Moja droga

BlackAngel

"i vice versa... każdy broni swego . to działa w obie strony.. ty/wy wierzący nie ważne jak mocne będą argumenty zawsze zasłaniacie się wiara.. "

To jest silniejsze od nas Mruga

A tak serio, nie każdy wierzący jest taki sam, tzn łatwowierny. Ja badam to wszystko, na tyle ile mogę, sprawdzam wszystkie argumenty, nie tylko te potwierdzające słuszność wiary w Boga. Zetknąłem się z wieloma "dowodami" naukowymi, filozoficznymi, wszelkiego rodzaju, ale to wciąż za mało. Największym dowodem jest przeanalizowanie własnego życia, widać to jak na dłoni, że to wszystko czemuś służy. Powtórzę się, może zabrzmi to zbyt idealistycznie, ale mnie najbardziej przekonuje ta miłość, coś co naprawdę sprawia, że się nie poddaje, to poszukiwanie jej, często z różnym skutkiem, jednak wiem, że warto, jak również twierdzę, że jest ona w życiu najważniejsza. Nie ma siły silniejszej od niej. Słowa Jezusa najbardziej do mnie przemawiają, pokazują tą najpiękniejszą miłość, bezinteresowną, jest to dawanie więcej komuś niż sobie, jakie to trudne w dzisiejszych czasach prawda? Sam to widzę, chociażby po sobie, nikt nie jest idealny, jednak warto postępować tak jak Jezus, chociaż jest to niesamowicie trudne do wykonania. Za to satysfakcja jest większa, nie równają się z nią żadne pieniądze. Druga opcja jest bardziej kusząca, jednak nie na dłuższą metę. Niektóre wartości stają się błahe, zapominamy o tym kim jesteśmy, zatrzymujemy się, stajemy się niezdolni do prawdziwej dobroci, a najgorsze jest to, że wielu tego nie zauważa, żyją jak leci. Przyzwyczajamy się do tego, zanim zdamy sobie sprawę z wartości naszego życia, tego ile moglibyśmy zrobić dla innych, to najczęściej jest za późno. Żałujemy swojego postępowania najczęściej wtedy kiedy nasze życie wisi na włosku. Wiem o czym pisze, niedawno całe życie przeleciało mi w kilka sekund, po tym jak lekarz pomylił się przy badaniu, uznał, że grozi mi w każdej chwili zawał. Wtedy dopiero zrozumiałem sens tego wszystkiego i zacząłem się śmiać ze swojej i innych głupoty ( w karetce). Zajmujemy się za dużo pierdołami, za wiele uwagi poświęcamy sprawom które nic nie zmienią, jedynie mogą wszystko pogorszyć. To teraz brzmi pięknie, można się śmiać z formy w jakiej to piszę, jednak kiedy ktoś przeżyje coś równie podobnego, przestaje go to bawić. Groźba śmierci przeszła, okazała się na szczęście błędem lekarskim. Wraz z nią wróciłem do "normalności", czyli nadal nie dostrzegam tak jak powinienem tego co piękne, prawdziwe. Przestałem się jak wcześniej cieszyć każdą chwilą, zamiast pojmować świat prostym, szukam utrudnień. I chociaż wiem co dla mnie dobre, często wybieram inną, mniej pozytywną drogę, pokusę, chociaż później efekt jest tragiczny w skutkach. Czy tak nie żyje większość z nas? Wtedy w chwili zagrożenia wiedziałem co powinienem robić, czułem niesamowitą motywację. Kiedy "kosa" mnie ominęła, wróciłem do starych przyzwyczajeń. Może to za mocne słowo, bo i tak poczyniłem ogromne postępy. Bóg chce żebyśmy byli bez grzechu, to jest tak proste, a zarazem tak okropnie trudne, paradoks.

