Moja droga

mateus

Witam,
Mój problem zaczął się w pażdzierniku, wtedy gdy zacząłem studia...
W technikum wszystko było proste(nie mówię tu o nauce, bo z tym sobie całkiem nieźle radzę, średnia ponad 4,0). Jeszcze na wakacjach nie mogłem się doczekać studiów, myślałem że wszystko będzie w porządku, ale niestety tak się nie stało. Mieszkam 35km od miejsca studiowania, dlatego też dojeżdżam samochodem, z paru względów: jest na pewno taniej niż zamieszkać, ale dojazd zajmuje mi godzinę, taki jest duży ruch, mimo wszystko wolę dojeżdzać, Problemem jest to że na uczelni mam skopany do reszty plan zajęć, bardzo dużo okienek, jak jest okienko 2 godzinne to w porządku, coś się pouczę, zjem, ale jak 4 godziny(tak mam 1 w tydodniu) to już nie wiem co robić. W wyniku tego na tygodniu prawie nie mam wolnego czasu, jak przyjadę z polibudy to jestem taki zmęczony że coś zjem i czasami śpię do dnia jutrzejszego, w luźniejsze dni i weekendy zasiadam do nauki. Nie mam czasu nawet spotkać się ze znajomymi. Czy nie można ułożyć normalnego rozkładu zajęć jak w szkole średniej? Po co są te okienka? Po za tym jestem jakiś przybity wszystko mnie smuci, po zakończeniu szkoły średniej zaczęły się same problemy(pare o których tu nie bd pisał). Po prostu nie mogę się odnaleźć. zero życia towarzyskiego, brak czasu, pełno problemów. Jak bym mieszkał na miejscu to bym miał jakieś "atrakcje" a tak to siedze w domu i patrze w książki, z ludźmi z kierunku to jestem prawie tylko na "cześć" pogadać na wykładach,gg, raz tylko z nimi pilem piwo zaraz na poaczątku. ale wtedy byłem autobusem.
Z drugiej strony jak bym chciał zamieszkać to by było w hu.. dużo dużo drożej, po prostu się nie opłaca. Z dawnymi znajomymi z gimnazjum i technikum prawie straciłem kontakt(jedynie gg facebook) ale takie kontakty to sobie można, wiecie co zrobić. Większość ludzi się porozjeżdzała, na studia, za granicę nawet na świątach nie wyszło nam spotaknie, teraz na weekendzie majowym też nie za bardzo, bo tego nie ma, ta wyjeżdza, ten nie ma czasu itp. Po za tym ma problem zdrowotny, a dokładniej miałek kiedyś uraz stawu skokowego, niby nic poważnego, ale trochę boli, dlatego jestem smutny, nie moge się też skupić na niektórych rzeczach. Co jakiś czas chodzę do lekarza na zabiegi fizjo, to też mi zabiera trochę czasu. Żeby było mało, to moim problemem są moje krzywe zęby. W dzisiejszym świecie jest tak popie...., pomieszane że jak ktoś ma nawet krzywy nos to już jest obiektem żartów ze strony innym, mi na szczęście nikt nic nie powiedział na temat mojego uzębienia, ale czuję się mało pewny siebie, gorzej od innych, szczególnie w nowym towarzystwie. Aparat na zęby kosztuje dużo,(na szczęście rodzice mi dadzą teraz hajsu, trochę późno ale lepiej to niż wcale) le takie g**no będzie musiał nosić 2 lat. Podsuowując to ostani rok, roka kademicki bardziej tak mnie wymęczył, że szkoda gadać. Pytam Was co robić w takiej sytuacji, jak żyć, bo wydaje mie się że mam małą depsresję, stałem się jkiś zamknięty w sobie, naszczęście koniec roku już blisko więc moze dam rade.

Rania

zycie towarzyskie jest najwazniejsze?
jak juz nie masz z kim pic piwa to wpadasz w depresje?
dostaniesz kase, napraw zeby , 2 lata dlugo , ale sie oplaca
i zastanow sie co jest dla ciebie w zyciu wazne, po co ty wogole zyjesz?
zeby wyjsc ze znajomymi i sie pobawic?

mateus

Nie nie jest naważniejsze, ale na pewno jest ważne. pozwala się rozerwać, coś powspominać. Wkurza mnie to jak inni ludzie mają czas na takie rzeczy.
A Ty co? nie prowadzisz zycia toważyskiego? siedzisz zamknięta w czterech ścianach? Czuję że potrzebuję milości, chialbym mieć dziweczynę, albo na początek jakąś nową koleżankę/przyjaciółkę poznać. Ale raz brak czasu, dwa to się ostatnio zrobiłem jakiś wstydliwy, moje zęby zaczęły mi strasznie przeszkadzać, dawniej taki nie byłem.
Wszystko mie się pomieszało w życiu, nie wiem w którą stronę iść. W dzisiejszych czasach człowiek z wyksztacłceniem wyższym jest mniej wart niż lat 50 temu po maturze(no może nie we wszystkich dziedzinach nauki ale w większości). Z drugiej strony nie mam innego pomysłu na życie, bo na budowę nie pójdę, ponieważ mi zdrowie nie pozwala. A w mojej okolicy to prace można tylko dostać na budowie albo w fabryce, ale tam jest jeszcze gorzej, więc to dla mnie odpada. Nie mam znajomości moi rodzice/rodzina też więc do rzadnej roboty mnie nie wepchają(Nie mówię tu o jakiś wyszukanych fuchach, tylko o zwykłej pracy jako sprzedawca w sklepie komputerowym, bo tam ostatnio aplikowałem, ponieważ chciałem rzycić studia. Wydaje mi się że byłem idealnym kandydatem, technik informatyk, 3 kursy, dużo doświadczeni ponieważ jesm pasjonatem sprzętu komputerowego, to wepchali jakąś "pokrake" co nie odróżnia pamięci Ram od cache, a później się okazało że to synek jakiegoś znajomego szefa. Pozostaje mi chyba tylko męczyć te studia, ale ludziom po studiach coraz gorzej znaleźć robotę, nie waidomo co będzie za 5 lat, pewnie tylko gorzej. DOradźcie coś.

Rania

no coz, chyba trzeba zaczac od samego siebie Very Happy

mateus

Nie rozumiem?
Jak myślisz co mam robić?

Nathaniel

Rania

mateus

Rania

sluchaj rodzicow Very Happy

mateus

A modlitwa? może mi pomóc?

Nathaniel

Cisco powiadasz no i bardzo dobrze CCNA, CCNP? Coś więcej? Rozwijaj się w tym kierunku bo to przyszłość (szczególnie ścieżka security).

Studiów nie rzucaj bo bez tego nikt cię do porządnej roboty nie weźmie. Skończ studia i szukaj roboty w dużych miastach.

Rania

mateus

Ciekawe podejście:)
W pełni się zastosuję do Twoich rad.