Moja droga

hubert666l · Gość

Potrzebuje referatu na temat :

Dzieje Apostolskie - Początek kościoła- Piotr i Paweł ich wpływy i rola w powstawaniu i utwierdzaniu pierwszych gmin chrześcijańskich.

Musi on mieć powiązania także z:
Misje św. Pawła
i
Pierwszy sobór w Jerozolimie (poruszanie problemu)

Może mi ktoś pomóc ??

Wolny Duch

Jasne... poczytaj Biblię dzieje Apostolskie i listy a napiszesz najlepszy referat na świecie.

Odmieniona?

Może Ci się coś przyda
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

maeror

:\

Denerwuje mnie to trochę...
'Zróbcie mi zadanie na religię Kwadratowy

'...

Podam jedną stronę, z której radzę korzystać...:
[link widoczny dla zalogowanych] Kwadratowy

Dolores61

maeror

Myślę, że Hubert bardziej byłby zadowolony, gdybyś przygotowała mu wersję do druku... Mruga

Dolores61

struskamzab · Gość

A czy ktoś może mi przekazać informacje na temat dostepności do materiałów o królu Salomonie- jakichkolwiek? Do napisania mam pracę licencjacką na jego temat i szczerze mówiąc nie mam na tyle książek i materiałów. Bardzo proszę o pomoc- czas mija, a ja stoje w miejscu. Będę wdzięczny.

Dolores61

Gość

Temat jest w typie historia, życie krola Salomona. Jakoś się zdziwiłem, że nie tak łatwo zdobyć o nim literaturę. Więcej jest literatury w typie dość ogólnym w typie historia Izraela czy Palestyny, ale stricto o Salomonie pustki w bibliotekach:/

Dolores61

Dolores61

Dolores61

Tak jak obiecałam biorę się za przekazywanie wiedzy o Salomonie.Najpierw wiedza z Cyklopedii Biblijnej.
Salomon ( od rdzenia oznaczającego:"pokój"). Syn króla Dawida z plemienia Judy,władca Izraela w latach 1037-998 p.n.e.Jak podaje Biblia,kiedy umarł syn urodzony z niemoralnego związku Dawida i Batszeby, "Dawid zaczął pocieszac Batszebę,swoją żonę.Wszedł też do niej i się z nią położył.Po jakimś czasie urodziła syna i nadano mu imię Salomon.A Bóg Jahwe go miłował. Posłał więc za pośrednictwem proroka Natana i nadał mu imię Jedidiasz-ze względu na Jahwe" (2 Samuela 12:24). Później Batszeba i Dawid mieli jeszcze trzech synów: Szimeę,Szobaba i Natana (1 Kronik 3:5).
OBIETNICA JAHWE DANA DAWIDOWI
Przed przyjściem Salomona na świat Jahwe obiecał Dawidowi,że urodzi mu się syn o takim właśnie imieniu i że to on zbuduje dom dla imienia Bożego.Nazwanie go Jedidiaszem (,,umiłowany przez Jah") najwyraźniej miało upewnic Dawida,że Jahwe będzie odtąd błogosławił jego małżeństwu z Batszebą i owocowi ich związku. Nie było to imię jednak powszechnie używane w odniesieniu do tego dziecka. Z kolei imię Salomon ( od rdzenia oznaczającego 'pokój') niewątpliwie nawiązywało do do przymierza Jahwe z Dawidem, które zapowiadało m.in., że ponieważ król ten przelał wiele krwi na wojnach, nie zbuduje Bogu domu, choc tego pragnął całym sercem ( 1Kronik 22:6-10). Nie znaczy to, że toczone przezeń wojny zostały potępione. Jednakże prototypowe królestwo Boże ( ...przyjdź królestwo Twoje...) miało z natury charakter pokojowy, a wojny prowadziło wyłącznie po to, by zwalczac zło i przeciwników suwerennej władzy Jahwe, rozszerzyc obszar Izraela do wyznaczonych przez Boga granic oraz zaprowadzic sprawiedliwośc i pokój.Dawid osiągnął te cele drogą zbrojną, natomiast rządy Salomona cechował pokój.
ADONIASZ PRÓBUJE PRZEJĄC TRON
Następna biblijna wzmianka o Salomonie pochodzi z czasów, gdy Dawid był już starcem. Wcześniej za wiedzą proroka Natana przysiągł on Batszebie- niewątpliwie przez wzgląd na obietnicę Jahwe- że przekaże tron właśnie Salomonowi ( 1 Królów 1:11-13 ,17). Biblia nie podaje, czy Adoniasz, przyrodni brat Salomona, również wiedział o tym przyrzeczeniu lub zamiarze ojca. Tak czy inaczej, podjął próbę zagarnięcia tronu w sposób przypominający poczynania Absaloma. Był pewny sukcesu- może dlatego, że miał poparcie wodza Joaba oraz kapłana Abiatara i że król był już słaby. Niemniej dopuścił się zdrady stanu, gdyż usiłował przejąc władzę jeszcze za życia Dawida, nie zabiegając o aprobatę ojca ani swego Boga Jahwe. O jego przewrotności świadczyło też to. że urządzając składanie ofiar w En-Rogel,gdzie chciał zostac obwołany królem, zaprosił innych synów królewskich i mężczyzn z Judy, sług króla, ale pominął Salomona, proroka Natana, kapłana Cadoka oraz silnych mężów, którzy pod wodzą Benajasza walczyli u boku Dawida.Jak stąd wynika, uważał Salomona za rywala stojącego mu na drodze do realizacji ambitnych planów ( 1Królów 1:5-10).
Cdn...

