Moja droga

Mała Ostoja

Ludzie znający dobrze Jana Pawła II powiadają, że Papież nawet w najgorszych sytuacjach nie traci poczucia humoru. Joaquin Navar0-Valls, rzecznik prasowy Stolicy Apostolskiej, zapytał go kiedyś wprost:
- Czy Wasza Świątobliwość płacze?
- Nigdy na zewnątrz - odpowiedział Papież.

Źródło: G. Weigel, Świadek nadziei

Mała Ostoja

Karol Wojtyła przyszedł na świat 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Jego matka, Emilia, powtarzała ponoć sąsiadkom, że Lolek będzie wielkim człowiekiem...

W 1927 roku - wkrótce po tym, jak amerykański lotnik Charles Lindbergh samotnie przeleciał nad Atlantykiem - zapytano małego Karola Wojtyłę:
- Kim chciałbyś zostać?
- Będę lotnikiem! - odpowiedział chłopiec.
- A dlaczego nie księdzem?
- Bo Polak może być drugim Lindberghiem, ale nie może zostać papieżem.

Opowieść apokryficzna, źródło: ks. K. Pielatowski, Uśmiech Jana Pawła II.

barti91

Kiedyś już papież Jan Paweł II , bardzo się przeziębił , i musiał spędzić kilka dni w łóżku. Jeden z Włoskich opiekunów od pewnego czasu uczył się pilnie Polskiego. I chcąc pochwalić się papieżowi swoimi postępami , wszedł do pokoju gdzie leżał chory JPII i pyta .
-Ja się czuje piesek??
Na to papież z wielkim uśmiechem odpowiada: hau!! hau!!

1stnaturalboy

hehehe ; )

Rania

Niewielu zna ten gest Jana Pawła II. Nie ma go w papieskich biografiach ani w albumach fotograficznych, milczy na jego temat KAI i polska wersja "L'Osservatore Romano".
To zdumiewające! Wszyscy zachowują się tak, jakby go nigdy nie było.

A przecież był. W internecie można nawet znaleźć dokumentującą go fotografię. Wyraźnie na niej widać Jana Pawła II, jak całuje Koran.

[link widoczny dla zalogowanych]

Szklanek22

bardzo ładne dzieło

bumersa

W
1927 roku – wkrótce po tym, jak ame
-
rykański lotnik Charles Lindbergh sa
-
motnie przeleciał nad Atlantykiem – zapytano
małego Karola Wojtyłę:
– Kim chciałbyś zostać?
– Będę lotnikiem! – odpowiedział chłopiec.
– A dlaczego nie księdzem?
– Bo Polak może być drugim Lindberghiem,
ale nie może zostać papieżem.

boijkiax

Pozytywnie zakręcony, współczujący, optymistyczny mimo wszystko. Sympatyczny, pełen dobra i ciepła, z poczuciem humoru. Czytałam tą książkę jakiś czas temu i do tej pory wspominam ją z uśmiechem. Historia studenta, który spóźnił się na egzamin i "psioczył" na wykładowcę do tej pory mnie rozśmiesza, choć minął jakiś czas od przeczytania tej fajnej i bardzo pozytywnej książki.
Warto ją przeczytać. Rozdzielić spojrzenie na Karola Wojtyłę, Jana Pawła II i zwykłego człowieka, jakim zawsze Był.

golidulek

Książka ukazuje niesamowite poczucie humoru oraz radość którą Jan Paweł II emanował na codzień. Czytałam ją szybko w niektórych momentach wybuchając śmiechem. Jest naprawdę godna uwagi. Tyle jest teraz wydawanych książek opisujących cuda i wielkie życie naszego papieża. Zaczynamy zapominać jaki był naprawdę, poza protokołem. Ta niepozorna książka przypomina nam o tym i właśnie dlatego warto ją przeczytać.

franxiel

Jeden z watykańskich prałatów chciał się nauczyć polskiego, więc sprowadził sobie nasz elementarz. Nauka była jednak tak pospieszna, że kiedy chciał się nową umiejętnością pochwalić przed Ojcem Świętym, coś mu się pomyliło i zamiast: "Jak się czuje Papież", rzekł: "Jak się czuje piesek?". Papież spojrzał na niego zdumiony, po czym odpalił: "Hau, hau".Papieskie wagary