Moja droga

FSM

"Co sie dzieje, kiedy ludzie umieraja? "
Jeśli chodzi ci o to co się dzieje po śmierci, to...
Nikt nie zna odpowiedzi.

A co do Janka to-
Tak, tak nikt nic nie wie, jesteś najmądrzejszy...a i nadużywasz wykrzykników.
A i jeszcze coś... Skąd masz pewność, że Jezus naprawdę żył?

atrepner09d

"A kiedy już to, co zniszczalne, przyodzieje się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodzieje się w nieśmiertelność, wtedy sprawdzą się słowa, które zostały napisane: Zwycięstwo pochłonęło śmierć." - 1Kor 15:54 - dusza ludzka jest nieśmiertelna, bo tak stworzył ją Bóg. W momencie śmierci dusza spotyka Boga(niebo) lub nie(piekło), a ciało pozostaje w Ziemii. Dusza żywa to ta żyjąca w Chrystusie Jezusie, a człowiek żywy nie koniecznie musi żyć w Chrystusie, jego dusza może byc martwa, a ciało żywe.

Ożyciu i działalności Jezusa Chrystusa świadczy Nowy Testament, apokryfy, caun tauryński, zwłoki 3 mędrców, czy szczątki po noworodkach w Betljejmie.

Bobo

Rania

Bobo

madźka.

[link widoczny dla zalogowanych] -polecam dla pogłębienia wiedzy.

Bobo

madźka.

Czasami warto poczytać nawet czegoś negującego własne poglądy, to nie zaszkodzi, a pozwala zrozumieć innych ludzi i poznać ich racje i ich spojrzenie na pewne sprawy... Oraz osobista wiedza też się rozwija... A nawet czasami umacnia nas... choć pewnie też niekiedy budzi wątpliwości, ale to dobrze...

Ale jak nie chcesz, to nie... może link się przyda innym użytkownikom i odwiedzającym to forum. Wesoly

Rania

Bobo

Bobo

atrepner09d

Nieśmiertelna dusza

Jeden z największych w świecie autorytetów w zakresie badań ludzkiego mózgu, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny (1963), australijski neurofizjolog John Carew Eccles (1903 – 1997), w oparciu o wyniki swoich naukowych dociekań doszedł do wniosku, że każdy człowiek ma nieśmiertelną duszę.
John Eccles, opierając się na wynikach swoich wieloletnich naukowych obserwacji i analiz, stwierdza, że materia nie jest w stanie wytwarzać zjawisk psychicznych i nie ma przechodzenia energii fizycznej w psychiczną. Tym samym tylko duchowa rzeczywistość może wytwarzać zjawiska psychiczne. Australijski noblista uświadamia nam, że z naukowego punktu widzenia trzeba jednoznacznie odrzucić twierdzenie materialistów, że ludzka świadomość jest produktem materii. Dla J. Ecclesa stało się oczywiste, że umysł człowieka, jego osobowe ja, istnieje jako duchowy wymiar człowieczeństwa i jest nieśmiertelną duszą. Ten wybitny naukowiec podkreśla, że współczesna nauka przekazuje nam orędzie pokory w obliczu cudu życia i wspaniałości ludzkiej osoby. Prawdziwymi cechami człowieczeństwa są nie tylko inteligencja i mózg, ale przede wszystkim kreatywność i zdolność wyobraźni. Eccles pisze o dwóch pewnikach, a są nimi: niepowtarzalność osoby ludzkiej w jej cielesności i w duchowym istnieniu nieśmiertelnej duszy.
Bazując na wynikach swoich badań, profesor Eccles zdecydowanie odrzuca materialistyczną teorię umysłu, według której mózg jest rozumiany jako superskomplikowany komputer, w którym kora mózgowa generuje wszystkie myśli i uczucia. Określa tę teorię jako „zubożałą i pustą”, ponieważ posługuje się ona niejasnymi ogólnikami, a przede wszystkim nie jest zdolna uzasadnić cudu i tajemnicy istnienia niepowtarzalności ludzkiego ja wraz z jego duchowymi wartościami: kreatywnością i zdolnością wyobraźni (How the Self Controls Its Brain, ss. 33, 176). „Skoro materialistyczna koncepcja – pisze Eccles – nie jest w stanie wyjaśnić i uzasadnić doświadczenia naszej niepowtarzalności, jestem zmuszony przyjąć nadprzyrodzone stworzenie niepowtarzalnego, duchowego, osobowego »ja«, czyli duszy. Wyjaśniając w terminach teologicznych: każda Dusza jest nowym Bożym stworzeniem wszczepionym w ludzki zarodek” (Evolution of the Brain, Creation of the Self, s. 237).
Profesor J. Eccles stworzył nową, genialną teorię funkcjonowania ludzkiego umysłu, znaną jako dualistyczny interakcjonizm (dualist-interactionism).