Dolores61

WYNIESIENIE NA TRON SALOMONA
Wszystko to wzmogło czujnośc proroka Natana, który był zawsze wierny Jahwe i Dawidowi. Najpierw polecił Batszebie poinformowac króla o spisku, a później przybył osobiście i zapytał Dawida, czy Adoniasz przejmuje władzę za jego przyzwoleniem. Dawid zareagował szybko i zdecydowanie: nakazał Natanowi oraz kapłanowi Cadokowi zabrac Salomona do Gichonu pod ochroną Benajasza i jego ludzi. Mieli wsadzic go na mulicę należącą do samego króla ( co dla jadącego na niej człowieka było ogromnym wyróżnieniem, a w tym wypadku oznaczało, że jest następcą tronu) (por.Estery 6:8,9). Zgodnie z rozkazami Dawida Salomon został namaszczony i obwołany królem ( 1Królów 1: 11-40).
Kiedy Adoniasz i inni spiskowcy usłyszeli muzykę dobiegającą z pobliskiego Gichonu oraz okrzyki ludu wołającego: "Niech żyje król Salomon!", wpadli w popłoch i ze strachu pouciekali. Salomon powstrzymał się od wywarcia zemsty, nie chciał bowiem zepsuc uroczystego nastroju towarzyszącego intronizacji, a jego wielkodusznośc była zapowiedzią pokojowego panowania. ( Gdyby sprawy potoczyły się inaczej zapewne straciłby życie). Rozkazał sprowadzic Adoniasza, który szukał azylu w sanktuarium. Powiadomił go, że będzie żył, dopóki nie znajdzie się w nim coś złego, a potem pozwolił mu odejśc do domu (1Królów 1: 41-53).
OJCOWSKIE ZALECENIA
Przed śmiercią Dawid uroczyście nakazał Salomonowi: "Wywiązuj się z obowiązku wobec Jahwe, twego Boga, chodząc jego drogami, przestrzegając jego ustaw, jego przykazań i jego sądowniczych rozstrzygnięc, i jego świadectw". Polecił mu też, żeby ' nie pozwolił zejśc w pokoju do Szeolu (grobu)' Joabowi ani Szimejowi, a okazywał lojalną życzliwośc synom Barzillaja Gileadczyka (1 Królów 2:1-9). Wskazówki dotyczące wzniesienia świątyni, włącznie z planem budowy, który " otrzymał w natchnieniu", przypuszczalnie podał mu wcześniej (1Kronik 22:11, 12, 19). Rozkazał również obecnym przy tym książętom izraelskim, by pomogli Salomonowi i przyłączyli się do budowy sanktuarium (świątyni) Jahwe. Przy tej okazji lud ponownie namaścił Salomona na króla, a Cadoka na kapłana (1Kronik 22:6-19; rozdz.28; 29:1-22). Bóg od samego początku błogosławił panowaniu Salomona, który zasiadł "na tronie Jahwe jako król w miejsce Dawida, swego ojca, i powodziło mu się ", gdyż stale umacniał swą władzę królewską (1Kronik 29:23; 2Kronik 1:1).
Cdn...

Gość

Jestem zaskoczony i wdzięczn, że ktoś poswięca mi tyle czasu, taka filantropia jest wręcz zaskakująca w dzisiejszym skomercjalizowanym świecie Laughing

W moim zamiarze też jest nawiazanie do tła historycznego, a później przełożenie tego na faktyczne życie Salomona. Jest jeszcze jego życie rodzinne i tez bardzo ważna twórczość literacka, bo zdolny był wybitnie i się chłopina napracował w swoim życiu:) Dziękuje Wesoly

Dolores61

Gościu-dziękuję za miłe słowa. Postaram się napisac jak najwięcej. Mam nadzieję, że coś z tego co napiszę Ci się przyda.A zatem ciąg dalszy...
PODSTĘPNA PROŚBA ADONIASZA

Wkrótce potem Salomon został zmuszony do wprowadzenia w czyn poleceń Dawida dotyczących Joaba. Pobudziło go do tego zachowanie Adoniasza, który pomimo okazanego mu miłosierdzia nie wyzbył się swych ambicji. Adoniasz przyszedł do matki Salomona i rzekł:" Sama dobrze wiesz, że mnie miała przypaśc władza królewska i że właśnie ku mnie cały Izrael skierował swe oblicze, bym został królem; ale władza królewska się odwróciła i przypadła mojemu bratu, gdyż to Jahwe sprawił, że jemu się dostała". Przyznał co prawda, iż Salomon został wyniesiony na tron za sprawą Jahwe, lecz potem przedstawił Batszebie prośbę, która była zakamuflowaną prośbą przejęcia władzy:" Proszę, powiedz królowi Salomonowi (...), żeby mi dał za żonę Abiszag Szunamitkę". Adoniasz mógł sądzic, że cieszy się dostatecznie dużym poparciem ( m.in. Joaba i Abiatara), by wywołac powstanie i obalic Salomona, a krokiem do tego celu byłoby poślubienie opiekunki Dawida, którą uważano- choc król z nią nie współżył-za jego nałożnicę. Żony i nałożnice władcy zwyczajowo przypadały wyłącznie jego prawowitemu następcy, toteż współżycie z nimi uznawano za wysunięcie roszczeń do tronu (por. 2Samuela 16:21, 22). Batszeba nie przejrzała podstępu Adoniasza i przekazała jego prośbę Salomonowi, który od razu odczytał ją jako prośbę przejęcia władzy i niezwłocznie rozkazał Benajaszowi zgładzic spiskowca (1 Królów 2: 13-25).

