Moja droga

gosc · Gość

Proste pytanie ale trudne do realizacji jak pokochać siebie?. Mam problem z akceptacją siebie samego często wyobrażam siebie jako kogoś innego. Pewnie to przez nie powodzenia.

maeror

Masz rację... Do realizacji bardzo trudne...
Też mnie to dotyczy i czasem sobie z tym nie radzę...
Może jednak moje słowa na coś Ci się przydadzą...

Po pierwsze musisz się rozglądnąć dookoła i zobaczyć, że wszyscy ludzie wokół są niedoskonali...
Każdy ma swoje wady...
Każdy ma też swoje zalety...
Musisz też zacząć odróżniać niezbyt piękną rzeczywistość od zniekształconego jej "pięknego" obrazu przekazywanego nam przez masową kulturę, przez TV, przez internet, przez fikcję w grach komputerowych...

Następnie musisz zauważyć w sobie pewne zalety...
Musisz znaleźć w sobie coś, co polubisz...
Najlepiej odszukać prawdziwe piękno w swoim wnętrzu...
Bo tak na prawdę ono najbardziej się liczy...

Możesz mieć problem z akceptacją własnego wyglądu...
W większości przypadków to chyba główny powód...
Jeśli dotyczy to również i Ciebie, to postaraj się zmienić coś w swoim wyglądzie...
Co prawda nie wszystko da się w sobie zmienić...
Trzeba zaakceptować często w większości siebie takim jakim się jest...
Musisz więc sobie powiedzieć: "Bóg tak mnie stworzył i tak już ma być".
Jednym On daje wygląd, innym co innego, jakieś inne zalety, talenty.
Z kolei te zalety i talenty należy rozwijać, żeby być z nich w pełni zadowolonym...

A jeszcze co do dobrego wyglądu...
Czy naprawdę tak warto o niego zabiegać?
Przecież to jest tak bardzo ulotne...
Po kilku latach w grobie i tak będziemy wyglądać tak samo...

Piszesz, że przyczyną braku akceptacji mogą być niepowodzenia...
Najlepiej dokładnie określić jakie to niepowodzenia... Mruga

Nie wszystko w życiu przecież Ci się nie udaje...
Na pewno są rzeczy, które wychodzą Ci bardzo dobrze...
Może nawet w jakiejś dziedzinie inni Ci nie mogą sprostać?
A co do innych rzeczy, które jednak Ci nie wychodzą...
Nie należy się nimi zniechęcać...
Trzeba próbować żyć dalej, wyciągając z własnych błędów jakieś wnioski...
Naprawiać to, co nie wychodzi tak jak chcesz...
Ale przede wszystkim nie poddawać się...

Możesz bliżej określić te niepowodzenia...
Może będziemy mogli Ci bardziej pomóc? Mruga

gosc · Gość

Przyczyną nie jest wygląd bo Bóg chyba za bardzo postarał się w moim przypadku o to...

Nie mogę jakoś odnaleźć chociaż trochę sensu w sobie i powołania

Niepowodzenia związanie z płcią piękną szkołą i takie duperele mało ważne Mruga

kim_jestem

ehhh, ja też siebie nie akceptuję. Przez ostatni tydzień miałam z tego powodu strasznego doła. Wygląd to jeszcze nic (chociaż też się sobie nie podobam Smutny

) ale głównie chodzi mi o to że czuję się gorsza od ludzi, jestem jakaś taka niedowartościowana dlatego zamykam się przed ludźmi. Czuję się też nieakceptowana przez otoczenie... może gdyby to otoczenie było dla mnie bardziej życzliwe to sama dla siebie bym była mniej krytyczna. Nie potrafię rozmawiać z ludźmi, zawsze mam pustke w głowie, a największe problemy mam w rozmowach z... kobietami;( to strasznie dobijające nie móc sie porozumieć z osobami mojej płci, nie mam nigdy tematu, zero. Nie potrafię sie wyluzować, nie jestem taką osobą jak na co dzień w domu wśród najbliższej rodziny radosna i wszędzie mnie pełno, tylko... jestem spięta i ....NUDNA Smutny

maeror

kim_jestem...
Może żeby najpierw zaakceptowało Cię otoczenie musisz zaakceptować siebie? Mruga

Mnie otoczenie też zwykle nie chce zaakceptować bo jestem "inny" i izoluję się od nich...
Jednakże część ludzi mnie lubi...
Nie potrafię jednak utrzymać z nimi kontaktu...
Powiem szczerze, nie wiem co Ci na to poradzić...
To jest zakorzenione w psychice i prawdopodobnie spowodowane nie-aż-tak-doskonałym wychowaniem nas...
Ale cóż... Może psycholog mógłby coś doradzić? Mruga

gosc:
A więc wybacz... Nie trafiłem... Mruga

Nie do końca dalej wiem na czym te Twoje niepowodzenia polegają...
Może lepsze nakreślenie problemów pomoże? Mruga

