Moja droga

team · Gość

Witam
Co się stanie z takim kimś kto jest dręczony i zabije wszystkich którzy mu dokuczali?

Gość

Idzie do piekła

Dolores61 · Wysłany: Śro 12:01, 11 Mar 2009 Temat postu:

"Albowiem zamysł ciała, to śmierc, a zamysł Ducha, to życie i pokój" (Rzymian 8:6).

A to dobra biblijna rada Z Psalmu 37:1,2,8 ...

"Nie gniewaj się na niegodziwych
Nie zazdrośc tym, którzy czynią nieprawośc.
Bo uschną szybko jak trawa
I zwiędną jak zielona murawa(...)
Zaprzestań gniewu i zaniechaj zapalczywości!
Nie gniewaj się, gdyż to wiedzie do złego..."

I jeszcze jedna rada z Rzymian 12:19...

"Najmilsi! Nie mścijcie się sami,ale pozostawcie to gniewowi Bożemu, albowiem napisano: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę, mówi Pan".

Januarius

Dolores61 · Wysłany: Śro 13:29, 11 Mar 2009 Temat postu:

Kashi · Wysłany: Sob 9:23, 14 Mar 2009 Temat postu:

A nie będzie to w obronie własnej?

ateista · Wysłany: Nie 20:56, 15 Mar 2009 Temat postu:

marlena06 · Wysłany: Sob 12:44, 28 Mar 2009 Temat postu:

Nie zgadzam się z tym,że ludzie,którzy zabili od razu idą do piekła.... Bóg wybaczy wszystko, jeżeli tego żałujesz...
Tak w ogóle czy piekło istnieje?
ja myślę,że nie

Pozdrawiam wszystkich Wesoly

ateista · Wysłany: Sob 17:58, 28 Mar 2009 Temat postu:

marlena06 · Wysłany: Sob 20:52, 28 Mar 2009 Temat postu:

Zgadzam się z Tobą...piekło istnieje na Ziemi Wesoly

"Bóg zawsze wybaczy,ludzie...czasami"

Ja uważam,że człowiek powinien uczyć się wybaczać,jak może Ci Bóg grzechy wybaczyć jeżeli nie potrafisz wybaczać innym...np. Papież Jan Paweł 2 wybaczył człowiekowi który Go postrzelił...czy to nie jest piękne? Podziwiam takich ludzi...

Pozdrawiam Wesoly

Piotr

gdyby każdy człowiek miał zabić wszystkich, którzy mu dokuczają, myślę, że na ziemi byłoby nas bardzo mało. zabicie drugiego człowieka to według mnie największy grzech i zbrodnia, jaką można komuś wyrządzić. i to nie tylko temu, kogo się zabije, ale również jego bliskim, którym się go odbierze. to właśnie oni będą najbardziej cierpieć z powodu straty kogoś bliskiego. oczywiście zabicie w obronie własnej to zupełnie co innego, jednak trzeba tutaj zaznaczyć co kto rozumie pod pojęciem obrony własnej.

jak ktoś ci dokucza to zabicie tego kogoś nic ci tak naprawdę nie da, bo potem będą dokuczali ci bliscy tego, kogo zabiłeś. a będzie ich więcej niż jeden, także tylko pomnożysz swoich dręczycieli. ciekaw jestem w jaki sposób jesteś dręczony. najlepszym sposobem aby pozbyć się dręczycieli jest po prostu nie zwracanie na nich uwagi, brzydko mówiąc - "olanie ich". po jakimś czasie stwierdzą, że dokuczanie tobie zrobiło się nudne bo nie jest już zabawne także sobie odpuszczą. no ale mówię, to zależy też od tego, w jaki sposób i dlaczego ktoś cię dręczy.

Dolores61

"Każdy, kto nienawidzi brata (bliźniego) swego, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie ma w sobie życia wiecznego"- 1 Jana3:15

michal21

Zabójstwo jak każdy grzech może zostać przebaczony, jeśli ktoś szczerze za to żałuje. Dolores przytoczyłeś/aś ciekawy fragment ale można go interpretować na różne sposoby. Tylko że jest to FRAGMENT. W całości Pismo Święte daje nam do zrozumienia że każdy grzech (oprócz grzechu przeciwko Duchowi Świętemu) może zostać odpuszczony.

