Moja droga

Vetinari

Ostatnio rozmyślałem sporo na temat zmartwychwstania umarłych - jak jest przedstawione w Kościele Katolickim a jak w Biblii i czy na pewno zrozumiany został przekaz Chrystusa na ten temat. Jak chyba wszyscy na tym forum wiedzą, Kościół głosi, że zaraz po śmierci stajemy na sądzie przed Bogiem i w jednej chwili, uświadamiamy sobie wszystkie swoje dobre i złe uczynki, i na ich podstawie Bóg decyduje, czy czeka nas wieczność w niebie, czy w piekle ( pomijam tu czyściec, jako stan przejściowy i wymagający oddzielnej dyskusji ). Natomiast zmartwychwstanie jest traktowane ( przez Kościół ) jako powstanie umarłych z grobów wraz z ciałem w dniu paruzji. Czy to na pewno jedyna i właściwa droga rozumowania? Na pewno bardzo ludzka, wręcz przyziemna - umierasz, jesteś sprawiedliwie osądzany, kiedyś do twojej duszy dołączy twoje zmartwychwstałe ciało, koniec i kropka.
Jako rzymsko-katolik nie kwestionowałem tego przez większość życia, ale znając dość dobrze Nowy Testament zacząłem łączyć w jedną całość różne fragmenty wypowiedzi na temat przyszłego życia i spojrzenia Boga na nie i zacząłem dochodzić do zaskakujących wniosków. Może zacznę ten wywód od słów Jezusa:
"35 Lecz ci, którzy uznani zostaną za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. 36 Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania. 37 A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa "O krzaku", gdy Pana nazywa Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. 38 Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją». " ( Łk 20, 35-38 ) .
Tak więc dla Boga jesteśmy żywi - śmierć ciała to zmartwienie ludzkie, wprawdzie jednym z miłosiernych uczynków wobec ciała jest grzebanie zmarłych, ale znów w innym momencie Jezus powiedział mężczyźnie chcącemu pójść za nim, który zapierał się że musi wpierw pogrzebać ciało swojego ojca, by "zostawił umarłym grzebanie ich umarłych". Nie chodziło tutaj o brak szacunku - przeciwnie, to właśnie z szacunku dla zmarłych jest nakaz grzebania ich ciał - ale o wyższość ducha nad ciałem, tak jak ducha ma w sobie każdy z nas i jak duchem jest Ojciec:
"21 Odpowiedział jej Jezus: «Wierz Mi, kobieto, że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcili Ojca. 22 Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, ponieważ zbawienie bierze początek od Żydów. 23 Nadchodzi jednak godzina, owszem już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec. 24 Bóg jest duchem: potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie»" (J 4, 21-24).
Jak wiemy, Bóg stworzył nas na swój obraz i podobieństwo, ale nie podobieństwo w ciele, jak może się niektórym wydawać, ani tym bardziej podobieństwo w słabości do grzechu, ale czyniąc nas nieśmiertelnymi duchami, posiadającymi rozum i wolną wolę. Mamy te dusze w sobie i są one nieskończenie ważniejsze od ciała, czy więc wielkie zmartwychwstanie na które oczekuje świat ma być tylko zmartwychwstaniem ciał zmarłych od początku świata? Tym bardziej zważywszy, że według nauki Kościoła większość z nich w tym czasie będzie już w niebie lub piekle, po co ich dusze mają wracać na ziemię, by powstać w ciałach i zaraz wrócić odpowiednio do nieba w którym były nieskończenie szczęśliwe, albo piekła, gdzie mają dalej cierpieć potępienie po koniec czasów? Myśląc w taki sposób wydaje się to być mało niesamowitym wydarzeniem, jak na Boga wszechrzeczy nieskończenie kochającego każdego człowieka. Ale to tylko ludzkie rozumowanie, że śmierć to śmierć ciała, przecież Bóg widzi to całkiem inaczej:
" Dlatego też jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli [...] aby jak grzech zaznaczył swoje królowanie śmiercią, tak łaska przejawiła swe królowanie przez sprawiedliwość wiodącą do życia wiecznego przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. " (Rz 5, 12, 21).
