętymi Apostołami i Męczennikami: Janem Chrzcicielem, Szczepanem, Maciejem, Barnabą i wszystkimi Twoimi Świętymi; prosimy Cię, dopuść nas do ich grona nie z powodu naszych zasług, lecz dzięki Twojemu przebaczeniu.
Przez Chrystusa, naszego Pana, przez którego, Boże, wszystkie te dobra ustawicznie stwarzasz, uświęcasz, ożywiasz, błogosławisz i nam udzielasz.
K. (podnosząc kielich i patenę z hostią) Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, Tobie, Boże Ojcze wszechmogący, w jedności Ducha Świętego, wszelka cześć i chwała, przez wszystkie wieki wieków.
W. Amen.
Słowa o zmarłych nawiązują do Ap 14:13, 6:9.
Fragment o świętych nawiązuje do Hbr 12:22-24, Dz 26:18.
Słowa „Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie” nawiązują do terminologii św. Pawła dla którego wszystko spełnia się w tym imieniu np. „powołani przez (...) Chrystusa” (Rz 1:6), „umarliśmy razem z Chrystusem” (Rz 6:

„odkupienie (...) w Chrystusie” Rz 6:3.
Dalsze słowa nawiązują do 2Kor 13:13 i Ap 4:11.

Arnon

Madziu, gdyby tak pozbierać różne wersety z całej Biblii, to wiesz jakie rytuały można wytworzyć, ho, ho. A podobno msza jest "ofiarą przedłużającą Ofiarę Krzyża; pamiątką śmierci i zmartwychwstania Pana, który powiedział: ‚to czyńcie na moją pamiątkę’ " . Zobacz do Biblii jak wyglądała skromna uroczystość Pamiątki.

madźka.

...