ZDJĘCIE Z URZĘDU ABIATARA, STRACENIE JOABA

Potem Salomon zajął się tymi, którzy spiskowali z Adoniaszem. Spełniając wypowiedź Jahwe przciwko domowi Helego (1 Samuela 2:30-36)., pozbawił Abiatara urzędu kapłana, lecz zachował go przy życiu, ponieważ wcześniej nosił on Arkę Przymierza przed Dawidem i razem z nim cierpiał udręki. Stanowisko Abiatara objął Cadok. W tym czasie Joab, usłyszawszy o działaniach Salomona, uciekł i uchwycił się rogów ołtarza, ale z rozkazu króla został tam uśmiercony przez Benajasza (1 Królów 2: 26-35).

STRACENIE SZIMEJA

Salomon nałożył też pewne ograniczenia na Szimeja, który złorzeczył jego ojcu, Dawidowi. Kiedy jakieś trzy lata później Szimej złamał przysięgę i naruszył te ograniczenia, król skazał go na śmierc. W ten sposób wypełnił do końca ostatnią wolę Dawida (1Królów 2: 36-46).

Dolores61

MĄDRA PROŚBA SALOMONA

W początkowym okresie rządów Salomona lud składał ofiary na wielu "wyżynach", nie istniał bowiem żaden dom Jahwe; przybytek stał w Gibeonie, a Arka Przymierza znajdowała się w namiocie na Syjonie. Jahwe co prawda powiedział, że zwiąże swe imię z Jerozolimą, ale do czasu wybudowania świątyni najwyraźniej tolerował taki stan rzeczy (1Królów 3:2, 3). W Gibeonie, nazywanym "wielką wyżyną", Salomon złożył tysiąc ofiar całopalnych. Tam właśnie we śnie ukazał mu się Jahwe, który oznajmił: " Proś! Co miałbym ci dac?" Król nie poprosił o bogactwa, chwałę i zwycięstwa, lecz o serce mądre, posłuszne i odznaczające się zrozumieniem, żeby potrafił sądzic Izraela. Jego pokorna prośba tak się spodobała Jahwe, że dodatkowo obdarzył go bogactwem i chwałą, zapowiadając:" Nie pojawi się wśród królów podobny do ciebie-po wszystkie twoje dni". Na koniec rzekł:" I jeśli będziesz kroczył moimi drogami, zachowując moje przepisy i moje przykazania, tak jak kroczył twój ojciec, Dawid, to również przedłużę twoje dni" (1Królów 3:4-14).
Wkrótce potem dwie nierządnice przedstawiły Salomonowi trudny spór dotyczący praw do dziecka, a król dowiódł, że Bóg istotnie obdarzył go mądrością potrzebną do sądzenia. Ogromnie podniosło to jego autorytet w oczach ludu (1Królów 3:16-2

.

PRZEDSIĘWZIĘCIA BUDOWLANE

W czwartym roku swych rządów (1034 p.n.e.), w miesiącu drugim ( Ziw [kwiecień/maj] ), Salomon zaczął budowac na górze Moria dom Jahwe (1Królów 6:1). Prace budowlane przebiegały w ciszy i spokoju, gdyż kamień obrabiano przed sprowadzeniem na miejsce, dzięki czemu nie było słychac odgłosu siekier, młotów ani żadnego narzędzia żelaznego (1Kl 6:7). Salomon współpracował z tyryjskim królem Chiramem, który w zamian za pszenicę i oliwę dostarczał mu kłody drzew cedrowych i jałowcowych (1Kl 5:10-12; 2 Kn 2: 11-16). Przysłał też robotników, a wśród nich niezwykle uzdolnionego rzemieślnika imieniem Chiram, syna Tyryjczyka i Hebrajki (1Kl 7: 13,14). Salomon powołał do przymusowych robót 30 000 mężczyzn i posyłał ich do Libanu na zmianę po 10 000 miesięcznie. Każda grupa wracała do domu na dwa miesiące. A spośród nie-Izraelitów król zatrudnił 70 000 tragarzy oraz 80 000 wyciosujących kamienie (1Kl 5:13-18; 2 Kn 2:17,1

.
Cdn...