Z Boskiego punktu widzenia więc, człowiek umiera tylko wtedy, gdy grzeszy, a zaczyna ponownie żyć, kiedy oddaje się w skrusze Jezusowi, który zresztą wielokrotnie w Ewangelii powtarzał, że jest miłością i życiem i to przez niego tylko można żyć. Zwykło się interpretować te słowa w kontekście życia wiecznego, ale jeżeli rozważymy je na poziomie naszego codziennego życia, mogą również oznaczać życie w stanie łaski uświęcającej i w wierności Bogu i jego przykazaniom. Wiemy, że grzech jest śmiercią człowieka, ale co jeżeli pójdziemy dalej i założymy, że zmartwychwstanie jest niczym innym, jak permanentnym uwolnieniem od grzechu i osiągnięciem poprzez to zbawienia? Pogląd Kościoła na zmartwychwstanie wziął się od zmartwychwstania Jezusa, który zmartwychwstał jako pierwszy. Jako, że umarł i po trzech dniach powstał, znów z ludzkiego punktu widzenia cudem jest to, że zmarły cieleśnie powstał, mógł mówić i jeść, dalej przebywać z innymi. Ale, z Bożego punktu widzenia, jak było przepowiedziane Jezus również umarł, a przecież wziął na siebie w tym momencie męki i śmierci krzyżowej wszystkie grzechy ludzi od początku aż po skończenie świata, tak więc przez 3 dni był martwy cierpiąc od grzechów ludzkich, zanim swoją męką i śmiercią ich nie odkupił i wtedy zmartwychwstał, już wolny od grzechu. Co więcej na temat grzechu i zmartwychwstania oraz Sądu, podaję kolejny spory cytat:
"21 Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak również i Syn ożywia tych, których chce. 22 Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, 23 aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał. 24 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia. 25 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, że nadchodzi godzina, nawet już jest, kiedy to umarli usłyszą głos Syna Bożego, i ci, którzy usłyszą, żyć będą. 26 Podobnie jak Ojciec ma życie w sobie, tak również dał Synowi: mieć życie w sobie samym. 27 Przekazał Mu władzę wykonywania sądu, ponieważ jest Synem Człowieczym. 28 Nie dziwcie się temu! Nadchodzi bowiem godzina, w której wszyscy, którzy spoczywają w grobach, usłyszą głos Jego: 29 a ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia; ci, którzy pełnili złe czyny - na zmartwychwstanie potępienia. " (J 5, 21-29).
Czy więc, patrząc po Bosku a nie ludzku, umieramy? Tak, grzesząc. Czy żyjemy? Tak, trwając w Panu. Być może zmartwychwstanie to właśnie osiągnięcie w chwili śmierci cielesnej stanu głębokiej miłości wobec Boga i bliźnich, w którym nie zgrzeszymy już więcej, by nikogo nie skrzywdzić.
Teraz pójdę w swoich domysłach jeszcze dalej, co ze stosunkiem chrześcijaństwa wobec reinkarnacji? Oficjalnie Kościół Katolicki jej nie uznaje, opierając się właśnie na motywie zmartwychwstania ciał. Pogląd ten silnie próbował umocnić np. papież Grzegorz I, prowadził zacięte dyskusje z patriarchą Konstantynopola i cesarzem bizantyjskim, ostatecznie przeforsował swoje zdanie jako podówczas jedyna głowa Kościoła, mimo to, choć zasłynął jako wielki reformator, to już w swoich czasach nie był uważany za wielkiego teologa, mylił np. Marię Magdalenę z cudzołożnicą, którą Jezus uratował przed ukamienowaniem. Wracając do problemu reinkarnacji, jeżeli założymy, że zmartwychwstanie jest odcięciem się od grzechu, teoria ta ma sens, zwłaszcza wzmocniona cytatami:
"Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, że to mówimy, co wiemy, i o tym świadczymy, cośmy widzieli, a świadectwa naszego5 nie przyjmujecie. 12 Jeżeli wam mówię o tym, co jest ziemskie, a nie wierzycie, to jakżeż uwierzycie temu, co wam powiem o sprawach niebieskich? 13 I nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił - Syna Człowieczego." (J 3, 11-13);
"Kto się bowiem Mnie i słów moich zawstydzi, tego Syn Człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyjdzie w swojej chwale oraz w chwale Ojca i świętych aniołów. 27 Zaprawdę, powiadam wam: Niektórzy z tych, co tu stoją, nie zaznają śmierci, aż ujrzą królestwo Boże»." (Łk 9, 26-29).