Obrzędy komunii:
1.K. Pouczeni przez Zbawiciela i posłuszni Jego słowom, ośmielamy się mówić (lub inne wprowadzenie jedno z siedmiu):
K. i W. Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.
Słowa o pouczeniu nawiązują do Łk 11:1-2.
Modlitwa „Ojcze nasz” wg Mt 6:9-13.
2.K. Wybaw nas, Panie, od zła wszelkiego i obdarz nasze czasy pokojem. Wspomóż nas w swoim miłosierdziu, abyśmy zawsze wolni od grzechu i bezpieczni od wszelkiego zamętu, pełni nadziei oczekiwali przyjścia naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
W. Bo Twoje jest królestwo i potęga, i chwała na wieki.
Słowa te nawiązują do wielu tekstów np. Łk 1:71, 2:14, Dz 9:31, Ps 29:11, 122:6-7, Ap 22:17, 20, Hbr 9:28, 1Kor 1:7.
Słowa te nawiązują też do fragmentu z pisma Didache: „Pomnij, Panie, na Kościół Twój, i wybaw go od zła wszelkiego (...) I zgromadź go z czterech stron świata, uświęcony, w królestwie Twoim, które przygotowałeś dla niego, bo Twoja jest moc i chwała na wieki! Niech przyjdzie łaska i przeminie ten świat” (10:1-6).
Słowa „Bo Twoje jest królestwo...” zawierają niektóre greckie kodeksy biblijne w Mt 6:13 (patrz Novum Testamentum Graece Nestle-Aland, Stuttgart 1979) oraz pismo Didache 8:2, 9:4, 10:5 (patrz przypis do 8:2). Fragment ten też nawiązuje do słów z 1Krn 29:11-12.
3.K. Panie Jezu Chryste, Ty powiedziałeś swoim Apostołom: Pokój wam zostawiam, pokój mój wam daję (lub jedna z czterech innych form).
Prosimy Cię, nie zważaj na grzechy nasze, lecz na wiarę swojego Kościoła i zgodnie z Twoją wolą napełniaj go pokojem i doprowadź do pełnej jedności. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
W. Amen.
Słowa te nawiązują do J 14:27.
Fragment „nie zważaj na grzechy nasze...” nawiązuje do Ps 25:7, 11, 18, 51:4, 11, 79:9.
Słowa „napełniaj [Kościół] pokojem i doprowadź do pełnej jedności” nawiązują do licznych fragmentów o tych kwestiach np. Dz 9:31, 13:52, Rz 1:7, 1Kor 7:15, Rz 8:6, 2Kor 13:13, Ef 4:3, 13, J 17:21-23.
4.K. Pokój Pański niech zawsze będzie z wami.
W. I z duchem twoim.
K. Przekażcie sobie znak pokoju.
W. (mówią do siebie nawzajem) Pokój z tobą („tobie” lub „nam wszystkim”).
Słowa te nawiązują do pozdrowienia Chrystusa „Pokój wam” (20:19, 21, 26) i fragmentu J 16:33.
Słowa „I z duchem Twoim” patrz powyżej Obrzędy wstępne.
Słowa o pokoju nawiązują do wielu fragmentów np. Sdz 6:23, Tb 12:17, Mt 10:5, Dz 15:33, 1Tes 1:1.
Justyn Męczennik opisuje zwyczaj z jego czasów, zachowany do dziś w rycie ambrozjańskim: „Po ukończeniu modlitw dajemy sobie pocałunek pokoju” („Apologia” I:62,2).
5.K. (cicho) Ciało i Krew naszego Pana Jezusa Chrystusa, które łączymy i będziemy przyjmować, niech nam pomogą osiągnąć życie wieczne.
Słowa nawiązują do J 6:54, 58.
6.W. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem. (odmawiane lub śpiewane).
Słowa te nawiązują do J 1:29 i zawołań „ulituj się nad nami” (np. Mt 9:27, 20:30-31), które w niektórych przekładach Nowego Testamentu są oddawane jako „zmiłuj się nad nami”.
Słowa o pokoju patrz powyżej.
7.K. (cicho) Panie Jezu Chryste, niech przyjęcie Ciała i Krwi Twojej nie ściągnie na mnie wyroku potępienia, lecz dzięki Twemu miłosierdziu niech mnie chroni oraz skutecznie leczy moją duszę i ciało (lub inna dłuższa forma).
Słowa te nawiązują do 1Kor 11:27-30.
8.K. (trzymając hostię) Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę.
K. i W. Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja
Słowa te nawiązują do J 1:29, Łk 14:15, Ap 19:9, Mt 8:8, Ap 3:20.
9.K. (cicho, przed spożyciem) Ciało Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne.
Krew Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne.
Słowa nawiązują do J 6:54, 58.
10.K. (podając hostię wiernym) Ciało Chrystusa.
W. Amen.
(Jeżeli są wierni, którzy mają otrzymać Komunię pod obiema postaciami, zachowuje się obrzęd opisany w Ogólnym wprowadzeniu. Wymieniono tam 14 sytuacji i kategorii osób, gdy podaje się komunię pod dwiema postaciami np.
dorośli neofici przyjmujący chrzest [oraz rodzice, rodzice chrzestni i współmałżonek] lub bierzmowanie;
nowożeńcy w czasie Mszy połączonej z zawarciem małżeństwa lub podczas Mszy ich jubileuszu;
chory, który otrzymuje Wiatyk i wszyscy obecni, gdy Mszę odprawia się w domu;
wszyscy którzy biorą udział w zebraniu jakiegoś zespołu duszpasterskiego, podczas Mszy, w której uczestniczą;
rodziny oraz szczególniejsi dobroczyńcy uczestniczący w Mszy nowo wyświęconego kapłana.
Niedawno rozszerzono możliwość przyjmowania dwóch postaci Eucharystii przez uczestników rekolekcji i usługujących podczas Mszy świętej).
Słowa nawiązują do określeń „Ciało Syna Człowieczego” (J 6:53), „Ciało moje” (1Kor 11:24), „Ciało Pańskie” 1Kor 11:27.
10.W. i L. Śpiewają pieśń podczas udzielania komunii lub antyfonę (jedną z 90-ciu) np.
Skosztujcie i zobaczcie jak Pan jest dobry, szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę - Ps 34:9 (różne teksty biblijne, najczęściej Psalmy).
11.K. (cicho, podczas oczyszczania kielicha i pateny po komunii) Panie, daj nam czystym sercem przyjąć to, co spożyliśmy ustami, i dar otrzymany w doczesności niech się stanie dla nas lekarstwem na życie wieczne.
W. Śpiewają Psalm lub pieśń pochwalną.
Słowa te nawiązują do 1Kor 11:27-30, J 6:58.

