Moja droga

Bobo

A teraz co do argumentu i wersetu:

madźka.

Bobo

madźka.

Bobo

madźka.

Żaden pogrzebany.
Mam swoje rozumienie. Ja wiem jak naucza KK i mam Biblię.
A po kolejne ja Twojej argumentacji na podstawie pism katolickich itd. nie ufam, gdyż Świadkowie nie raz posługiwali się sofistyką, a nie mam możliwości zweryfikowania. Dlatego pozostaję na swojej wiedzy, co ja wiem i słyszę w okręgu katolickim. Nie mam dostępu do całościowych tekstów, prezentujesz wybrany tekst przez siebie albo swoim współbraci, a jedno zdanie może całkowicie być odbierane w kontekście.

Czytając dalej fragment z Marią:
Rzekł do niej Jezus: «Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?» Ona zaś sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: «Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę». 16 Jezus rzekł do niej: «Mario!» A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: «Rabbuni»7, to znaczy: Nauczycielu!

No, ale możesz się nie zgadzać.

maro110

wasze "kłótnie" dokładnie pokazują na czym oparta jest wiara, religia..
a jest subiektywna interpretacją biblii.. jedni rozumieją tak.. inni odwrotnie.. wasza wymiana zdań dokładnie pokazuje że biblia nie jest podstawą jeśli można jej słowa rozumieć na tyle sposobów.. pokazuje mi to.. że religia jest ułudą opartą na interpretacji, wymysłach kapłanów i duchownych, którzy przewodzą danemu wyznaniu.. odczytując pismo według swej jedynej słusznej objawionej prawdy...

honeczka

Bobo

honeczka

Może wypowiem sie swoim zdaniem, włączając sie do waszej dyskusji.

Chrystus jest świątynia Boga , nikt ,ani nic nie może tego zniszczyć. Sam slusznie to wyraził słowami:"Zburzcie te świątynie, a ja ja odbuduje w trzy dni"
Jezus miał na myśli świątynie swego ciała, która jest Domem Bożym. Chrystus jest Bogiem i Jego ciało jest świątynia. Natomiast zmartwychwstało ciało te same, tylko uświęcone i uwielbione, jako symbol zbawienia.
Nie oddał ciała, ale poświęcił swe człowiecze życie za ludzkie grzechy. Oddał zycie, nie ciało. Bóg nie może pozbyć sie ciała.
Po zmartwychwstaniu Jezus powiedział słowa do Tomasza:"Włóż tu palec twój i oglądaj ręce moje. Podnies reke swa i włóż ja do boku mego; i nie bądz niedowiarkiem lecz wierzącym"
Chrystus posiadał ślady swej śmierci, czy nowe ciało mogło posiadać takie znaki??

Jezus nie przytaczał metafor, jedynie mówił w przypowieściach. Nie mozna wszystkiego przyrównywać do symboli.[/i]

honeczka

Bobo, oby Cie te zawziete czytanie Bibli nie sprowadziło na "manowce". Słowo "uwielbione" mozna inaczej określić jako "ukochane", więc należałoby kochac człowieka, który poświęcił swoje zycie za nasze grzechy prawda? Biblia jest bardzo wazna, ale nie oznacza,że nie mozna wyrażac czegos zupełnie innymi lowami. Naprawde nie rozumiem Twojego rozumowania.

Bobo

Więc... honeczko odpowiesz mi na proste pytanie:

Czy ciało Jezusa było świątynią już przed śmiercią czy dopiero po zmartwychwstaniu?

madźka.

Rania

science fiction Mruga

skomplikowane wasze pojscie do raju, nie mozna latwiej?
juz przestalam sie dziwic dlaczego kiedys nie kazano Pisma czytac

madźka.