W jaki sposób ci, którzy byli wraz z Jezusem (czyli apostołowie) mieliby nie zaznać śmierci aż ujrzą Królestwo Boże? Być może nie zgrzeszą już aż umrą wiele lat później... Ale czy wszyscy apostołowie poza Janem w pewien sposób nie zgrzeszyli choćby zostawiając Jezusa w Ogrójcu i później się go wypierając? A może chodzi o coś więcej? Pomyślmy w ten sposób: Skoro Bóg jest nieskończenie miłosierny, czy potępiłby na wieczność człowieka, który nie miał szczęścia i niepoznawszy Boga w swoim ziemskim życiu, co więcej doświadczając cierpień i przeciwności losu sam zszedł na niewłaściwą ścieżkę i nikt mu nie wzkazał drogi do oczyszczającej miłości Boga? Owszem, zgadzam się, że piekło to bardziej stan duszy, która jest niezdolna do miłości i cierpi wewnątrz swego umysłu rozpamiętując wszystkie złe uczynki które ją doprowadziły do udręki pustki niż szatan podgrzewający kocioł ze smołą, ale to wciąż nie wydaje się właściwe, a co dopiero, kiedy pomyślimy o nienarodzonych dzieciach... Dla Boga jednak nasze życie ziemskie jest tylko chwilą, niezależnie od tego, czy z ludzkiego punktu widzenia mielibyśmy 1 czy 100 ziemskich żyć za sobą. Czy nie było by znacznie pełniejszym przeżyciem i sprawdzianem dla ludzi takie wielokrotne doświadczenie dla duszy, gdzie moglibyśmy budować swoją miłość i dobre uczynki przez wiele żywotów? Z ludzkiego punktu widzenia wydaje się to trudne do zrozumienia i przyjęcia, bo co to za sprawiedliwość, jeżeli np. ja przeżyłem w biedzie i trudzie całe życie i muszę przeżyć ileś kolejnych zanim otrzymam nagrodę, a bogacz, który na dodatek doprowadził do śmierci bliską mi osobą i pławił się w luksusach, nie zostanie od razu potępiony na wieki po śmierci? Jednak z Bożego punktu widzenia wciąż byłaby to jedna szansa dla człowieka - tylko nieco dłuższa i bardziej... urozmaicona. Spójrzmy na kolejny cytat, tym razem z samej Apokalipsy św. Jana:
"...i ujrzałem dusze ściętych dla świadectwa Jezusa i dla Słowa Bożego,
i tych, którzy pokłonu nie oddali Bestii ani jej obrazowi
i nie wzięli sobie znamienia na czoło ani na rękę.
Ożyli oni i tysiąc lat królowali z Chrystusem.
5 A nie ożyli inni ze zmarłych, aż tysiąc lat się skończyło.
To jest pierwsze zmartwychwstanie." (Ap 20, 4-5).
Oczywiście, nie śmiem interpretować tak symbolicznej księgi dosłownie, ale jeżeli spojrzymy na ten fragment z poprzednimi założeniami, widać nie tylko podział czasowy zmartwychwstałych, ale też jawne stwierdzenie, że pierwszeństwo będą mieli ci, którzy albo umarli dla wiary w Boga - tych można by uznać za świętych, którzy osiągnąwszy doskonałą miłość wybili się z kręgu reinkarnacji i wcześniej weszli do nieba - albo byli wśród nielicznych, którzy w dniach ostatecznych staną po stronie Pana - dlaczego nie wielu dobrych ludzi którzy pomarli wieki temu? Być może część z nich to właśnie te dusze, które pielęgnowały dobro przez wiele ludzkich żywotów i w końcu dostaną szansę na wejście do Królestwa Bożego? Jezus mógł uznać, że ludzie nie są gotowi na taką prawdę i jej nie zdradzić bezpośrednio. Szczerze powiedziawszy, ludzie nadal, nawet dziś nie byli by gotowi na taką "prawdę". No, to teraz zdaje się porwałem się na jeden z dogmatów Kościoła którego sam jestem członkiem... Choć w sumie może i nie, w końcu w ten sposób każdy martwy - czyli grzesznik - miałby czas na zmartwychwstanie w Panu aż do skończenia świata i ostateczna populacja Niebieska raczej by nie ucierpiała. Oczywiście, nie traktuję moich przemyśleń jako prawdy jedynej i absolutnej, po prostu zacząłem zakładać możliwość przebiegania Boskiego Planu w trochę inny sposób, ponieważ trochę mnie ten temat dręczył ostatnio, postanowiłem podzielić się i z niecierpliwością czekam waszych opinii, oraz prób obalenia moich "postulatów" - z natury jestem skłonny do polemiki teologicznej - w końcu to wszystko to w mniejszym czy większym stopniu detale, ostatecznie wystarczy zastosować w swym życiu jedynie przykazanie miłości aby osiągnąć zbawienie, ale nie powiem, ta kwestia mnie intryguje.