I nie pisz "mało ważne"...
Jeśli problemy nie pozwalają Ci się zaakceptować, to są bardzo poważne...

gosc · Gość

Mój mały problem który można zauważyć to taki że nie potrafię wyrażać co czuje emocji o co mi chodzi... np. teraz na forum albo jak byłem z dziewczyną kiedyś to nie mogłem się odblokować. Po za tym mam wyobrażam siebie w innym zwierciadle. Mam marzenia ale nie umiem próbować spełniać (nie są one duże). Jestem mało otwarty. Co najgorsze uważam siebie za gorszego

maeror

To teraz na forum masz okazję poćwiczyć odblokowywanie się. Mruga

Hmm... Jesteś człowiekiem zamkniętym, więc z zewnątrz pewnie nikt Cię nie otworzy...
Musisz sam od środka zacząć się otwierać do ludzi...
A może po postu musisz znaleźć kogoś, przed kimś warto się otworzyć...

Piszesz, że uważasz siebie za gorszego...
I pewnie to jest główny problem i podstawa wszystkich innych...
Ale co powoduje, że czujesz się gorszy?
Czego w sobie aż tak nie lubisz?
Przeszkadza Ci tylko ta mała otwartość?
Czy może coś innego nie daje Ci spokoju?
Dlaczego nie chcesz być sobą, tylko wyobrażasz sobie, że jesteś kimś innym?
Wyrzuć to wszystko z siebie. Mruga

Na forum jesteś anonimowy, więc spróbuj śmiało się otworzyć. Mruga

PS Tych marzeń nie traktuj jako marzenia, tylko jako cele do osiągnięcia...
Coś co nie "chciałbyś", tylko coś co definitywnie "chcesz"...
I nie poddawaj się, gdy nie uda Ci się zdobyć tego, co chciałeś...
Tylko próbuj dalej...
A termin "marzenia" zostaw na coś irracjonalnego. Jezyk

Jeszcze coś do kim_jestem:
Może po prostu nie bądź spięta i smutna tylko idź z uśmiechem przez życie. Mruga

Nie traktuj ludzi jako całkiem obcych...
Potraktuj ich jako Twoją rodzinę...
Może tak uda Ci się pozbyć tych barier? Mruga

sybilla · Gość

Gość

sybilla · Gość

maeror

Eh... Wiem coś o tym...
Sam obieram sobie jakiś cel... Ale potem gubię jego sens...
Sam w sobie się gubię... I tyle z tego bywa...
Ale cóż... Mruga

1. Żeby odnaleźć siebie, powinieneś najpierw znaleźć kogoś bliskiego...
Kogoś kto będzie Ci przyjacielem...
Kto będzie Cię wspierał i kto pomoże Ci w tych chwilach zagubienia...
Dobry przyjaciel mógłby także pomóc Ci w dochodzeniu do celu...
Ale żeby jakiś osiągnąć najważniejsza jest motywacja...
Jak ją w sobie znaleźć? Nie wiem... Sam jej nie posiadam...
Wiem tylko, że trzeba jej szukać...
Może da się ją odnaleźć w relacjach z innymi ludźmi..?

2. Jesteś mało otwarty... I tu mamy problem...
Gdy będziesz zamknięty ciężko Ci będzie znaleźć przyjaciół...
Boisz się ludzi poznawać...
To cecha typowa dla tych, którzy zostali oszukani lub zdradzeni przez najbliższych...
Czasem jednak warto przełamać strach...
Zaufać innym... Dać im szansę...
Najlepiej jest znaleźć jedną lub kilka osób...
Wrażliwych, głębokich i inteligentnych...
Przed którymi warto będzie się otworzyć...
Którzy Cię zrozumieją... Pomogą...
Którzy będą prawdziwymi przyjaciółmi...
Czasem jednak niestety nigdzie podobnych nie widać...

3. Nie wyobrażaj sobie, że jesteś kimś innym, bo to Cię może zgubić...
Musisz to ukierunkować trochę inaczej...
Wyobrażaj sobie siebie zmienionego...
Lepszego.. Bez wad...
Zbierz w sobie wszystkie siły...
I zwalcz to wszystko, czego w sobie nie lubisz...
Chciej być innym, takim jak chcesz być...
I zostań kimś takim...
Pamiętaj, że jeśli bardzo czegoś chcemy...
I jeśli bardzo się staramy...
To kiedyś na pewno coś osiągniemy...
I nie wmawiaj sobie, że niczego nie osiągniesz!
Możesz osiągnąć bardzo wiele! Możesz osiągnąć wszystko!
Musisz tylko chcieć...