Piotr

michale, a co ty byś zrobił na miejscu tej matki z twojego przykładu? jesteś pewien czy byś wybaczył? przecież on zabił całą jej rodzinę. co z tego, że był pod wpływem narkotyków? to po co je brał? przecież wiedział, że po nich człowiek traci kontrolę. to nie jest wytłumaczenie - że ktoś był odurzony narkotykiem, alkoholem czy czym innym i zabił. nie był wtedy sobą, ale przecież nie musiał tego brać. no ale sam, trzeźwo, zadecydował, że weźmie. bo wiedział, że wtedy będzie mu łatwiej i zrobi to, czego normalnie by nie potrafił. dla mnie to żadne wytłumaczenie i ja sam nie wiem czy bym przebaczył na miejscu tej matki... mimo, że moja wiara mi to nakazuje to jednak nie wiem czy byłbym w stanie to zrobić.,

Aniolek

A Jezus który mówi "Ojcze przebacz im bo nie wiedzą co czynią"?

A JPII który przebaczył swojemu niedoszłemu zabójcy?

A może słyszałeś o przypadku kiedy matka przebacza nastoletniemu zabójcy swojej córki i jeszcze go przyjmuje pod swój dach?

Ciężko jest nam dopuścić taką myśl wogóle zeby przebaczyćkomuś kto wyrządził nam tyle zła, ale jak widać jest to możliwe..
Dlatego rozumiem Michała.

Piotr

wiem o tym, jednak w tak ciężkiej sytuacji jeszcze nie byłem i mam nadzieję że nie będę, bo ciężko byłoby mi wybaczyć. pewnie bym to zrobił bo zawsze wybaczam, jednak w takich sytuacjach wcale nie dziwię się takim ludziom, którzy nie potrafią wybaczyć.

Dolores61

" Pomsta jest moja i odplata.W wyznaczonym czasie ich stopa będzie się poruszać niepewnie gdyż dzień ich klęski jest bliski i spieszą się przygotowane dla nich wydarzenia"- V Mojżeszowa 32:35;

"Nie dawaj się zwyciężać złu, lecz zło dobrem zwyciężaj"- Rzymian 12:21;

"Odpłać im według czynu ich
I według złości uczynków ich,
Według dzieła rąk ich odpłać im,
Oddaj im, jak zasłużyli"- Psalm 28:4

Gdybyśmy próbowali sami brać odwet, postępowalibyśmy zuchwale, przywłaszczając sobie prawo do czegoś, co Bóg zarezerwował dla siebie. Poza tym zdradzalibyśmy brak wiary w Jego obietnicę: "Ja odpłacę".

michal21

Nienawiść jest gorsza od morderstwa. Pytasz mnie Piotrze co bym zrobił? Porozmawiał bym z zabójcą, jeśli miałbym okazję. Niestety, albo stety śmierci osoby bliskiej nie odczuwam prawie wcale, albo inaczej, cieszę się, że jest bliżej Boga, być może jest już jej lepiej w niebie.

Co bym zrobił? Wybaczył bym mordercy. Najchętniej porozmawiał z nim, prawdopodobnie już w więzieniu. Spytał bym czemu to zrobił, czy tego żałuje i powiedział prosto: wybaczam Ci. Prawdopodobnie po takiej rozmowie nawrócił by się, albo jeśli ma słabe nerwy popadł by w depresję, lub się po prostu zabił.
Ludzie często nie potrafią tego zrozumieć, czują się głupio, wstyd im jest, że oni kogoś zamordowali, a bliski ofiary rozmawia z nim z przyjaźnią i wybacza, mówi że nic się nie stało...