Jej autor wyjaśnia: „Stwierdzam, że tajemnica człowieka jest niewiarygodnie pomniejszona przez naukowy redukcjonizm z jego roszczeniem »obiecującego materializmu«, który miałby wytłumaczyć istnienie całego duchowego świata w kategoriach wzorców aktywności neuronów. Tego rodzaju wiara powinna być traktowana jako przesąd. Musimy uznać, że jesteśmy istotami duchowymi z duszami istniejącymi w duchowym świecie i równocześnie istotami materialnymi z ciałami istniejącymi w materialnym świecie” (Evolution of the Brain…, s. 241). Twierdzenie materialistów, że myślenie jest wynikiem materialnych procesów, Eccles odrzuca jako przesąd, który nie ma nic wspólnego z ustaleniami nauki: „Im bardziej naukowe badania odkrywają prawdę o pracy ludzkiego mózgu, tym jaśniej możemy rozróżnić jego funkcjonowanie i myślenie – i w tym kontekście widać, jak wspaniałe jest zjawisko myślenia. Przekonanie, że myślenie jest efektem materialnych procesów, jest po prostu przesądem utrzymywanym przez dogmatycznych materialistów. Ma ono cechy mesjańskiego proroctwa z obietnicą przyszłości uwolnionej od wszelkich problemów – coś w rodzaju nirwany dla naszych pechowych następców. Materialistyczni krytycy argumentują, że nieprzekraczalne trudności sprawia hipoteza, iż niematerialne umysłowe wydarzenia mogą oddziaływać na materialną strukturę neutronów. Takie oddziaływanie jest rzekomo niezgodne z zachowaniem praw fizyki, a w szczególności z pierwszym prawem termodynamiki. Ta obiekcja z pewnością mogła być podtrzymywana przez dziewiętnastowiecznych fizyków, neurologów i filozofów, ideologicznie związanych z dziewiętnastowieczną fizyką, która nie jest świadoma rewolucji dokonanej przez fizykę kwantową w dwudziestym wieku” (A unitary hypothesis of mind-brain interaction in the cerebral cortex (1990); art. opublikowany w Proceedings of the Royal Society B 240, ss. 433-451).
Wieloletnie naukowe badania ludzkiego mózgu doprowadziły Johna Ecclesa do stwierdzenia, że wszyscy mamy osobowe ja – czyli niematerialny umysł, który działa poprzez materialny mózg. Tak więc oprócz świata fizycznego w człowieku istnieje umysłowy – czyli duchowy – świat i obie te rzeczywistości wzajemnie oddziałują na siebie (por. How the Self Controls Its Brain, s. 3