4. Nierealne? Sam piszesz, że nie są one duże...
Jeśli racjonalnie rzecz biorąc da się je osiągnąć...
Jeśli inni dochodzą do tego o czym Ty marzysz...
To znaczy, że Ty też możesz to osiągnąć!
I osiągniesz... Tylko staraj się...
I nie poddawaj się w swoich dążeniach...
...Nierealne marzenia to ja mam...
...Marzyłeś może kiedyś o tym, by pogadać z własnym aniołem stróżem? Mruga

A jeśli już ostatecznie sam sobie z sobą nie dajesz rady...
Może dobrym rozwiązaniem byłoby udanie się do psychologa lub psychiatry..?
Taki nieciekawy stan może się pogłębić...
A następstwa tego mogą nie być przyjemne...

gosc · Gość

nie chce iść do psychiatry ....

sybilla · Gość

gosc · Gość

nie wiem chyba łatwiej wymienić wady? nie wiem jak dokładnie opisać problem porostu nic się nie chce i nie wie się co robić- młody jestem

maeror

Ale może watro byłoby porozmawiać np. z szkolnym psychologiem?
W końcu psycholodzy od tego są, żeby pomagać... Mruga

Może mógłby Ci coś trafniejszego doradzić...

Ale iść nie musisz... I rozumiem Twoje podejście...
Ja sam podejrzewam siebie o kilka problemów psychicznych...
A do psychologa lub psychiatry zamiaru iść nie mam. Mruga

"chyba łatwiej wymienić wady?"
Hmm... To świadczy albo o Twojej wielkiej skromności albo o całkowitym braku akceptacji siebie...

Ja tam się swoich wad wstydzę... Jezyk

Ale dobrze już... Nic Ci się nie chce i nie wiesz co robić..?
A skąd jesteś? Może Ci coś znajdziemy do roboty? Wesoly

gosc · Gość

nie po co macie/sz sobie zawracać głowę....
a tak to jestem ze wsi więc nie ma co dużo wybierać

sam i tak wiele sytuacji zepsułem więc chyba mi się należy

sybilla · Gość

gosc · Gość

moim zajęciem teraz są gry bo nic innego nie mogę sobie znaleźć i zapominam o tym ********** świecie

gosc · Gość

problem chyba w tym że się staczam, większość wolnego czasu marnuje itd. Nie wiem co mam robić. Wszystko straciło sens. Wkurza mnie użalanie się nad sobą ale to jest silniejsze

maeror

To się nie użalaj i nie trać czasu na użalanie się! Tylko jakoś działaj...
Nie wiem co lubisz robić...
Ale najlepiej byłoby gdybyś znalazł sobie jakąś pasję...

Zamiast cały czas narzekać na siebie i rzeczywistość...
Weź podręcznik, przełam się i zacznij się uczyć...
Wiedza zawsze się przyda...
Albo czytaj jakieś książki... Np. dzieła Szekspira... Albo Biblię...
Próbuj znaleźć coś co Cię wciągnie...
Może jakieś koła zainteresowań w szkole?
Szukaj, a znajdziesz. Mruga

Hmm... Co do staczania... I gubienia sensu...:
"Pewien znany ktoś, kto miał dom i sad
Zgubił nagle sens i w złe kręgi wpadł...
Choć majątek prysł, on nie stoczył się
Wytłumaczyć umiał sobie wtedy, wtedy właśnie że:
Że ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy...
Ważnych jest kilka tych chwil, tych na które czekamy..."
..."Dni, których nie znamy" by Marek Grechuta...

PS też nie lubię rzeczywistości...
Granie w gry "praktykuję", ale najlepiej nie siedzieć w tym cały dzień tylko to jakoś ograniczyć... Mruga

gosc · Gość

tylko ze podobno każdy ma jakieś powołanie... ja sie nie czuje powołany do czegokolwiek.... i to przez to taki jakiś zdechły jestem.

mrova

drogi Gościu, niestety ja nie będę umiała Ci nic doradzić.. jetem w podobnej sytuacji.. nie czuję się potrzebna, nie umiem znaleźć celu w życiu.. chyba pozostaje nam się moglić o światło Ducha Świętego

gosc · Gość

cokolwiek zrobie nie wychodzi nawet jakbym bardzo sie starał. Nie mogę usnąc(godz postu)

Gość

maeror

Ja też nie znam swojego powołania...
Ale każdy jakieś ma...
To nie przychodzi od razu...
Czasem trzeba go długo szukać...
Czasem dopiero pod koniec uświadamiasz sobie, że nawet nie wiedząc i nie zamierzając wypełniłeś swoje powołanie...

Hmm...
Może odnajdziesz je np. w pomocy innym?