Dolores61

ODDANIE ŚWIĄTYNI UŻYTKU

Wznoszenie tej imponującej budowli trwało siedem i pół roku; dobiegło końca w miesiącu ósmym (Bul) r. 1027 p.n.e. (1Kl 6:37, 3

. Jak się wydaje, wyposażenie i przygotowanie świątyni zajęło jeszcze trochę czasu, gdyż Salomon uroczyście ją poświęcił i oddał do użytku w miesiącu siódmym (Etanim), podczas Święta Szałasów (1Kl 8:2; 2Kn 7:8-10). A zatem musiało to byc w siódmym miesiącu 1026 r. p.n.e.-11 miesięcy po ukończeniu budowy, nie zaś miesiąc przed jej zakończeniem ( w r. 1027), jak sądzą niektórzy.
Istnieje też pogląd, że oddanie świątyni do użytku odbyło się w 24 roku rządów Salomona (1014 p.n.e.), już po wzniesieniu jego domu i innych budynków państwowych, co zajęło jeszcze 13 lat ( w sumie prace budowlane trwały 20 lat). Hipoteza ta opiera się na 1 Królów 8:1 w brzmieniu Septuaginty, gdzie dodano pewne słowa nie występujące w tekście masoreckim: " I stało się, gdy po dwudziestu latach Salomon ukończył budowę domu Pana i własnego domu, że król Salomon zgromadził wszystkich starszych Izraela na Syjonie, żeby sprowadzic arkę przymierza Pańskiego z miasta Dawidowego, to jest z Syjonu, w miesiącu Athanin". Powyższy pogląd nie jest jednak słuszny, o czym przekonuje porównanie sprawozdań z ksiąg Królów i Kronik.
W 1 Królów (rozdz.6-

opisano przebieg i zakończenie budowy świątyni, następnie wspomniano o trwającym 13 lat programie wznoszenia budynków państwowych, potem znowu obszernie przedstawiono budowę świątyni oraz sprowadzenie do niej "rzeczy uświęconych przez Dawida", a na koniec zrelacjonowano samą uroczystośc inauguracyjną. Wynikałoby stąd, że opis budowy obiektów administracji państwowej (1Kl 7:1-

stanowi uboczną wstawkę, która niejako miała uzupełnic relację o pracach budowlanych. Z kolei sprawozdanie z 2 Kronik 5: 1-3 dośc wyraźnie wskazuje, że świątynia została oddana do użytku wkrótce po jej wzniesieniu i wyposażeniu: "I tak ukończono całą pracę, którą Salomon miał do wykonania dla domu Jahwe, i Salomon zaczął wnosic rzeczy uświęcone przez Dawida, swego ojca; a srebro i złoto, i wszystkie przybory umieścił w skarbach domu prawdziwego Boga.Wtedy to Salomon zaczął zgromadzac do Jerozolimy starszych Izraela oraz wszystkich mężów będących głowami plemion". Po szczegółowym opisaniu, jak kapłani przenieśli Arkę Przymierza z miasta Dawidowego na Wzgórze Świątynne i umieścili ją w sanktuarium, zrelacjonowano uroczystośc poświęcenia (2Kn 5:4-14; rozdz.6, 7).
Niektórzy też podważają przedstawiony powyżej pogląd, iż świątynia została oddana do użytku w niecały rok po zakończeniu budowy. Powołują się na 1 Królów 9: 1-9, gdzie wspomniano, że gdy zbudowano "dom królewski", Jahwe ukazał się Salomonowi i oznajmił, iż wysłuchał jego modlitwę (por.2 Kn 7:11-22). Było to w 24 roku rządów Salomona, po ukończeniu 20 letniego programu budowlanego. Czy Jahwe czekał 12 lat, by odpowiedziec na modlitwę wzniesioną podczas uroczystości poświęcenia świątyni? W żadnym wypadku, bo przecież zaraz po tamtej modlitwie " spadł z niebios ogień i strawił całopalenie oraz ofiary, i chwała Jahwe napełniła dom". W ten dobitny sposób Jahwe dowiódł czynem, iż wysłuchał próśb Salomona, i Izraelici tak właśnie to zrozumieli (2 Kn 7:1-3). Ukazując mu się później, upewnił go słowem, że nie zapomniał modlitwy sprzed 12 lat i że rzeczywiście ją spełnił. Prócz tego usilnie go zachęcił, by wzorem Dawida dochował mu wierności.
Cdn...

Dolores61

MODLITWA SALOMONA

Modląc się z okazji oddania świątyni do użytku, Salomon nazwał Jahwe niezrównanym Bogiem, okazującym lojalną życzliwośc i spełniającym swe obietnice. Zdawał sobie sprawę, że chociaż świątynia była domem Jahwe, to nie zdołają go pomieścic nawet "niebiosa, wręcz niebo niebios". Bóg wysłuchuje modlitw i na nie odpowiada, jest sprawiedliwy, nagradza prawych i odpłaca niegodziwcom, ale przebacza grzesznikowi, który okazuje skruchę i do Niego wraca. Nie jest jakimś bóstwem natury, niemniej panuje nad żywiołami, nad zwierzętami, a nawet nad narodami zamieszkującymi ziemię. Nie jest też jedynie Bogiem narodu hebrajskiego, lecz Bogiem wszystkich ludzi, którzy Go szukają. W swej modlitwie Salomon wyjawił pragnienie, by imię Jahwe było wysławiane po całej ziemi, oraz wyraził swą miłośc do prawości i sprawiedliwości, a także do Izraela, będącego ludem Bożym, jak również do cudzoziemca, który przybędzie szukac Jahwe (1Kl 8:22-53; 2Kn 6:112-42).
Podczas tej uroczystości 'nie przestrzegano kolejności oddziałów' kapłańskich wprowadzonych przez Dawida; służbę pełnili wtedy wszyscy kapłani (2Kn 5:11). Było to naprawdę potrzebne, gdyż w trakcie siedmiodniowego święta, zakończonego w dniu ósmym uroczystym zgromadzeniem, oprócz ofiar zbożowych złożono jako ofiary całopalne i ofiary współuczestnictwa aż 22 000 sztuk bydła i 120 000 owiec. Ofiary były tak liczne, że nie mieściły się na wielkim ołtarzu miedzianym, i Salomon musiał dodatkowo poświęcic na ten cel częśc dziedzińca (1Kl 8:63, 64; 2Kn 7:5, 7).
Później Salomon wprowadził oddziały kapłanów i lewitów i przydzielił im obowiązki zgodnie z wcześniejszymi wytycznymi Dawida. Odtąd świątynia była miejscem, w którym wszyscy Izraelici mieli się gromadzic z okazji dorocznych świąt i składac ofiary Jahwe.

