Moja droga

Lazares · Wysłany: Pią 22:22, 11 Mar 2011 Temat postu: Ateizm

Nie, nie mam nic do ateistów, naprawdę. Więc proszę, żebyście po przeczytaniu tych kilku zdań nie zaczęli już wrzeszczeć - tylko dobrnijcie do końca Wesoly

Żyję zasadą, że człowiek, który nie wierzy, ma..... bardzo puste życie. Jednak od zarania dziejów mieliśmy jakieś potrzeby duchowe, prawda? A co z ludźmi, którzy są właśnie ateistami? Naprawdę nie odczuwają oni potrzeby zwrócenia się do Wyższego Bytu? (Napisałam tak celowo, bo jednak nie każdy ateista musi zaraz NIE-WIERZYĆ w Boga chrześcijańskiego Wesoly

) Mógłby ktoś ładnie i jasno odpowiedzieć na moje pytanko?

Dziękuję!

madźka. · Wysłany: Pią 23:48, 11 Mar 2011 Temat postu:

Ja wyjdę z założenia, że ateista tą "potrzebę duchową" sobie czymś innym zastąpi. Znajdzie sobie jakiegoś "boga", którego tak nie nazwie.

Lestath · Wysłany: Sob 12:50, 12 Mar 2011 Temat postu:

Nie wiem czy będzie to ładnie ale jasno raczej tak.
Zacznę może tak, że według mnie już ocenianie czyjegoś życia, że jest puste, na podstawie samej wiary, jest egoizmem, brakiem tolerancji, zaślepieniem, czymś czego ja bardzo nie lubię i raczej za kimś takim nie przepadam. Nie masz żadnego pojęcia, co ja odczuwam, co myślę. Życie puste jest zazwyczaj pozbawione jakichkolwiek wyższych uczuć. Dla mnie takie myślenie jest pewnego rodzaju ograniczeniem i zamykaniem się na kogoś o odmiennych poglądach. Trzeba zrozumieć, że ktoś może być inny i nie jest przez to gorszy. W dzisiejszych czasach postępującej globalizacji i mieszania kultur jest to w jakimś stopniu zacofaniem intelektualnym czy emocjonalnym. Zamykając się na innych można stracić coś pięknego.

Ja nie mam potrzeby zwracania się do żadnego wyższego bytu. Jestem w stanie uwierzyć w jakiś wyższy byt ale jeśli byłby, to i tak bym go nie czcił. Niepotrzebne jest mi "wymyślone" wsparcie, mi jest potrzebne wsparcie konkretnej jednej osoby, która kiedy do mnie mówi, to słyszę jej słowa i która fizycznie istnieje. Po co mi "Coś" czego miałbym się obawiać? Na miejscu boga stawiam samego siebie, to ja decyduje o tym, co dla mnie jest dobre. Nie są mi potrzebne święte książki. bo ja sam potrafię zdecydować. Drugim bogiem jest właśnie ta jedna osoba. Na niej najbardziej mi zależy, na jej dobre opinii na mój temat, uznaniu, akceptacji, uczuciach. To o tej osoby względy będę zabiegać, bo wierzę, że dzięki tej osobie i związanym z nią szczęściem, mogę się zbawić tu i teraz, na tym świecie.

Bobo · Wysłany: Sob 15:40, 12 Mar 2011 Temat postu:

Bardzo klarownie napisane, Lestath. Postawa wyrażona prosto i wyraźnie. To nie ma znaczenie czy się z taką postawą zgadzam czy nie. ja, osobiście, Bobo... wolę ludzi o zdeklarowanych poglądach, ludzi, którzy wiedzą czego chcą, mają jakąś ideę przewodnią w życiu. Natomiast źle się czuję w obecności ludzi niby wierzących ale... nie potrafiących sprecyzować w co ani dlaczego...
Jako ŚJ bardzo często spotykam się z różnymi postawami ludzkimi. Najlepiej 'gada' mi się z tymi, którzy mają wysoką samoświadomość. I nawet jak odchodzę od człowieka z poczuciem, że nie doszliśmy do wspólnego zdania, to i tak wspominam miło człowieka.
Może dlatego, że ja raczej wolę dobrą ideę w życiu niż posiadać wszystko inne tylko bez idei.

Pewnie była o tym już gdzieś mowa ale... zdaje się, że Lestath wyraził, jak się nie mylę, jeden z poglądów satanistycznych?

Lazares · Wysłany: Sob 17:46, 12 Mar 2011 Temat postu:

Wiesz, Lestath, nie chciałam tym nikogo obrazić, więc nie unoś się tak. To tylko moje zdanie i nie musisz go brać do siebie. A "puste" miałam na myśli "puste pod względem wierzeń" - nie uczuć jak miłość, nienawiść itp.