andrzej

Jezus powiedział o tych, którzy umierają będac w związku małżeńskim: że ani się żenić nie będą i bęą podobni aniołom.
CI LUDZIE PO ZMARTWYCHWSTANIU, nie będą chcieli już żyć w związkach małżeńskich, będą mieli inną świadomość, dlatego jest powiedziane że mąż lub żona mają prawo związać się z iinną osobą po śmierci współmałżonka.

Nie wszyscy umierający są traktowani w jednakowy sposób, tylko Ci którzy są uznani przez Boga za Świętych, w momencie śmierci zostają przemienieni w jednej chwili, w oka mgnieniu tak jak pisał to Apostoł Paweł i o czym mówił Jezus, że niektórzy spośród nich nie zaznają śmierci, gdż mówił o swych uczniach. Inni sprawiedliwi powstaną, czyli Ci którzy żyli od początku świata będą panować z Chrystusem gdy nastąpi koniec świata i nastanie Tysiącletnie Królestwo. Ci którzy byli ścięci, nawiązuje tu do JANA CHRZCICIELA, który urodził się pół roku przed Jezusem,KAŻDY kto narodził się przed Jezusem pomimo tego że postępował jak święty, dostąpi zmartwychwstania dopiero w Tysiącleciu.
Następni będą zwykli ludzie, gdy minie tysiąc lat i będą sądzeni, jedni na śmierć drudzy do żywota.
Śmierć dla człowieka jest snem o czym mówi Jezus zanim wskrzesił Łazarza, którego miłował. W wielu miejscach Starego Testamentu gdy mowa jest o śmierci np: jakiegoś władcy, napisane jest: "zasnął z przodkami swymi." Sen śmierci.
Zmartwychwstanie będzxie wzbudzone w ciałach nieskażonych czyli doskonałych po tysiącletnim panowaniu Chrystusa, a więc ci którzy umarli dzisiaj, dostąpią zmartwychwstania dopiero gdy minie tysiąc lat, jeżeliby koniec świata miałby być już jutro. Natomiast jeżeli ktoś zostanie uznany przez Boga jako Święty i umrze dziś, ta osoba w mgnieniu oka zostanie przemieniona w ciało duchowe chociaż jej ciało cielesne umarło i zostało pochowane tu na ziemi.
Czyli że zmartwychwstanie nie jest permanentnym uwolnieniem od grzechu, ani zbawieniem, bo inni powstaną by być osądzeni jako żli lub sprawiedliwi.

Nawet złoczyńca, który był wraz z Jezusem ukrzyżowany w godzinie swojej śmierci wstawił się w obronie Jezusa, uznane mu to było za usprawiedliwienie. Gdy Jezus widząc wiarę jego powiedział " Jeszcze dziś będziesz ze mną w raju". W chwili śmierci ten człowiek został przemieniony i zabrany jako ciało duchowe do nieba.
Każdy ma szansę się nawrócić póki żyje i niezostanie mu to zapomniane.