Właśnie Rania, dlatego, aby herezji nie było. Wesoly

Całe życie jest skomplikowane... począwszy od bodźców np. wzrok po właśnie sprawy eschatologiczne. Wesoly

BlackAngel

No nie mogę przyglądać się temu bezkarnie Wesoly

:

"Nie wierzyć w boskość Chrystusa to tyle samo, co wyrzucić z chrześcijaństwa samą jego istotę. Bo jeśli Chrystus nie jest Bogiem, to oczywiście nie było nigdy Bożego Wcielenia, nigdy Bóg nie przyjął ludzkiej natury. Jeśli Chrystus nie jest Bogiem, to przecież Jego krzyż wcale nie jest tym, za co my go uważamy, wcale nie ma wartości nieskończonej. Jeśli Chrystus nie jest Bogiem, to i my nie jesteśmy powołani do przebóstwienia. Jednym słowem, cała wiara chrześcijańska rozsypuje się wówczas w gruzy.

Wszakże prawda o boskości Chrystusa Pana -- tak podstawowa dla chrześcijaństwa -- jest w Nowym Testamencie udokumentowana wielokrotnie i różnorodnie. W Ewangeliach i pismach apostolskich znajdziemy na ten temat wiele świadectw bezpośrednich, ale również wiele świadectw ukrytych. Na przykład św. Paweł napisał kiedyś, że gdyby ludzie pojęli tajemnicę mądrości, "nie ukrzyżowaliby Pana chwały" (1 Kor 2,

. Otóż "Pan chwały" to starotestamentalna nazwa Boga. Podobnej nazwy użyto na przykład w przepięknym Psalmie 24: "Któż to jest ten Król chwały? Pan zastępów, On sam jest Królem chwały!"

Jest w Nowym Testamencie szereg tekstów, w których mówi się wprost o Jezusie Chrystusie jako o Bogu. Choćby na przykład w scenie z niewiernym Tomaszem, kiedy przekonany apostoł powiada Chrystusowi: "Pan mój i Bóg mój!" (J 20,2

Stwierdzeniem boskości Chrystusa rozpoczyna się Ewangelia św. Jana: "Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo". Zaś pierwszy list tegoż apostoła analogicznym stwierdzeniem się kończy: "On jest prawdziwym Bogiem i Życiem Wiecznym". Św. Paweł napisze, że "w Nim mieszka cała pełnia Bóstwa -- ucieleśniona" (Kol 2,9). A w Liście do Tytusa znajdziemy formułę, że "oczekujemy błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa" (2,13).

Istnieje ponadto w Nowym Testamencie niezmiernie interesujący typ cytatów starotestamentalnych, które dotyczą naszego tematu. Chodzi mianowicie o te przytoczenia ze Starego Testamentu, w których jakby utożsamia się Jezusa Chrystusa z Bogiem Starego Testamentu. Św. Paweł odnosi na przykład do Chrystusa słowa wyjęte z proroka Joela (3,5), że "każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony" (Rz 10,13). Otóż w Księdze Joela słowa te brzmią następująco: "Każdy, kto wezwie imienia Jahwe, będzie zbawiony". Podobny cytat znajdziemy na początku Ewangelii św. Marka. Chodzi o wezwanie, aby przygotować drogę dla Pana i prostować ścieżki na Jego przyjście -- Ewangelista ma tu niewątpliwie na myśli przygotowanie dróg dla Jezusa Chrystusa. Tymczasem u Izajasza, z którego św. Marek cytuje te słowa, przytoczone zdanie brzmi nieco inaczej: "Drogę dla Jahwe przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu" (40,3).

Po tej samej linii idą tajemnicze sformułowania Pana Jezusa, w których stosuje do samego siebie starotestamentalne imię Boga. Imię tamto znaczyło: Jestem, Który Jestem. Otóż wydaje się, że Pan Jezus nawiązuje do tego imienia wtedy na przykład, kiedy powiada o sobie: "Jeżeli nie uwierzycie, że JA JESTEM, pomrzecie w grzechach swoich" (J 8,24). Nie jest to zresztą jedyna Jego wypowiedź tego typu (por. J 8,59; 13,19). Jeden z tekstów podkreśla nawet wyraźnie jedność Syna z Ojcem, Ich odrębność oraz to, że Syn został posłany przez Ojca jako nasz Zbawiciel: "Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że JA JESTEM i że Ja nic od siebie nie czynię, ale że to mówię, czego mnie Ojciec nauczył" (J 8,2

.