. Profesor Eccles podkreśla zdumiewający fakt, że samoświadomość osobowego ja u każdego człowieka trwa niezmiennie przez całe jego życie, „a ten fakt musimy uznać za cud” (tamże, s. 139).
Tak J. Eccles pisze o nieśmiertelności ludzkiej duszy, czyli o istnieniu osobowego ja po śmierci ciała każdego człowieka: „Wierzę, że moje istnienie jest fundamentalną tajemnicą, która przekracza każdą biologiczną ocenę rozwoju mojego ciała (również mózgu) z jego genetycznym dziedzictwem i ewolucyjnym pochodzeniem. Byłoby nierozsądnym wierzyć, że ten wspaniały dar świadomego istnienia nie ma dalszej przyszłości oraz możliwości egzystencji w innej niewyobrażalnej rzeczywistości” (Facing Reality: Philosophical Adventures by a Brain Scientist, Heidelberg Science Library 1970, s. 83). W innym miejscu australijski badacz wyjaśnia: „Możemy patrzeć na śmierć ciała i mózgu jako na rozpad naszego dualistycznego istnienia. Mamy nadzieję, że uwolniona dusza znajdzie nową przyszłość o głębszym znaczeniu i bardziej zachwycających doświadczeniach w jakiejś odnowionej ucieleśnionej egzystencji zgodnie z tradycyjnym chrześcijańskim nauczaniem” (Evolution of the Brain…, s. 242); „Nasze zaistnienie jest tak samo tajemnicze jak nasza śmierć. Czyż nie możemy mieć nadziei dlatego, że nasza ignorancja o naszym pochodzeniu jest taka sama jak o naszym przeznaczeniu? Czy nasze życie nie może być przeżywane jako wyzwanie i wspaniała przygoda, której ostateczne znaczenie jest jeszcze do odkrycia?” (Facing Reality: Philosophical Adventures by a Brain Scientist (1970), s. 95).
Niech to świadectwo o istnieniu nieśmiertelnej ludzkiej duszy jednego z największych na świecie znawców ludzkiego mózgu, laureata Nagrody Nobla prof. Johna Ecclesa, zmobilizuje nas do większej troski o swoją duszę, czyli o własne życie duchowe – o czystość serca, wolność od wszelkiego zła, o życie wieczne. Ma się to dokonywać przez pogłębianie osobistej relacji z Chrystusem w codziennej modlitwie oraz w sakramentach pokuty i Eucharystii. Pamiętajmy stale o słowach Pana Jezusa: „Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę?” (Mt 16, 26).

Poza tym:
BŁOGOSŁAWIEŃSTWA EWANGELICZNE

1. Błogosławieni ubodzy duchem,
albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

2. Błogosławieni, którzy się smucą,
albowiem będą pocieszeni.

3. Błogosławieni cisi,
albowiem odziedziczą ziemię.

4. Błogosławieni, którzy cierpią głód i odczuwają pragnienie sprawiedliwości,
albowiem będą nasyceni.

5. Błogosławieni miłosierni,
albowiem dostąpią miłosierdzia.

6. Błogosławieni czystego serca,
albowiem zobaczą Boga.

7. Błogosławieni, którzy zabiegają o pokój,
albowiem będą nazwani synami Boga.

8. Błogosławieni, którzy znoszą prześladowania dla sprawiedliwości,
do nich bowiem należy królestwo niebieskie.

Błogosławieni jesteście, gdy was znieważają,
prześladują i obrzucają oszczerstwami z mego powodu.
Cieszcie się i radujcie, bo już macie wielką zapłatę w niebie.
To przecież tak właśnie prześladowano proroków,
poprzedników waszych (Mt 5,3-12).

To też się przyda:
[link widoczny dla zalogowanych]

Rania

luk1407 · Wysłany: Pon 18:54, 05 Mar 2012 Temat postu:

po śmierci, żyjemy dalej, a nasza dusza przechodzi do innego świata, do nieba

pozdrawiam

Błażej · Wysłany: Pią 18:22, 14 Mar 2014 Temat postu:

Nie trzeba obawiać się śmierci. Sama przychodzi. Wystarczy się poddać a reszta sama się spełni

Mortua 777 · Wysłany: Wto 12:21, 25 Mar 2014 Temat postu:

według mnie dalej istniejemy, dalej jesteśmy potem świadomi, aczkolwiek nie jesteśmy wtedy już bytem materialnym.

