Moja droga

1988_2010

Mam takie pytanie:
Jeżeli jakaś osoba, "przeszkadza", czasem uniemożliwia mi pełne praktykowanie, to powinnam zerwać z nią kontakt?

Piotr

może najpierw spróbuj ograniczyć ten kontakt i zobacz, czy taka rozłąka umożliwi ci pełniejsze praktykowanie. zrywać kontakt to może nie od razu, zależy jeszcze co to za osoba i jaki masz z nią kontakt. jeżeli to ktoś bliski to zrywanie kontaktu odradzam, nawet jak w czymś ci to "przeszkadza". możesz potem tego żałować, że przez swoje potrzeby zerwałaś dobrą więź łączącą ciebie z tą osobą. jej też będzie przykro i nawet jakbyś chciała to potem odkręcić i znowu być w bliższych stosunkach z tą osobą, to ona może już tego nie chcieć. dlatego uważam, że najpierw spróbuj trochę ograniczyć ten kontakt, wtedy zobaczysz jak to wpłynie na twoje potrzeby.

Bobo

Przyznam, że to pytanie z kategorii 'niebezpiecznych' a prosta, jednoznaczna odpowiedź byłaby dla Ciebie może szkodliwa.

Ja bym zapytał najpierw o szczegóły:

1. Co znaczy: 'przeszkadza'? Konkretnie, co robi? Ujęłaś to słowo w cudzysłów...

2. Co rozumiesz pod pojęciem: 'pełne praktykowanie'? Masz na myśli praktykowanie czynności w kościele katolickim? Chodzi zatem o praktyki obowiązkowe, czy też te 'ponad to, co konieczne' w KK?

3. No i zasadnicze pytanie: Kim jest ten 'ktoś' kto Tobie przeszkadza? Członek rodziny? Kolega? Złośliwy sąsiad? 'Chłopak-sympatia'? Mąż? Narzeczony?

4. Jak rozumiesz: zerwanie kontaktu? Całkowicie? O jakim kontakcie piszesz?

Rozumiesz... skoro pytasz i oczekujesz odpowiedzi... chyba nie chcesz popełnić błędu. Ja też... więc...?

1988_2010

Piotrze: Już spróbowałam ograniczyć ten kontakt, niestety dochodzę do wniosku, że rozłąka umożliwia mi pełniejsze praktykowanie...

1988_2010

BOBO:
1. Przeszkadza - czasem celowo, czasem nieświadomie namawia mnie do grzechu
2. Pełne praktykowanie - praktyki obowiązkowe w KK
3. Jest to osoba bardzo bliska - narzeczony
4. Rozważam różne posunięcia, w "sytuacji podbramkowej" nawet całkowite zerwanie kontaktu

Aniolek

Jeśli jest to Twój narzeczony to znaczy że się kochacie. Jeśli się kochacie to powinniście wzajemnie się akceptować. Jeśli on nie potrafi zaakceptować Twojej wiary i praktyk z nią związanych to sory ale jak się w życiu w innych sprawach dogadacie?
Jeśli on Cię jeszcze celowo namawia do grzechu to sory, ale co dalej?

Elementnieba

Rania

„Dobre i złe towarzystwo można porównać do posiadacza perfum i miechowego [poruszającego miechami w kuźni]. Posiadacz perfum da ci trochę z nich, lub będziesz mógł je od niego kupić lub wyczujesz ich miły zapach; a miechowy [lub kowal] albo spali twoje ubranie albo poczujesz od niego smród”.

przebywanie w towarzystwie osób pobożnych i unikanie towarzystwa osób niereligijnych, ponieważ ci pierwsi są jak sprzedawca perfum, zaś ci drudzy jak pracownik kuźni. W otoczeniu ludzi pobożnych człowiek zyskuje upodobniając się do nich, podczas gdy w złym towarzystwie jest między przegranymi i nie może liczyć na wyniesienie jakichkolwiek duchowych korzyści z kontaktów z takimi ludźmi.

Lestath

Myślę Rania, że przesadzasz i to w wysokim stopniu. Nie wiem czy chcesz sprowadzić do rzędu zwierząt osoby niewierzące, czy nie, ale tak to wygląda. Ja osobiście, kiedy widzę, że ktoś wierzący ma problemy z wiarą, a wcześniej dawała mu ona szczęście, staram się tak pomóc, by ta osoba została przy swojej wierze, a nie nakłaniam do swojej.

--------------------
Myślę, że rozważanie całkowitego zerwania kontaktu, jest objawem tego, że ona po prostu nie kocha swojego narzeczonego. W jaki sposób namawia cię do złego? Nakazuje kraść? Pomyśl też czy czasem Ty jego nie próbujesz przekonać, mówiąc choćby o słuszności własnej religii, a wszystko inne przedstawiając jako złą drogę, np mówiąc coś w stylu: "modlę się, żebyś zmienił zdanie", albo pytaniem czy pójdzie do kościoła. Pomyśl czy on może się nie poczuć jako ten przekonywany do katolicyzmu, bo taka postawa powoduje agresję i przerzucanie piłeczki. A jeśli mówisz, że rozważasz możliwość całkowitego zerwania kontaktów, to wydaje mi się, że problem może być niekoniecznie w nim.

a więc w jaki sposób namawia Cię do złego? co przeszkadza Twojej wierze, co jest nie do usprawiedliwienia i zrozumienia

Piotr

skoro to twój narzeczony to czegoś tutaj nie rozumiem. musicie się znać dosyć długo i zapewne kochać również odpowiednio długo. jeżeli jesteście razem to musiałaś zaakceptować to, jaki on jest. również on, skoro chciał i chce być z tobą, musiał zaakceptować ciebie taką, jaką jesteś. w czym takim razie on ci przeszkadza? chce uprawiać seks przed ślubem? czy chodzi o coś innego?