Ale właściwie nieustannie natrafiamy w Nowym Testamencie na świadectwa boskości Zbawiciela. Zresztą, jak to wynika wielokrotnie z Ewangelii, On sam uważał się za Boga i przypisywał sobie rzeczy, przysługujące wyłącznie Bogu. Weźmy taki oto szczegół: Najwięksi z proroków pamiętali, że są jedynie sługami Boga i żaden z nich nie odważył się głosić słowa Bożego swoim własnym autorytetem. Swoje nauki poprzedzali obwieszczeniem, że "to mówi Pan", że taka jest "wyrocznia Pańska". Inaczej Chrystus. On jedyny spośród proroków głosi słowo Boże swoim własnym autorytetem: "Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie zabijaj... A J a w a m p o w i a d a m: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi" (Mt 5,21n); "Uczył ich jak ten, który ma władzę, a nie jak ich uczeni w Piśmie" (Mt 7,29).

Chrystus Pan przypisuje sobie atrybut wszechobecności, a przecież tylko sam Bóg może być wszechobecny: "Gdzie dwaj lub trzej zbiorą się w imię moje, tam Ja jestem pośród nich" (Mt 18,20); "Oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata" (Mt 28,20). Dalej, jest Panem wszechrzeczy: "Kimże On jest, skoro nawet wichry i jezioro są Mu posłuszne?" (Mt 8,27) On obdarza życiem, odpuszcza grzechy, będzie sądził żywych i umarłych itd., itd. -- te prawdy stanowią przecież istotę nowiny ewangelicznej i ciągle powracają na karty Ewangelii. Doprawdy, trudno zrozumieć ludzi, którzy uznają w Piśmie Świętym słowo Boże, a nie chcą uwierzyć, że Jezus Chrystus jest prawdziwym Bogiem, Synem Bożym równym Ojcu Przedwiecznemu, który stał się człowiekiem dla naszego zbawienia."

Rania

madźka.

Bobo

madźka.

No widzisz, jaki ten Bóg skomplikowany. Wesoly

Bo myśli moje nie są myślami waszymi
ani wasze drogi moimi drogami -
wyrocznia Pana. Iz 55,8
No i muszę dodać, bo mnie się bardzo podoba ta mądrość św. Pawła:
Gdyby ktoś mniemał, że coś "wie", to jeszcze nie wie, jak wiedzieć należy. 1Kor 8,2

Dla mnie są dowody, ale Ty ich nie widzisz po prostu, a ja widzę...

Bobo

Skoro Bóg stwierdza, że Jego myśli nie są naszymi myślami to... znaczy, że również nie są Twoimi, madźka. Więc wszelkie próby udowodnienia Trójcy z założenia muszą spełznąć na niczym. Nie ma i nie będzie takich dowodów. Są tylko teksty okraszone teologią katolicką, które czytając, będą cię wprawiać w przekonanie, ze jesteś święcie przekonana o istnieniu Trójcy. Nie tacy 'bibliści' jak Ty, odpuszczali wszelkie dowodzenie tej nauki. Jest to dogmat, a dogmat... wiesz czym jest. Nie ma dyskusji.

Natomiast, Biblia bez takich dogmatów, po prostu PRAWDĘ przedstawia prosto i nie oczekuje, że będę musiał zmieniać słowniki, wyginać definicję aby ją przyjąć.

Tak to jest, gdy zamiast Biblię, bierze się pod uwagę tzw. 'dorobek' KK...

Rania

madźka.

Rania

nikt nie mowi ze jestesmy rowni ale aby mozna bylo wierzyc w BOga musi byc on zrozumialy dla wszystkich ludzi , dla zwylkego rolnika, dla naukowca i dla dziecka rowniez
boga trojnego w jednej osobie raczej nikt pojac nie moze, gdyz to nie logiczne a jednak uparcie wierza ze to prawda

madźka.