Dolores61

BUDYNKI PAŃSTWOWE

W ciągu 13 lat po ukończeniu świątyni Salomon zbudował nowy pałac królewski na górze Moria. Znajdował się on tuż na pd. od świątyni, blisko jej zewnętrznego dziedzińca, lecz na niższym poziomie. W bezpośrednim sąsiedztwie wzniesiono Portyk Tronowy, Portyk Kolumnowy oraz Dom Lasu Libanu. Cały ten kompleks budowli stanął na pochyłym terenie pomiędzy szczytem Wzgórza Świątynnego a leżącym poniżej Miastem Dawidowym. Salomon zbudował też dom dla swej egipskiej żony, powiedział bowiem, że "nie powinna mieszkac w domu Dawida, króla Izraela, bo miejsca , do których przyszła Arka Jahwe, są czymś świętym" (2Kn 8:11; 1Kl 7:1-8; 3:1; 9:24; 11:1).

PRZEDSIĘWZIĘCIA BUDOWLANE W KRAJU

Po wzniesieniu budynków państwowych Salomon rozpoczął rozległe przedsięwzięcia budowlane w całym kraju. Do pracy przymusowej zatrudnił potomków Kananejczyków, których Izraelici nie wydali na zagładę po podbiciu Ziemi Obiecanej; nie uczynił jednak niewolnikiem żadnego z synów Izraela (1Kl 9:20-22; 2Kn 8:7-10). Odbudował i umocnił Gezer (odebrany Kananejczykom przez faraona, który podarował go swej córce, żonie Salomona), a także Bet-Choron Górne i Bet Choron Dolne, Baalat i Tamar; poza tym zbudował miasta- spichlerze, miasta rydwanów i miasta dla jeźdźców. Z tych przedsięwzięc budowlanych odniosło korzyśc całe królestwo, również tereny po wsch. stronie Jordanu. Prócz tego król zbudował Nasyp i " zapełnił lukę w murze Miasta Dawida, swego ojca" (1Kl 11:27). Byc może właśnie do tego odnosi się wzmianka, że wzniósł czy też powiększył "mur wokół Jerozolimy" (1Kl 3:1). Chacor i Megiddo zamienił w prawdziwe twierdze; w ich ruinach archeolodzy odkryli fragmenty potężnych murów i bram warownych, które uważa się za pozostałości po czasach Salomona (11Kl 99:15-19; 2Kn 8:1-6).
Cdn...

Dolores61

BUDYNKI PAŃSTWOWE

W ciągu 13 lat po ukończeniu świątyni Salomon zbudował nowy pałac królewski na górze Moria. Znajdował się on tuż na pd. od świątyni, blisko jej zewnętrznego dziedzińca, lecz na niższym poziomie. W bezpośrednim sąsiedztwie wzniesiono Portyk Tronowy, Portyk Kolumnowy oraz Dom Lasu Libanu. Cały ten kompleks budowli stanął na pochyłym terenie pomiędzy szczytem Wzgórza Świątynnego a leżącym poniżej Miastem Dawidowym. Salomon zbudował też dom dla swej egipskiej żony, powiedział bowiem, że "nie powinna mieszkac w domu Dawida, króla Izraela, bo miejsca , do których przyszła Arka Jahwe, są czymś świętym" (2Kn 8:11; 1Kl 7:1-8; 3:1; 9:24; 11:1).

PRZEDSIĘWZIĘCIA BUDOWLANE W KRAJU

Po wzniesieniu budynków państwowych Salomon rozpoczął rozległe przedsięwzięcia budowlane w całym kraju. Do pracy przymusowej zatrudnił potomków Kananejczyków, których Izraelici nie wydali na zagładę po podbiciu Ziemi Obiecanej; nie uczynił jednak niewolnikiem żadnego z synów Izraela (1Kl 9:20-22; 2Kn 8:7-10). Odbudował i umocnił Gezer (odebrany Kananejczykom przez faraona, który podarował go swej córce, żonie Salomona), a także Bet-Choron Górne i Bet Choron Dolne, Baalat i Tamar; poza tym zbudował miasta- spichlerze, miasta rydwanów i miasta dla jeźdźców. Z tych przedsięwzięc budowlanych odniosło korzyśc całe królestwo, również tereny po wsch. stronie Jordanu. Prócz tego król zbudował Nasyp i " zapełnił lukę w murze Miasta Dawida, swego ojca" (1Kl 11:27). Byc może właśnie do tego odnosi się wzmianka, że wzniósł czy też powiększył "mur wokół Jerozolimy" (1Kl 3:1). Chacor i Megiddo zamienił w prawdziwe twierdze; w ich ruinach archeolodzy odkryli fragmenty potężnych murów i bram warownych, które uważa się za pozostałości po czasach Salomona (1Kl 9:15-19; 2Kn 8:1-6).
Cdn...