Dalej w swojej wypowiedzi zastanawiasz się co z ludżmi, którzy nie mieli tego szczęścia w życiu i nie poznali Boga, zeszli na drogę zła i nikt im dobrej nie wskazał. Nawet zastanawiasz sie co do ich reinkarnacji by w przyszłym życiu otrzymać szansę. Oto odpowiedż na twoje pytanie:
JAK OSTATNIO wyjaśniałem w temacie CZYM JEST OFIARA ZŁOŻONA PRZEZ JEZUSA I BOGA że Jezus raz umarł i na zawsze ofiarowując samego siebie
"...Hebrajczyków:9-24,28..." dlatego czymś niepojętym byłoby wysyłanie na śmierć ukochanego Syna raz za razem żeby z nowu cierpiał i przechodził te same męki, żeby zbawić jednego człowieka lub kilku, Świat musiałby się odradzać znowu i znowu i znowu...
Żle po prostu niektórzy rozumują tekst Biblii i diabeł sieje wątpliwości w sercach i umysłach wierzących i tych, którzy chcą uwierzyć.
Następnym przykładem co do tych, co nie mieli szansy poznać Boga, jest odpowiedż w Liście Pawła do Rzymian:"...Tym, którzy przez trwanie w dobrym uczynku dążą do chwały i czci, i nieśmiertelności da żywot wieczny
Tych zaś, którzy o uznanie dla siebie zabiegają i sprzeciwiają się prawdzie, a hołdują nieprawości, spotka gniew i pomsta.
Tak utrapienie i ucisk spadnie na duszę każdego człowieka, który popełnia złe, najprzód Żyda, potem i Greka..."Rzym:2-7,9.
A więc czy ktoś zna Boga czy też nie, jeżeli popełnia zło, tak samo mu będzie odpłacone. Dalej jest to wyjaśnione tak:Skoro bowiem poganie, którzy nie znają prawa Bożego, z natury czynią to, co prawo Boże nakazuje, są sami dla siebie prawem, chociaż prawa boskiego nie poznali.
Dowodzą też oni, że treść prawa jest zapisanaw ich sercach; wszak świadczy o tym sumienie ich oraz myśli, które nawzajem się oskarżają lub też biorą w obronę..."Rzym:2-14,15.
Widzimy tu jasno że pomimo iż ktoś nie poznał Boga i nie dane mu było poznać religii, KAŻDY człowiek ma sumienie, serce i myśli, które nakazują mu postępować godnie i jeżeli według nich postępuje godnie nawet gdy umrze nie znając Boga zostanie mu to poczytane jako usprawiedliwienie. Bóg pamięta o wszystkich i nie ma tu żadnej reinkarnacji, jak postępowaliśmy w życiu tak będziemy sądzeni. A oto dowód:
"...Albowiem u Boga nie ma względu na osobę.
Bo ci, którzy bez zakonu zgrzeszyli, bez zakonu poginą; a ci, którzy w zakonie zgrzeszyli, przez zakon sądzeni będą..."

-m-m-

Kościół nic nie może sądzić bo opiera się na niewiedzy. To co mówi kościół to zwykłe bajeczki. Religie, sekty, horoskopy, astrologia itd. nie operują prawdą, faktami czy dowodami. To wszystko jest bezwartościowe.

salwinia

-m-m- powtarzasz utarte slogany czy masz jakieś argumenty?

-m-m-

salwinia

OK. Więc teraz, wobec wszystkich powtórzę za Jezusem:
udowodnij, co mówię złego.
Udowodnij swoje zdanie, konkretnymi argumentami.

Jeśli tego nie zrobisz, twoją obecność na forum uznam za męczącą, szkodliwą i pełną agresji i dostaniesz całkowitego bana.

-m-m-

Marek MRB · Gość

Mój wstęp:
Będzie „ostro” – mam temperament polemiczny – jednak proszę nie bierz tej ostrości bezpośrednio do siebie, przyjmując ją za narzędzie retoryczne, zgoda ?
(Twój wstęp pomijam – na Twoim miejscu jednak ostrożniej oceniałbym zarówno Kościół jak i siebie co do tego który pogląd jest „przyziemny”)

Marek MRB · Gość

Na temat ciała/duszy ciekawy tekst [link widoczny dla zalogowanych]