Nathaniel · Wysłany: Czw 8:34, 27 Mar 2014 Temat postu:

Jesteśmy świadomi czego?

1. Czy 100 letnia staruszka z demencją, która ledwo kojarzy kim jest i gdzie jest po śmierci nadal taka będzie? Będzie się snuła po niebie nie wiedząc kim jest i gdzie. I tak przez wieczność....

2. Czy osoby chore psychicznie w niebie nadal takie będą? Czy nagle w magiczny sposób będą normalne? Jeśli normalne to nie będą sobą.

3. Czy 3 miesięczne dziecko w niebie będzie taką 3 miesięczną duszyczką, która nic nie kuma, nic nie umie, nie wie nie ma nawet świadomości swojego istnienia i będzie się błąkać po niebie w takim stanie? Czy może nagle w magiczny sposób w chwili śmierci będzie w pełni świadomym i rozwiniętym bytem? Jeśli tak to na jakim poziomie rozwinięcia będzie?

andrzej · Wysłany: Pią 18:35, 28 Mar 2014 Temat postu:

Nathaniel

Śpią? Dusza musi spać? Po co?

Odpoczywają? Dusza musi odpoczywać? A co męczy się? A czym się tak męczy, że musi odpoczywać.

Spać i odpoczywać to muszą zwierzęta i ludzie.

kszak1

Ten kto wierzy w BOGA,ujrzy go po śmierci,jak rozświetla ciemność...dla ciebie.

Ten kto nie wierzy,zobaczy ciemność ...a w niej?

A w niej złe duchy demony które pochwycą niewiernego i zaciągną dokąd zechcą i zrobią z nim co zechcą.
Tak też się stanie z grzesznikiem który wierzy w Boga ale swymi uczynkami odsunął się od Niego za życia.I zostanie oceniony i zesłany do czyśćca aby oczyścił się z grzechu płacąc karę w formie, po czy kroć większą od tych które uczynił za życia.

Następnie oczyszczony grzesznik zostanie zabrany do raju.W ciemności ukarze się mu potężna świetlista brama.Uchyli się ona tak mocno według zasług waszych,czyli dobrych uczynków które zrobiliście za życia.
W raju,PAN złoży i uleczy twojego zniszczonego przez czyściec ducha,a następnie rozmawiać będziemy z przedstawicielami ludzi.Będziemy musieli wybaczyć z szczerego serca tym,którzy nas potępiali za życia .

Bo raj to nie pole bitwy! by z sobą walczyć i dalej się nie nawidzieć
Pole bitewne...jest tutaj,za życia!

Nathaniel

kszak1

Jako jeden z nielicznych opętałem samego Szatana. -nathaniel co to znaczy?

zylq

Tomasz G

Stary Testament ani razu nie uzywa slowa „niesmiertelnosc”, poniewaz Izraelici nie akceptowali idei niesmiertelnej duszy, dopoki nie ulegli wplywom hellenskim w ostatnich wiekach p.n.e. Wiara w niesmiertelna dusze ma swoje korzenie w slowach weza, ktorymi zwiodl Ewe, mowiac: „Na pewno nie umrzecie” (Rdz 3:4).

Everett Ferguson, znawca judaizmu i epoki wczesnochrzescijanskiej, napisal: „Chrzescijanska nadzieja na zycie po smierci, czesto wyrazana jest slowami ‘niesmiertelnosc duszy’ – fraza, ktora nigdy nie pojawia sie w Pismie Swietym. Biblijna doktryna jest nauka o zmartwychwstaniu. ‘Niesmiertelnosc duszy’ jest jedynie wynikiem powiazania platonskiej tradycji z idea zmartwychwstania w pismach ojcow Kosciola

Niesmiertelnosc duszy trudno pogodzic z doktryna o zmartwychwstaniu, ktora jest fundamentalna dla chrzescijanstwa. Filozofowie greccy, ktorzy propagowali bezwarunkowa niesmiertelnosc czlowieka to rozumieli, dlatego na Areopagu przerwali kazanie apostola Pawla, kiedy doszedl do cielesnego zmartwychwstania (Dz 17:32), poniewaz w ich zrozumieniu zycie wieczne polegalo na uwolnieniu duszy od ciala.