12.K. Módlmy się.
K. i W. (chwila modlitwy w ciszy).
K. (modlitwa po komunii, jedna z 90-ciu) np. Boże, Ty nas posiliłeś sakramentalnymi Darami, pokornie Cię błagamy, aby Ofiara, którą Twój Syn polecił nam składać na swoją pamiątkę, przyczyniła się do wzrostu naszej miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W. Amen.
Posilanie się” nawiązuje do „stołu Pańskiego” (1Kor 10:21), który jest ołtarzem (omówienie patrz powyżej Liturgia eucharystyczna), na którym składa się ofiary.
Słowa o „pamiątce” nawiązują do Łk 22:19 i 1Kor 11:24-25.

Obrzędy zakończenia:
1.Ogłoszenia duszpasterskie.
Najważniejsze wiadomości dotyczące kościoła lokalnego.
2.Błogosławieństwo.
K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K. Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn, i Duch Święty (lub dłuższe uroczyste błogosławieństwo, jedno z 26-ciu).
W. Amen.
K. Idźcie w pokoju Chrystusa.
W. Bogu niech będą dzięki.
Słowa „Pan z wami”, „I z duchem Twoim” patrz powyżej Obrzędy wstępne i Liturgia słowa.
Błogosławieństwo nawiązuje do Lb 6:23-26, choć ma tu wymiar trynitarny jak w 2Kor 13:13 i Mt 28:19.
Dalsze słowa nawiązują np. do Wj 4:18 („Idź w pokoju”) i J 14:27.
3.W. Choć Msza święta jest już zakończona przeważnie śpiewana jest pieśń (w zależności od okresu liturgicznego), ale Mszał jej nie przewiduje.

Koniec tego, ale przynajmniej sama się czegoś więcej dowiedziałam. Wesoly

Podzieli się ktoś, czym jest dla Niego Eucharystia? Wesoly

Ostatnio, jak byłam w Częstochowie, to była Eucharystia na dworze, wiele ludzi i zimno. Wesoly

W czasie Eucharystii, kiedy był czas na to, to śpiewaliśmy do tego trochę poklaskując i tańcując. Niesamowite też dla mnie było, to że tyle ludzi przyjęło Chrystusa do swego serca... Ja widziałam tylko, jak jeden wielki "sznurek księży" schodził z ołtarza, aby dać wiernym Ciało Pańskie. Taki wielki tłum łączył się razem w modlitwie, cóż za siła. Wesoly

Aniolek

Najbardziej lubię takie uroczyste Eucharystie, szczególnie jak mogę też w jakiś sposób służyć (graniem, śpiewaniem, czytaniem)
Ale lubię też bardzo w małym gronie (np. na wyjeździe) i w różnych "dziwnych" miejscach Wesoly

madźka.

Podzielę się...
Wczoraj pojechałam na nocne czuwanie Odnowy w Duchu Świętym. A o 24:00 była Eucharystia, a więc dzisiaj...
To było takie niesamowite, nawet spać mi się nie chciało. Taka piękna oprawa muzyczna i do tego wiele przeżyć wewnętrznych. Szczerze, to myślałam, że nie wytrzymam i będę cały czas ziewać, ale może trochę pomogła adrenalinka, bo czytałam modlitwę wiernych. Wesoly

Było wspaniale. Taniec z darami, to dopiero bajka! Serce mi przyśpieszyło, tańcowałam i radowałam się cała. Kazanie było bardzo dobre, bo o tym, że trzeba świadczyć swoim życiem o Chrystusie, że jeżeli tego nie ma to możemy się dalej łudzić Miłością, jeżeli sami tej Miłości przeczymy.

madźka.

Co myślicie o Cudach Eucharystycznych?
[link widoczny dla zalogowanych]

Mój rozumek to trochę przerasta, ale bardzo umacnia.

madźka.

Eucharystia – wynalazek miłości - Ks. dr Adam Sycz

[link widoczny dla zalogowanych]

madźka.

Chleb i Wino do Eucharystii:
[link widoczny dla zalogowanych]

slav

madzzka...wow!!!
czy ty nie pomylilas czasem wcielen?
ja nie drwie (no moze troszeczke)...ale nie powinnas czasem nosic czrnej kapoty?...prosze odpowiedz.

a gdybys urodzila sie w sredniowieczu..powiedz, ale tak od serca ile niewiernych (khm...to znaczy nie wygodnych) kobiet uznalabys za czrownice?

a nie lepiej bylo wkleic jakis tekst z monty pythona?

madźka.