Dolores61

BOGACTWO I CHWAŁA

Salomon utrzymywał rozległe kontakty handlowe. Dysponował flotą, która wraz z flotą Chirama sprowadzała z Ofiru ogromne ilości złota, drewno algumowe oraz drogocenne kamienie (1Kl 9:26-28; 10:11; 2Kn 8:17, 18; 9:10, 11). Z Egiptu importowano konie i rydwany, a kupcy z całego ówczesnego świata przywozili mnóstwo rozmaitych dóbr. Roczne dochody Salomona wynosiły 666 talentów złota (ok. 256 643 000 dolarów), nie licząc srebra, złota i innych rzeczy sprowadzanych przez kupców (1Kl 10:14, 15; 2Kn 9:13, 14). Prócz tego "wszyscy królowie ziemi" co roku ofiarowali ze swych krajów dary, na które składały się przedmioty ze złota i srebra, olejek balsamowy, zbroje, konie, muły i inne bogactwa (2Kn 9:23-28; 1Kl 10:24, 25, 28, 29). Na "okrętach Tarszisz" przypływały nawet małpy i pawie (1Kl 10:22; 2Kn 9:21). Z czasem Salomon miał 4000 przegród dla koni oraz rydwanów (wg 1Kl 10:26 miał 1400 rydwanów), a także 12 000 rumaków ( byc może chodzi raczej o jeźdźców) (2Kn 9:25).
Salomon przewyższał bogactwem wszystkich królów ziemi (1Kl 10:23; 2Kn 9:22). W żadnym innym królestwie nie było też takiego tronu. Wykonany został z kości słoniowej pokrytej szczerym złotem, z tyłu zaś miał ogromny baldachim. Do tronu prowadziło sześc stopni, na których stało z obu stron po sześc lwów, a jeszcze dwa lwy znajdowały się przy poręczach (1Kl 10:18-20; 2Kn 9:17-19). Wszystkie naczynia do picia wykonano wyłącznie ze złota i wyraźnie zaznaczono, że "nie było niczego ze srebra; za dni Salomona uważano je po prostu za nic" (2Kn 9:20). Zarówno w świątyni, jak i w domu króla grano na harfach i instrumentach strunowych z drewna algumowego, jakiego nigdy przedtem nie widziano w Judzie(1Kl 10:12; 2Kn 9:11).

ŻYWNOŚC DLA DOMU KRÓLEWSKIEGO

Na wyżywienie dworu Salomona przeznaczano dziennie "trzydzieści kor [6600 l ] wybornej mąki i sześcdziesiąt kor [13 200 l ] innej mąki, dziesięc sztuk tłustego bydła z wypasu, i sto owiec, a ponadto jelenie i gazele, i kozły saren, i utuczone kukułki" (1Kl 4:22, 23). Zaopatrzenie w żywnośc nadzorowało 12 pełnomocników odpowiedzialnych za poszczególne miesiące roku. Każdy z nich miał w pieczy częśc kraju, który w tym celu podzielono nie według granic plemiennych, lecz według terenów uprawnych. Dostarczali tez paszy dla licznych koni Salomona ( 1Kl 4:1-19, 27, 2

.

Dolores61

I oto kolejna porcja wiadomości o Salomonie...

WIZYTA KRÓLOWEJ SZEBY

Do najwybitniejszych gości, którzy przybyli z daleka, żeby ujrzec chwałę i bogactwo Salomona, należała królowa Szeby. Wybrała się w podróż ze swego odległego królestwa, by go "poddac próbie za pomocą kłopotliwych pytań", gdyż jego sława dotarła do " wszystkich mieszkańców ziemi". Rozmawiała z nim " o wszystkim, co było bliskie jej sercu". i " nie było żadnej sprawy zakrytej przed królem, o której by jej nie powiedział" (1Kl 10:1-3, 24; 2Kn 9:1,2).
Kiedy królowa zobaczyła wspaniałośc świątyni i domu Salomona, potrawy i napoje na jego stole, stroje usługujących, a także ofiary całopalne regularnie składane w świątyni, "zabrakło jej ducha" i oznajmiła :" Oto nie opowiedziano mi połowy. Mądrością i dobrobytem przerosłeś wieści, których słuchałam". Uznała też, że słudzy tak wielkiego króla są naprawdę szczęśliwi. Wszystko to skłoniło ją dowysławiania i błogosławienia Jahwe,Boga Izraela, który okazał miłośc Izraelowi, dając mu Salomona na króla, aby "wprowadzał w czyn sądownicze rozstrzygnięcie i prawośc" (1Kl 10:4-9; 2Kn 9:3-

.
Nastepnie królowa Szeby przekazała Salomonowi hojny dar w postaci 120 talentów złota (46 242 00 dolarów ),, mnóstwa drogocennych kamieni i ogromnej ilości olejku balsamowego. Król także szczodrze ją obdarował, a prócz tego dał jej wszystko, o co poprosiła, więc najprawdopodobniej otrzymała więcej, niż ze sobą przywiozła (1Kl 10:10, 13; 2Kn 9:9,12).