Wielu wczesnochrzescijanskich teologow i przywodcow wywodzilo sie z greckiego kregu kulturowego, przyjmujac bezwarunkowa niesmiertelnosc bez weryfikacji tej idei w Biblii. Do niedawna podobnie bylo wsrod chrzescijanskich myslicieli, ale odkad zaczeto badac te kwestie, niejeden teolog przyjal biblijna nauke o smiertelnosci duszy i warunkowej niesmiertelnosci, w tym miedzy innymi tacy znani teolodzy jak John Stott, Clark Pinnock czy Oscar Cullmann

Pieklo ma trwac tylko tak dlugo, aby zniszczyc szatana i tych, ktorzy poszli za nim. Jak zatem rozumiec teksty biblijne mowiace o karze trwajacej „na wieki”? Najlepiej poszukac ich wyjasnienia w Biblii. W liscie Judy czytamy, ze Sodoma i Gomora „stanowia przyklad kary ognia wiecznego” (Jud 7). „Ogien wieczny” strawil te miasta, a jednak od dawna juz nie plonie! Pokazuje to, ze slowo „wieczny” nie odnosilo sie do czasu trwania ognia, lecz do jego konsekwencji, ktore w przypadku ognia gehenny beda wieczne.

Pierwotnie Zydzi i chrzescijanie wierzyli ze dusza to inaczej czlowiek ( wedlug ksiag Mojzesza dusza jest we krwi ) sladem tego pogladu jest ludowe powiedzenie ze np. w jakies wiosce mieszka 100 lub 500 dusz czyli ludzi , ale z czasem pod wplywem greckim w obu religiach uznano ze dusza lub duch moze zyc bez ciala po smierci

Tak dlugo, jak czlowiek zyje, mysli i dziala, mowimy o nim, ze jest dusza - istota zyjaca. W momencie smierci nastepuje odwrotnosc procesu stworzenia. Pismo Swiete tak opisuje te odwrotnosc: "Wroci sie proch do ziemi, tak jak nim byl, duch zas wroci sie do Boga, ktory go dal" (Kazn. Sal. 12,7). Dech zywota uczynil czlowieka zyjacym. Teraz, gdy Bog zabiera dech zywota, czyli zycie, cialo, czyli materia, podlega procesowi rozkladu - wraca do ziemi, skad zostalo wziete zgodnie ze slowami Bozymi: "bo prochem jestes i w proch sie obrocisz" (I Mojz 3,19). Bardzo wyraznie o tym pisal takze prorok Ezechiel mowiac: "Dusza, ktora grzeszy, ta umrze" (Ezech. 18,20 BG). A wiec dusza, czyli zyjacy, myslacy, rozumny czlowiek, jezeli grzeszy, a wszyscy ludzie takimi sa, podlega wyrokowi smierci jako zaplacie za grzech i musi umierac

Warto przypomniec, ze katolicki dogmat o mekach czysccowych zostal ustanowiony w kosciele Rzymsko-katolickim jako dogmat dopiero okolo roku 1100 n.e. Inne koscioly chrzescijanskie np. Protestanckie czy Prawoslawne nie wierza w czysciec . W temacie tego co to jest lub bedzie pieklo , maja one tez rozne stanowiska , pamietamy ze i dogmat o wiecznym piekle w kosciele Rzymsko-katolickim zostal uznany oficjalnie w sredniowieczu i to nie bez sporow nawet miedzy samymi duchownymi !

Jonatan D

Nathaniel