Moja droga

Bogna

Nazywam się Bogna i mam 40 lat. Jestem osobą niepełnosprawną fizycznie. Miałam cudowne, choć bardzo trudne dzieciństwo. Każdy dzień był "walką" o moją samodzielność. Dzięki ogromnej wytrwałości i miłości moich Rodziców uzyskałam sprawność i chodziłam już samodzielnie.
W wieku 17-stu lat miałam wypadek samochodowy, w którym zginęli
moi Rodzice. Ja miałam złamaną prawą nogę. Operacja i długa rehabilitacja częściowo przywróciła utraconą sprawność. Tęsknota za Najbliższymi pozostanie już na zawsze.
Wypadek, śmierć mojego Brata, który trzy lata później odebrał sobie życie i różne trudne wydarzenia, które nastąpiły później, sprawiły,
że bardzo dobrze poznałam „smak samotności”, która „krzyczała ciszą”,
tak, by nikt jej nie słyszał. Nie miałam prawa do wyrażania swoich uczuć.
Nie mogłam też płakać, bo było to postrzegane, jak histeria.
Doprowadziło to do tego, że straciłam sens życia i chciałam, aby jaknajszybciej się ono skończyło. Nie chciałam już nikomu przeskadzać. Wtedy „pomocną dłoń” podała mi moja Chrzestna, która mieszka w Gorzowie Wielkopolskim.
Umiała słuchać, a także bardzo dużo mi tłumaczyła. Długie rozmowy
i miłość, którą od Niej otrzymałam, pozwoliły mi odzyskać wiarę w siebie i radość życia. Dzięki temu spełniło się jedno z moich marzeń, jakim było ukończenie pedagogiki ogólnej na Uniwersytecie Warszawskim.
Przekonałam się, jak bardzo można pomóc słowem komuś, kto jest bardzo samotny i zagubiony. Właśnie dlatego postanowiłam założyć swój blog, aby w ten sposób dawać „cząstkę” siebie innym. Marzę, by każdemu przekazać tę „iskierkę” nadziei, która jest bardzo potrzebna do życia.

Marek MRB · Gość

Dzięki Bogno za to świadectwo!

Bogna

Bardzo dziękuję za odpowiedź. Oto kilka z moich wierszy, których więcej jest na moim blogu:

*********

Dałeś mi Panie
samotność,
abym mogła
zrozumieć
sens cierpienia.

Pokazałeś mi Panie
czym jest cierpienie,
abym mogła
zbliżyć się do Ciebie.

Pozwoliłeś mi Panie
zbliżyć się do Ciebie,
abym mogła
zrozumieć
drugiego człowieka.

Warszawa, dnia 26, 11, 98r.

Bogna

*********

Przychodzę do Ciebie
Maryjo
we łzach.
Oddaję Ci
swe serce
przebite
cierniem tęsknoty…

Ty
zabierasz ten cierń
z mego serca,
napełniając je
Matczyną Miłością.

Warszawa, dnia 14, 06, 2001r.

Bogna

********

Na zboczu góry
ujrzałam trzy konie,
pędzące z wiatrem,
wolne jak ptaki.

Lecz

Wiem, że to One:
WIARA, NADZIEJA I MIŁOŚĆ.
Te trzy najpiękniesze Dary,
które dałeś mi Panie
w DRUGIM CZŁOWIEKU.

Ciechocinek, dnia, 10, 04, 2001r.

Bogna

*********

Zabierz mnie daleko,
jak najdalej - zabierz mnie
tam
gdzie czas się zatrzymał,
a łzy nie płyną.
Gdzie nie ma bólu i lęku,
co przeszywa do szpiku kości.

Zabierz do krainy, w której
nie istnieje śmierć, co skrada się nocą
i wciąż na kogoś czeka...

Zabierz mnie tam proszę
tylko na chwilę,
bym stała się silniejsza
i mogła pokonywać
wszystkie trudności.

Warszawa, dnia 12, 01, 2008r.