POMYŚLNE RZĄDY

Dopuki Salomon obstawał przy prawdziwym wielbieniu swojego Boga, dopóty Jahwe udzielał mu mądrości, zapewniał chwałę i bogactwo i blogosławił całemu narodowi izraelskiemu. Wcześniej posłużył się Dawidem do podbicia wrogów Izraela oraz do poszerzenia i utrwalenia granic królestwa. W Biblii powiedziano: " A Salomon był władcą nad wszystkimi królestwami od Rzeki [Eufrat] do ziemi Filistynów i do granicy Egiptu. Składały one dary i służyły Salomonowi przez wszystkie dni jego życia" (1Kl 4:21). Za jego rządów panował pokój, a " Juda i Izrael-liczni jak ziarnka piasku, których jest mnóstwo nad morzem- jedli i pili, i się radowali". Mieszkańcy Judy i Izraela dalej mieszkali bezpiecznie, każdy pod swoją winoroślą i pod swoim drzewem figowym, od Dan do Beer-Szeby, przez wszystkie dni Salomona" (1Kl 4:20, 25).

MĄDROŚC SALOMONA

"A Bóg dalej dawał Salomonowi mądrośc i zrozumienie w nader obfitej mierze oraz przestronnośc serca- jak piasek, który jest nad brzegiem morza. I mądrośc Salomona przewyższała mądrośc wszystkich mieszkańców Wschodu oraz całą mądrośc Egiptu". Później wymieniono innych niezwykle mądrych ludzi: Etana Ezrachitę (najprawdopodobniej śpiewaka z czasów króla Dawida, pisarza Psalmu 89). i trzech mędrców izraelskich. Salomon przewyższał ich mądrością, "a jego sława dotarła do wszystkich okolicznych narodów. I potrafił powiedziec trzy tysiące przysłow, a jego pieśni było tysiąc pięc". Posiadał ogromną wiedzę o roślinach i zwierzętach żyjących na ziemi oraz llęboką znajomośc natury ludzkiej, o czym świadczą księgi : Przysłów, Kaznodziei i Pieśni nad Pieśniami (1Kl 4:29-34). Jak podaje Księga Kaznodziei, dużo rozmyślał, żeby "znaleźc miłe słowa i napisac właściwe słowa prawdy" (Kzn 12:10). Miał bogate doświadczenie, przebywał wśród nisko i wysoko urodzonych i bacznie obserwował ich życie, dzieła, nadzieje, cele oraz zmienne koleje losu. Usilnie zachęcał do poznawania Boga i Jego praw i podkreślał, że ' bojaźń przed Jahwe jest początkiem poznania i mądrości' oraz, że cały obowiązek człowieka polega na tym, by ' bac się prawdziwego Boga i przestrzegac Jego przykazań' ( Prz 1:7; 9:10; Kzn 12:13).
Cdn...

Dolores61

Cd...

SALOMON SCHODZI NA MANOWCE

Dopóki Salomon trzymał się prawdziwego Boga, dobrze mu się powodziło. Najwyraźniej w tym okresie napisał księgi : Przysłów, Kaznodziei i Pieśni nad Pieśniami oraz przynajmniej jeden psalm ( Ps 127). W pewnym momencie zaczął jednak lekceważyc prawo Boże. Biblia podaje : "A król Salomon pokochał wiele cudzoziemskich żon oprócz córki faraona, mianowicie: Moabitki, Ammonitki, Edomitki, Sydonitki i Hetytki, spośród narodów, o których Jahwe powiedział synom Izraela: 'Wam nie wolno wejśc między nie, a one nie powinny wejśc między was; doprawdy, nakłonią wasze serce, by poszło za ich bogami'.Do nich to przylgnął Salomon, by je kochac. I w końcu miał siedemset żon, księżniczek, a także trzysta nałożnic; i jego żony stopniowo nakłoniły jego serce, by poszedł za innymi bogami; i jego serce nie bylo niepodzielne wobec Jahwe, jego Boga, jak serce Dawida, jego ojca. I Salomon zaczął chodzic za Asztarte, boginią Sydończyków, i za Milkomem, obrzydliwością Ammonitów, I Salomon zaczął czynic to, co złe w oczach Jahwe, i nie chodził całkowicie za Jahwe, jak Dawid, jego ojciec. Wtedy to Salomon zbudował wyżynę dla Kemosza, obrzydliwości Moabu, na górze leżącej na przeciw Jerozolimy, oraz dla Molocha, obrzydliwości synów Ammona. I tak czynił dla wszystkich swych cudzoziemskich żon, które sprawiały, iż wznosił się dym ofiarny, i składały ofiary swym bogom" (1Kl 11:1-

.
Co prawda wszystko to wydarzyło się wtedy,"gdy Salomon się zestarzał", lecz jego odstępstwa nie można przypisac zniedołężnieniu, bo wstąpił na tron w stosunkowo młodym wieku, a panował 40 lat (1Kn 229:1; 2Kn 9:30). Z relacji biblijnej nie wynika, jakoby Salomon, całkowicie przestał służyc Bogu w świątyni i składac tam ofiary. A dla przypodobania się cudzoziemskim żonom najwyraźniej próbował uprawiac swoisty ekumenizm. Wskutek tego " Jahwe rozsierdził się na Salomona, gdyż jego serce odstąpiło od Jahwe, Boga izraelskiego, który mu się dwa razy ukazał". Bóg powiadomił go, że 'oderwie od niego' częśc królestwa, choc przez wzgląd na Dawida i Jerozolimę nie uczyni tego za jego życia. Zapowiedział jednak, iż nastąpi to za czasów jego syna, któremu poza Judą miało pozostac tylko jedno plemię-jak się okazało, Beniamina (1Kl 11:9-13).