Lestath

Rania

Piotr

slav

zgadzam sie z testahem.
moze rania nie porownujesz niewerzacych do zwierzat, ale za to do smierdzacego kowala.
przyrownywanie niewierzacych do zlego towarzystwa, czy przegranych jest tez raczej srednia implikacja.

skolei wartosci, czy korzysci duchowe nie sa szczelno zamkniete w zbiorze wartosci religijnych, aby nie moc ich wyniesc z kontaktow z niepoboznymi.

1988_2010

*) kwestia kochania - zależy co kto rozumie przez to słowo, jedni używają go wobec osób znanych zaledwie kilka tygodni, ja kwestię "kochania" postrzegam znacznie głębiej.Nie mam wątpliwości, że swojego narzeczonego kocham.
Jednakże wiara katolicka nakazuje miłość do Boga przekładać ponad wszystko. Dlatego chciałam się dowiedzieć czy jeśli ktoś przeciwdziała tej miłości to należy od takiej osoby stronić.
*) odnośnie waszych pytań o seks - to, że narzeczeni chcą uprawiać seks przed ślubem tez nie wydaje mi się żadnym wynaturzeniem, kwestia czy to robią czy nie; jest to jeden z aspektów złożonego problemu
Całokształt sytuacji jest znacznie bardziej skomplikowany, nie chodzi o to czy mój narzeczony zmusza mnie do uprawiania seksu czy np. do kradzieży. Chodzi raczej o styl życia.
Ja chciałabym pogłębiać swoją wiarę, chciałabym aby narzeczony również ją pogłębiał, nie dlatego aby pokazać czyje przekonania są "lepsze", "ważniejsze", ale nasza wiara łączy się nieodzownie z sylwetką moralną. Nie chcę być z kimś kto postępuje niemoralnie.
Więc jeśli dajmy na to po długim czasie prób stwierdzę jednak, że nic nie da się uczynić aby tę moralność poprawić, a cierpiała będzie na tym moja Droga Ku Ojcu, to powinnam taką znajomość zakończyć? Zna ktoś regulacje kanoniczne w takich kwestiach?

Piotr

wydaje mi się, że jeżeli twój narzeczony nie chcę pogłębiać swojej wiary to nie powinnaś go do tego zmuszać na siłę. zapewne sama byś nie chciała, aby ktoś zmuszał cię do jakiś wierzeń, pod zarzutem np. groźby, że jeżeli nie będziesz w to wierzyć to zrywamy kontakt. jeżeli się kochacie to jedno nie może ciągle żądać od drugiego zmian. w miłości chodzi o to, że zmian się oczekuje, nie żąda. jeżeli on ciebie kocha i nie chcę sam wierzyć w to, co wierzysz ty, to nic na to nie poradzisz.

jakie niemoralne postępowanie masz na myśli?

1988_2010

Swoją drogą Lestath, mógłbyś tak od razu nie wydawać wyroków na temat czyjejś nienormalności, możesz tym obrazić, a chyba nie o to nam tu chodzi

1988_2010

Nie zamierzam Go zmuszać na siłę, w dalszym ciągu chodzi o to czy jeżeli On nie zechce pogłębić wiary i co za tym idzie, będzie mnie w tym "przeszkadzał", to co powinnam zrobić jako katoliczka?

slav

osobiscie sadze, ze wlasnie jako katoliczka powinnas sie zastanowic, po prostu, przemyslec...czy bycie katoliczka jest nadrzedne nad byciem czlowiekiem.
jakkolwiek odpowiesz na tak postawione pytanie...pozostale pytania nie powinny byc juz trudne.

Lestath

ach.. przepraszam jeśli uraziłem Cię moim wyrokiem o nienormalności ale przyznałaś mi rację, że nikt nie zrywa zaręczyn z powodu popędu seksualnego.

ale jeśli mogę być szczery...
żal mi Twojego narzeczonego. Przeszkadzanie w wierze stylem życia jest rzeczą dla mnie niezrozumiałą. Jeśli by trzymał w domu w niedzielę pod kluczem, wyrzucił krzyż do śmieci albo poniżał z powodu przekonań religijnych, to tak, no można by jeszcze zaliczyć do tego brak chęci ślubu kościelnego. Nawet można brać ślub z osobą niewierzącą. Kościół wychodzi (przynajmniej oficjalnie) do katolika. Kochasz boga, kochasz niewierzącego, to zostań w zgodzie z wolą bożą i poślub go w kościele tak jak wiara Twoja mówi. Jeśli jedna osoba nie wierzy, to znaczy, że katolik nie ma prawa się z tą osobą ożenić? Można i jako niewierzący sam się w przyszłości zgodzę jeśli przyszła żona będzie katoliczką, bo jeśli wiara jest dojrzała to jak najbardziej ją szanuję.

Brak zgody na ślub kościelny to dla mnie jedyny powód dla katoliczki, bo jej religia mówi, że ślub musi być. Jeśli jest dla Ciebie dobry, kocha Cię, nie zatrzymuje Cię siła przed modleniem się i nie poniża, to ja tego nie rozumiem. Nawet KK akceptuje małżeństwo z niewierzącym, jeśli taki zgodzi się nie zabraniać wiary i ewentualne dzieci pozwoli matce w wierze katolickiej wychować.

Myślę, że jest to duża duża przesada, jeśli Ci nie zabrania ani nie poniża. Jestem pewien, że nie byłby zadowolony jeśli przeczytałby to.

1988_2010

Mnie nie uraziłeś, ale kogoś innego możesz takimi osądami urazić.

1988_2010

Lestath

1988_2010

Nie myślę tylko wiem, widzę to na co dzień.

1988_2010