Moja droga

jatoja · Wysłany: Wto 19:04, 30 Mar 2010 Temat postu: sława a wiara

Od dłuższego czasu zastanawiam się jak się ma pragnienie sławy, popularności, sukcesów, do wiary. Marzę o tym, by kiedyś być kimś rozpoznawalnym, osiągnąć coś w sztuce, żeby ludzie patrząc na mój występ odczuwali dreszcz wrażenia. Chcę być popularna, czasem czuję że muszę stać się kimś takim, bo nie zniosę życia bez tego. Nie wiem skąd mi się to bierze, to ma chyba jakieś podłoże psychiczne... Modlę się o to, żebym mogła robić to, o czym marzę, żebym mogła występować publicznie i była w tym doceniana, ale czasem tak bardzo czuję tę potrzebę, że zaczynam się zastanawiać czy to nie jest jakaś próżność, czy to nie grzech. Bo Bogu chyba bardziej podobają się cisi, działający modlitwą i dyskretnie, nie na pokaz. Ale naprawdę wydaje mi się, ze tego potrzebuję, sukcesu, docenienia, nie wiem czy będę w pełni szczęśliwa jeśli tego nie zaznam, bo to się wiąże z moimi marzeniami. A przecież bez Jego poparcia to mi nic nie wyjdzie.. Tak bym chciała pokazać ludziom, że mogą osiągnąć wiele, jeśli będą wytrwali i naprawdę będą tego chcieli. Nie wiem co o tym myśleć, jak się modlić, żeby być wysłuchaną..

salwinia · Wysłany: Śro 5:13, 31 Mar 2010 Temat postu:

Jeśli to jest zgodne z wolą Bożą, to zostaniesz wysłuchana niezależnie od tego, jakich słów użyjesz.
Warto mieć marzenia i warto o nie walczyć. Nie poddawaj się. Nie zapominaj tylko że wszystko to jest od Boga, i nic do ciebie nie należy.
"Błogosławieni cisi..." nie szukaj w tym wszystkim rozgłosu. Rób to dla ludzi, nie dla sławy.
Spójrz na św. Franciszka Wesoly

demonstrując to, że odchodzi od swojego ojca i nic ze sobą nie zabiera, rozebrał się do naga, przed ojcem, biskupem i ludem. I poszedł...
Boży szaleniec Wesoly

Tobie też szaleństwa życzę. Tego dobrego szaleństwa rzecz jasna.

Kiler

Faktycznie, salwini nie można odmówić racji. W Piśmie Świętym mamy o błogosławieństwie cichych. Jednak wiadomo, ze każdy człowiek jest inny. Jedni marzą o tym, by stać się sławni, inni o tym nie marzą a zostają sławni, inni nie marzą i nie zostają.
Skoro czujesz, że Ty należysz do osób szczególnych - powinnaś dbać o te uzdolnienia, które masz. Mi ile razy proponowano różne zespoły, śpiewy, gry na instrumentach... Ja wiem, że jestem zdolny w tym temacie, sporo robię, ale że czuję, ze nie do tego mnie Pan powołuje, to nie przykładam do tego zbytniej wagi. Choć mam podobno zapędy przywódcze.
Pan Bóg wie, co dla Ciebie dobre. Jesli będziesz z nim współpracować, to On nie pozwoli na to, by coś było nie tak. Możesz próbować zostać sławną nei wiem, aktorką czy kimś, a Pan Bóg pokieruje Twoim losem.

Jamsen

maro110

madźka.

Każdy niech robi to co lubi i jest w tym dobry, oczywiście z głową na karku. A jeżeli zostaje doceniony przez swój np. jakiś talent i staje się osobą sławna, to coś złego? Tutaj tylko musi uważać, żeby nie wpaść w różne grzechy: pycha, bożek- pieniądze itp. Sama sława chyba nie jest zła. Tu chodzi, żeby nie wpaść w pułapkę, po prostu mądrze ze wszystkiego korzystać.