PRZECIWNICY SALOMONA

Od tej pory ' Jahwe zaczął wzbudzac Salomonowi przeciwników'- przede wszystkim Efraimitę Jeroboama, który w końcu nakłonił dziesięc plemion do wypowiedzenia posłuszeństwa Rechoboamowi i utworzył pólnocne królestwo nazwane potem Izraelem. Wcześniej młody Jeroboam z racji swej przedsiębiorczości został ustanowiony przez Salomona nad całą slużbą przymusową domu Józefa. Oprócz niego przysparzał Salomonowi kłopotów Hadad Edomita oraz wróg Dawida- Rezon, który został królem Syrii 1Kl 11:14-40; 12: 12-15).
Oddalenie się Salomona od Boga miało bardzo zły wpływ na jego rządy. Król zaczął ciemiężyc poddanych- niewątpliwie w celu zdobycia środków na utrzymanie nadmiernie rozbudowanego aparatu państwowego. Niezadowoleni byli również ludzie zatrudniani do pracy przymusowej, a zapewne także nadzorujący ich Izraelici. Ponieważ Salomon przestał służyc Jahwe sercem niepodzielnym, utracił jego błogosławieństwo i ochronę oraz mądrośc potrzebną do sprawowania prawych i sprawiedliwych rządów i rozwiązywania wyłaniających się problemów. Sam zresztą oświadczył: "Gdy prawych przybywa, lud się raduje; lecz gdy wladzę sprawuje niegodziwy, lud wzdycha" ( Prz 29:2).
Na taki rozwój wypadków wskazuje to, co się wydarzyło wkrótce po śmierci Salomona, kiedy władzę objął Rechoboam. Wcześniej Bóg poprzez proroka Achijasza powiadomił Jeroboama, że odda mu dziesięc plemion i zbuduje mu trwały dom, tak jak zbudował Dawidowi- jeśli tylko będzie przestrzegał Jego ustaw. Salomon zaczął wtedy dążyc do zabicia Jeroboama, toteż uciekł on do Egiptu, rządzonego już nie przez ojca żony Salomona, lecz następnego faraona. Pozostał tam aż do śmierci Salomona. Potem przyprowadził lud do Rechoboama ze skargą, a w końcu stanął na czele buntu (Kl 11:26-40; 12: 12-20).
Chociaż Salomon oddalił się od Jahwe, swego Boga, to "spoczął ze swymi praojcami i został pogrzebany w Mieście Dawida, swego ojca" (Kl 11:43; 2Kn 9:31).
Cdn...

Dolores61

Cd...

JEZUS PRAWOWITYM DZIEDZICEM SALOMONA

Ewangelista Mateusz wyszczególnia potomków Salomona aż do Józefa, przybranego ojca Jezusa, wykazując w ten sposób, że Jezus wywodzi się z dynastii królewskiej i ma słuszne prawa do tronu Dawida. (Mat 1:7,16). Ewangelista Łukasz prowadzi wstecz linię rodową Jezusa od Helego (który był najprawdopodobniej ojcem Marii) do Natana- innego syna Dawida i Batszeby, rodzonego brata Salomona (Łk 3:23, 31). Oba rodowody łączą się na osobach Zerubbabela i Szealtiela, po czym ponownie się rozchodzą (Mt 1:12, 13; Łk 3:27). Jezus był zarówno naturalnym, jak i prawnym potomkiem Dawida i miał słuszne prawa do tronu, gdyż jego matka, Maria, pochodziła od Natana, a przybrany ojciec, Józef- od Salomona.

TRZEBA STRZEC SERCA

Dopóki Salomon dbał o "posłuszne serce", na którym tak mu zależało na początku, dopóty cieszył się uznaniem Jahwe i dobrze mu się wiodlo. Ale jego marny koniec świadczy o tym, że mądrośc, wybitne zdolności, ogromna władza, bogactwo i sława nie są najważniejsze, a odwracanie się od Boga oznacza odrzucanie mądrości. Na Salomonie sprawdziła się jego własna rada :"Bardziej niż wszystkiego innego, czego należy pilnowac, strzeż swego serca, bo z niego pochodzą źródła życia" (1Kl 3:9; Prz 4:23). Jego losy dobrze ilustrują, jak zdradliwe i nieobliczalne jest serce grzesznego człowieka, i dowodzą,że przy braku czujności nawet najszlachetniejsze serce może ulec pokusie. Najpewniejszą ochroną ochroną jest miłowanie tego, co miłuje Bóg, nienawidzenie tego, czego On nienawidzi, i czynienie tego, co cieszy się Jego upodobaniem (Prz 8:13; Jeremiasza 17:9; Jana 8:29; Hebrajczyków 1:9).

Nie wiem czy pisac o podobieństwach między rządami Salomona i wielkiego Króla Jezusa Chrystusa. Myślę,że to możemy sobie darowac.
Wszystkie wersety biblijne pochodzą ze współczesnego przekładu Biblii , więc posprawdzaj sobie w swoim przekładzie Biblii jak brzmią.
Jutro zajmę się twórczością Salomona . Również będzie to przekaz encyklopedyczny.
Mam nadzieję, że ta "moja pisanina' posłuży Ci pomocą.