Przepraszam za lekkie rozczulenie, ale chciałem przypomnieć ( w tym sobie), że nauka nie tłumaczy w żaden sposób Boga, nigdy tego nie zrobi i ja potrafię to zrozumieć, gdyż nie o takie poznanie chodzi Jezusowi.
Co do Całunu, to prawdopodobnie nigdy nie będzie jednoznacznej odpowiedzi, chociaż argumenty zdecydowanie przemawiają za jego prawdziwością.

Pozdrawiam.

artemides66

Historia biblijna. Izaak Newton powiedział kiedyś: „W Biblii odkrywam więcej przekonujących oznak autentyczności niż w jakiejkolwiek kronice świeckiej” (R. Watson, Two Apologies, Londyn 1820, s. 57). Jej wierność wobec prawdy jest widoczna w każdym badanym szczególe. Zawarte w niej relacje historyczne są dokładne i rzetelne. Nie da się np. podważyć tego, co mówi o zdobyciu Babilonu przez Medów i Persów (Jer 51:11, 12, 28; Dn 5:2

czy o takich postaciach, jak babiloński władca Nebukadneccar (Jer 27:20; Dn 1:1), król Egiptu Sziszak (1Kl 14:25; 2Kn 12:2), Asyryjczycy Tiglat-Pileser III i Sancherib (2Kl 15:29; 16:7; 18:13), cesarze rzymscy August, Tyberiusz i Klaudiusz (Łk 2:1; 3:1; Dz 18:2), Rzymianie Piłat, Feliks oraz Festus (Dz 4:27; 23:26; 24:27), ani tego, co powiedziano w niej o świątyni Artemidy w Efezie i o ateńskim Areopagu (Dz 17:19-34; 19:35). Wszystkie informacje biblijne o tych i innych miejscach, ludziach czy wydarzeniach są w każdym szczególe historycznie ścisłe (zob. ARCHEOLOGIA).
Rasy i języki. Zgodne z prawdą jest także to, co Biblia mówi o rasach i językach. Wszyscy mieszkańcy ziemi — bez względu na budowę ciała, kolor skóry, kulturę czy język — należą do jednej rodziny ludzkiej. Nie da się zaprzeczyć, iż zasadniczo można ją podzielić na trzy gałęzie: jafetycką, chamicką i semicką, wywodzące się od Adama poprzez Noego (Rdz 9:18, 19; Dz 17:26). Henry Rawlinson oświadczył: „Gdybyśmy mieli szukać jedynie punktu przecięcia dróg językowych, nie bacząc na jakiekolwiek zapisy biblijne, mimo wszystko doszlibyśmy do wniosku, że linie te rozchodzą się z jednego punktu, a mianowicie z równin Szinearu” (G. Rawlinson, The Historical Evidences of the Truth of the Scripture Records, 1862, s. 287; Rdz 11:2-9).
Praktyczność. Nauki i przykłady zawarte w Biblii mają niezwykle praktyczną wartość dla współczesnego człowieka. Wyłuszczone w niej sprawiedliwe zasady i wysokie mierniki moralne górują nad zaleceniami każdej innej książki. Biblia nie tylko odpowiada na ważne pytania, lecz także udziela wielu praktycznych wskazówek, których przestrzeganie mogłoby się przyczynić do poprawy zdrowia fizycznego i psychicznego wszystkich mieszkańców ziemi. Przedstawia normy, które pozwalają odróżnić dobro od zła, a dotyczą uczciwości w interesach (Kpł 19:35, 36; Prz 20:10; 22:22, 23; Mt 7:12), pracowitości (Ef 4:28; Kol 3:23; 1Ts 4:11, 12; 2Ts 3:10-12), moralnego prowadzenia się (Wj 20:14-17; Kpł 20:10-16; Gal 5:19-23; 1Ts 4:3-