Piotr

tak tylko mówisz bo nikt nie odebrał ci bliskiej osoby, a co dopiero całej rodziny. myślisz że jak Jan Paweł II przebaczył swojemu zamachowcowi i pojechał do niego do więzienia porozmawiać to jest to takie łatwe? no ale chociaż dobrze że masz takie podejście Wesoly

i nie wiadomo czy taki człowiek by się nawrócił po rozmowie z tobą albo popadł w depresję. może najchętniej to też by cię zabił jakby mógł. nie wiadomo co takiemu siedzi w głowie. to, że oprawca papieża się nawrócił nie znaczy że każdy tak zrobi. nie każdy jest przecież papieżem, który przyjeżdża do swoich zamachowców.

i szkoda że nie odczuwasz śmierci bliskiej ci osoby.. to trochę dziwne, tak jakbyś nie był z nią tak blisko, jak ci się wydaje. to, że jest bliżej Boga to tylko nasze pocieszenie, bo tak uczy nasza wiara. ale przecież tej osoby nie ma już z nami, nie zobaczymy jej, nie porozmawiamy, nie przytulimy. wiadomo, trzeba żyć dalej, jednak uczucie braku bliskości pozostanie..

Aniolek

Mojemu znajomemu kiedyś zginęła siostra w strasznym wypadku. Cała rodzina była a właściwie jest głęboko wierząca ale nie załamywali się. Wierzyli że taka była wola Boża, że Bóg ją weźmie do nieba i tam będzie jej dobrze. Wiadomo że jakiś smutek jest, ale każdy z nas odejdzie z tego świata.

michal21

Kiedy mój już pradziadek odszedł, a było to dość niedawno także płakałem na pogrzebie, smutek i wiem jakie to uczucie, tym bardziej że lubiłem dziadka, lubiłem jak uczył mnie jeździć na koniu (nie zdziwcie się bo miał coś około 90 lat kiedy to robił, zmarł w wieku 96), jak opowiadał o wojnie, często się zapominał, powtarzał tą samą historię 3, 5 raz i za każdym razem tak samo, prawdziwie. Byłem z nim bardziej związany niż z rodzicami, bo wtedy się mocno na nich gniewałem.

Jednak teraz mi się to nie zdarza i ostatnio tata mnie się spytał, chyba się zdenerwował: "i z czego się cieszysz na pogrzebie?!". To był pogrzeb mojej babci, a ja się cieszyłem. Ja już jej nie zobaczę, nigdy, jednak ona zobaczy Boga. Czy mój smutek się liczy i czy jest potrzebny? Nie, więc po co się smucić, lepiej się pomodlić za jej/jego duszę Wesoly

Piotr

michale, piszesz tutaj o stracie pradziadka i babci, którzy umarli śmiercią naturalną. to zupełnie inna śmierć niż taka, w której ktoś wybije ci rodziców, żonę i dzieci. jesteś jeszcze pewnie za młody by to zrozumieć ale jak już założysz swoją rodzinę, będziesz miał swój dom i ktoś by ci to nagle odebrał, to, co było dla ciebie całym światem, to też będziesz się cieszył na ich pogrzebie? na pradziadka albo babcie przyszła już kolej ale twoja żona mogłaby żyć dalej dla ciebie, moglibyście mieć więcej dzieci i cieszyć się z tego, jak dorastają. a tutaj ktoś to nagle przerwał i zostawił cię samego. nie życzę ci oczywiście takiego czegoś! jednak chcę, abyś zauważył różnicę i zrozumiał jakie nasze ziemskie życie jest ważne. nie żyjemy tylko po to by umrzeć i spotkać się w niebie. kochamy naszych bliskich i żyjemy dla nich i powinniśmy nasze życie wykorzystać jak najlepiej się da. wierzymy, że po śmierci będziemy żyli dalej ale to nie znaczy że to życie powinno być nam obojętne. pamiętaj, że mamy tylko jedno życie.

michal21

Być może tak by było, jednak dalsza dyskusja potoczyć się może dopiero wtedy, kiedy coś takiego przeżyję. Ciągle jestem jednak przekonany, że wybaczył bym winnemu.

Piotr

to dobrze że masz takie nastawienie i mam nadzieję że tego nie zmienisz. i mam nadzieję, że nigdy takie coś cię nie spotka.

Dolores61