Nie ja jestem Madźka, jedna Madźka bez żadnych wcieleń. Wesoly

Nie żyłam w średniowieczu, nie wiem jaka bym była i co bym myślała. Cieszę się, że żyję w XXI wieku.

maraskin

Wobec wskazań przedmówczyni Magdy, odnośnie przeniesienia tematu z innego postu dotyczącego znaczenia mowy Jezusa w wieczerniku.

Magdo zadam Ci pytanie, co przyszedł uzdrowić Chrystus za ziemi?

maraskin

madźka.

maraskin

Nie zrozumiałaś mojego pytania, więc jeszcze raz postaram się Ciebie ukierunkować.

Wierzę że chleb może być ciałem, ale dla ciała naszego czy dla duszy?

madźka.

Oczywiście, że Jezus jest dla duszy.
Podejrzewam, że ciało trawi, jak każdy inny prowiant itp.

Chociaż jest taka święta, która nie jadła i nie piła przez ileś lat, ale przyjmowała Chrystusa ukrytego w kawałku hostii.

maraskin

Wyszli więc z miasta i zdążali do Niego. Tymczasem uczniowie prosili Go: - Rabbi, jedz! On im odrzekł: - Mam do jedzenia pokarm, którego wy nie znacie. Uczniowie więc mówili między sobą: - Czyżby Mu kto przyniósł coś do jedzenia? Mówi im Jezus: - Moim pokarmem jest spełnienie woli Tego, który Mnie posłał, i dokonanie Jego dzieła. Czyż nie mówicie: Jeszcze cztery miesiące, a nadejdą żniwa? Oto powiadam wam: Rozejrzycie się - pola bieleją już pod żniwa. Żniwiarz odbiera zapłatę i zbiera plon na życie wieczne, aby siewca i żniwiarz wspólnie się cieszyli. Bo tu sprawdza się przysłowie: Jeden sieje, a drugi zbiera. Ja was posłałem zbierać to, nad czym się nie utrudziliście. Inni się natrudzili, a wyście weszli w ich trud. Jan 4:31-38

Jezus jej odpowiedział: - Kto tę wodę pije, będzie pragnął znowu. Kto zaś napije się tej wody, którą Ja mu dam, nigdy już nie zazna pragnienia. Ale woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody tryskającej ku życiu wiecznemu. Jan 4:30-31

Nadal zastanów się czy pokarmem od Ojca jest jedzenie dla ciała.

madźka.

Ja swoje, Ty swoje, ale czego mogłam się spodziewać?
A najlepsze jest to, że mam wrażenie po przeczytaniu ostatniego postu moich nie czytasz i do tego piszesz na inny temat niż ja.

Marysia

Dla mnie msza święta to inaczej rozmowa, spotkanie z Bogiem. Idę na mszę, ponieważ chcę Go spotkać, poczuć się bezpieczniej. Chcę usłyszeć, co znowu ma mi Bóg do powiedzenia poprzez słowo i ewangelie. Przez mszę otwieram swoje serce by zamieszkał w nim Jezus. Najlepszy moment na mszy (dla mnie) jest przyjęscie Jezusa do serca. Wtedy czuję, że On we mnie żyje, że jest przy mnie.
Msza święta to wielka modlitwa, wielka rozmowa. W kościele przez mszę próbuję się dowiedzieć, co On chce mi przekazać. Ja również mu swoje trudne lub dobre chwile ofiaruję. Ofiaruję Mu całe swoje życie...
Należę do służby liturgicznej, więc moje przeżycie mszy jest jeszcze większe. Czuję, że przez służbę, której się podjęłam, jestem bliżej ołtarza, Chrystusa i Maryi. Czuję się bliżej progu Boga, do którego tak bardzo chcę iść.

maraskin

Marysiu Bóg jest wszechobecny. Ukazany przez Chrystusa. Możesz Go miłować nawet w ciemnej więziennej celi jak Paweł. Nie koniecznie za murami wysokich i przepełnionych złotymi lalkami budynków.
Pozdrawiam "latającą pszczółkę".