Moja droga

Pio

Może powiem jeszcze raz tylko bardziej wprost.

Zajmowanie się magią/astrologią jest w Biblii potępione. Przybysze byli magami. Określenie mędrzec nie oddaje zasadniczego znaczenia greckiego słowa użytego przez ewangelistę.
Kto czyta niniejszą polemikę niech sam obiektywnie oceni czy wprowadzenie określeń król, mędrzec nie zmienia sensu przekazu (jak twierdzi madźka.) Ja twierdzę, że zmienia. Mag nigdy nie uzyskał by statusu świętego. W KK jednak taki status uzyskał. Tekst Pisma nie mówi nic o nawróceniu magów. Zakładanie, że może jednak się nawrócili i uznawanie tego za podstawy do określenia kogoś świętym brzmi jak kuriozum i nie chce mi się wierzyć że ktoś mógłby tak uczynić. Choć wszystko wskazuje, że jednak tak uczynił...

madźka.

Pio

Popracujmy więc z tekstem Wesoly

Argumentując, że Magowie wiedzieli, że Jezus to zbawiciel przytaczasz taki fragment:

madźka.

Pio

madźka.

Bobo

Zacytuję biblistę katolickiego K. Romaniuka z książki: Nowy testament bez problemów:

Trzej Królowie (Mt 2, 1-12)
Z dwu ewangelistów przedstawiających — bardzo fragmentarycznie zresztą — historię dziecięctwa Jezusa tylko Mt mówi o nawiedzeniu nowonarodzonego Jezusa przez trzy tajemnicze postacie, zwane powszechnie — choć dopiero od IX stulecia — Królami.
Fragment zawierający opis wizyty Trzech Króli jest przedmiotem jeszcze większych dyskusji niż historia dziecięctwa Jezusa w ogóle. Intryguje nie tylko tajemniczość trzech postaci, lecz także nie mniej tajemnicza gwiazda, która sprowadziła trzech mędrców — bo tak ich również nazywano — nie bardzo wiadomo skąd: ogólnie mówi się ze wschodu — do Betlejem, dokładniej do stajni betlejemskiej, w której narodził się Chrystus.
Nie ma powodów, by opisowi temu a priori odmawiać charakteru historycznego. Ze źródeł pozabiblijnych wiadomo, że wśród wyznawców Zaratustry, wielkiego reformatora religii irańskiej, istniała klasa jednostek szczególnie wtajemniczonych — stąd ich nazwa: mędrcy — i wskutek tego wywierających wielki wpływ na politycznych władców, wskutek czego, choć formalnie nie byli królami, uważano ich czasem za królów.
O wiele trudniejsze do naturalnego wytłumaczenia jest zjawisko gwiazdy prowadzącej mędrców ze wschodu do Betlejem. Dawno temu astronom Kapler próbował widzieć w tym fenomenie gwiazdy spotkanie się planet Jowisza i Saturna, przypadające rzekomo na r. 7 przed Chr. Inni sądzą, że chodzi tu o kometę Halleya, widzianą po raz pierwszy podobno ok. r. 12 przed Chr.
Wszystkie podejmowane dotąd próby czysto naturalistycznej interpretacji tego zjawiska zostały uznane za niewystarczające, z czego nie wynika jednak, że sam opis wędrówki gwiazdy jest zwykłą fikcją literacką.
Stosunkowo łatwo natomiast daje się wytłumaczyć sam fakt wędrówki trzech mędrców do miejsca narodzin Jezusa, jeśli się założy uprzednio, że o samych narodzinach mędrcy dowiedzieli się również w sposób nadprzyrodzony. Otóż nie tylko wśród Rzymian i Greków starożytnych lecz także wśród ludów Bliskiego Wschodu była dość żywa tęsknota za lepszymi czasami, za złotym wiekiem, ku któremu wzdychali zwłaszcza poeci. Jeśli nowonarodzony Jezus był przedstawiany— zgodnie zresztą ze starotestamentalnymi poglądami na Mesjasza — jako Wybawiciel, nic dziwnego, że ludzie mający rzekomo decydować o losach pokoleń, śpieszyli, aby zobaczyć na własne oczy tego twórcę lepszej rzeczywistości. Do dobrego zwyczaju należało — tak jest zresztą po dzień dzisiejszy i nie tylko na wschodzie — złożyć nawiedzanemu dary. Wszyscy czterej ewangeliści — zresztą cały Nowy Testament — partykularyzmowi zbawczemu Starego Testamentu przeciwstawiają naukę o powszechnym zasięgu zbawczego dzieła Jezusa. Wizyta trzech mędrców jest jednym z elementów wyrażających dobrze tego rodzaju uniwersalizm.

Pio

madźka.

W kółko tego samego nie będę powtarzać. Swoje zdanie już wyraziłam.

Pozdrawiam. Wesoly

Pio

Wiesław