, budującego towarzystwa (Prz 5:3-11; 13:20; 1Ko 15:33; Heb 10:24, 25), dobrych stosunków rodzinnych (Pwt 6:4-9; Prz 13:24; Ef 5:21-33; 6:1-4; Kol 3:18-21). Znany amerykański pedagog William Lyon Phelps powiedział kiedyś: „Uważam, że wiedza biblijna bez studiowania na uczelni ma większą wartość niż wyższe studia bez Biblii” (The New Dictionary of Thoughts, s. 46). A szósty prezydent USA John Quincy Adams napisał o Biblii: „Spośród wszystkich książek świata ona najbardziej pomaga ludziom być dobrymi, mądrymi i szczęśliwymi” (Letters of John Quincy Adams to His Son, 1849, s. 9).
Dokładność naukowa. Również pod tym względem Biblii nie można niczego zarzucić. Jest całkowicie zgodna z nauką, gdy opisuje kolejne etapy przygotowania naszej planety na mieszkanie dla człowieka (Rdz 1:1-31), gdy nawiązuje do faktu, że ziemia jest okrągła i zawieszona „na niczym” (Hi 26:7; Iz 40:22), gdy zalicza zająca do zwierząt przeżuwających pokarm (Kpł 11:6) czy wreszcie gdy oznajmia, iż „dusza ciała jest we krwi” (Kpł 17:11-14).
Kultura i zwyczaje. W biblijnych informacjach o kulturze i zwyczajach nie znaleziono żadnych nieścisłości. Wobec władców zawsze używa się w Biblii tytułu odpowiedniego do okresu, w którym spisywano dane sprawozdanie. Na przykład Herod Antypas i Lizaniasz nazywani są władcami okręgu (tetrarchami), Herod Agryppa (II) — królem, a Gallio — prokonsulem (Łk 3:1; Dz 18:12; 25:13). W czasach rzymskich żołnierze zwycięskiej armii często odbywali pochody tryumfalne, w których wiedli ze sobą jeńców (2Ko 2:14). Pismo Święte wspomina też o gościnności wobec obcych, o wschodnich obyczajach, sposobie kupowania nieruchomości, procedurach prawnych towarzyszących zawieraniu umów czy o obrzezaniu praktykowanym przez Hebrajczyków i inne ludy — i we wszystkich tych szczegółach jest dokładne (Rdz 17:10-14; 18:1-8; 23:7-18; Jer 9:25, 26).
Szczerość. Pisarze Biblii odznaczali się szczerością niespotykaną wśród starożytnych autorów. Już pierwszy z nich, Mojżesz, otwarcie donosi zarówno o własnych grzechach, jak i o grzechach i błędach swego ludu, w czym naśladują go inni hebrajscy pisarze (Wj 14:11, 12; 32:1-6; Lb 14:1-9; 20:9-12; 27:12-14; Pwt 4:21). Nie kamuflowano nawet grzechów wybitnych postaci, takich jak Dawid i Salomon (2Sm 11:2-27; 1Kl 11:1-13). Jonasz opowiedział o swoim nieposłuszeństwie (Jon 1:1-3; 4:1). Taką samą prostolinijną szczerość przejawiali inni prorocy. Szacunek dla prawdy, widoczny w Pismach Hebrajskich, cechuje też relacje pisarzy Chrześcijańskich Pism Greckich. Paweł mówi o swym dawnym grzesznym postępowaniu, poza tym dowiadujemy się, że Marek nie wytrwał w służbie misjonarskiej i jakie błędy popełnił apostoł Piotr (Dz 15:37-39; 22:19, 20; Gal 2:11-14). Tego rodzaju szczere, otwarte sprawozdania budzą zaufanie do uczciwości i prawdomówności Biblii.
Rzetelność. Fakty poświadczają, że Biblia jest księgą rzetelną. Opisuje wydarzenia ściśle osadzone w realiach historycznych. Podaje bezpośrednie, miarodajne pouczenia w niezwykle prosty sposób. Prostolinijność, żarliwość i wierność jej pisarzy, ich gorliwe oddanie prawdzie i usilne starania o dokładność w szczegółach — wszystkiego tego należałoby się spodziewać po Bożym Słowie prawdy (Jn 17:17).