Lestath · Wysłany: Sob 21:54, 12 Mar 2011 Temat postu:

Bobo wyraziłem swój pogląd, który jest zgodnym z poglądem może nie ogólnie satanistycznym ale Kościołem Szatana (CoS), bo są organizacje satanistyczne, które mają całkiem inne. Jednak moje poglądy nie są twarde, one się zmieniają z biegiem czasu i sytuacji. Jednak to, co ja robię wyklucza mnie jako 'wzorowego" satanistę... czyli popieranie katolicyzmu. Ja sam nie potrafię uwierzyć ale kiedy kogoś spotykam, to ja wolę, żeby był katolikiem, w sensie, że staram się pomóc nie rezygnować z wiary, no bo pogląd ten uczy raczej pozytywnych zachowań... i ja sobie mówię, że teraz jestem lestianistą Wesoly

od lestiego. Sam sobie sobą jestem.

Lazares ja się nie unoszę. Chciałeś poznać moje zdanie to je poznałeś. No przecież nie będę Cię oszukiwał. Wydaje mi się, że dość jasno się wypowiedziałem a o to była prośba.

slav · Wysłany: Sob 23:06, 12 Mar 2011 Temat postu:

ja sadze troche inaczej.
to wlasnie czlowiek, ktory nie wierzy w byt wyzszy jest bardziej otwarty...chocby dlatego, ze wciaz przed nim stoja pytania.

choc kiedys zttls napisal, ze latwiej jest byc ateista, czy moze ateistom jest latwiej...i mial duzo racji...to jednak bywa tak, ze waga tych pytan czesto tlumi radosny sposob podejscia do zycia jaki powinien towarzyszyc ideii ateizmu.

zmierzajac do puenty twierdze, ze potrzeby duchowe ateistow kwitna tyle, ze w tym przypadku rozmyslania egzystencjalne nie sa zwiazane z nadnaturalnym bytem.
ich zycie wypelnia koloryt skladajacy sie ze spostrzezen, pytan i czasem odpowiedzi.
'puste zycie' to nie trafiony wniosek.

chyba kazdy czlowiek raz, czy dwa mial sytuacje, w ktorej to odczuwal potrzebe zwrocenia sie do wyzszego bytu.
to chyba zreszta dziewiczy powod uksztaltowania sie religii.

Lestath · Wysłany: Sob 23:58, 12 Mar 2011 Temat postu:

Tak slav, zgodzę się że każdy kiedyś miał taką potrzebę. Ja dawniej miałem bardzo duża potrzebę jednak w pewnym procesie ona została wyparta. Moje zerwanie z wiarą było głównie emocjonalne, może początkowo nie było to niewierzeniem ale po prostu odrzuceniem tego.

Ale czy życie ateisty jest łatwe... hmm właściwie inni mnie określali jako ateistę ale mi samemu trudno było się podpiąć pod ateistę, różnie to bywało. Jednak jakoś się mieszczę. Ja tylko w drzwiach od autobusu w Mysłowicach się kiedyś nie zmieściłem Wesoly

Łatwe może być jak każde inne. Jednak nie musi. Różnie można na to patrzeć. Wierzący ma wspaniałą wizję przyszłości, odczuwa wsparcie kogoś doskonałego. Ja osobiście często zastanawiam się czy ja dobrze robię, czy to nie jest ogromny błąd. I myślę, że gdybym tylko trafił na takich katolików jak obecnie mogę znać, to ja pewnie nadal bym był katolikiem. Ale ja już nie potrafię, próbowałem wracać kiedyś ale nie da się.

Rania · Wysłany: Nie 16:47, 13 Mar 2011 Temat postu:

to w takim razie jaki sens ma zycie dziecka z afryki
zyjecie sobie w tej bogatej europie a tam toczy sie bieda.. z przypadku? jaki sens ma ich zycie? albo zycie skazanego niesprawiedliwie? zyl sobie skazali go i umarl...jakis sens?
a co Lestath jesli nie znajdziesz tej z ktora podzielisz zycie? czy wtedy tez bedziesz mog powiedziec ze sie ta druga polowa to zbawienie?
jak wy ateisci tlumaczycie niesprawiedliwosc na swiecie? i czy w ogole moze byc sprawiedliwie wg was?

1988_2010 · Wysłany: Nie 17:05, 13 Mar 2011 Temat postu:

Rozumiem, że ateista nie wieży w miłość tak samo jak w Boga? A jeśli wierzy to na jakiej podstawie?

Lestath · Wysłany: Nie 19:00, 13 Mar 2011 Temat postu:

Kolejna teraz Rania anty-ateistka
A czy musi mieć sens? Jak krowa zdycha na polu to ma to jakiś większy sens? Jak zdycha pies w schronisku z głodu to też ma jakiś głębszy sens? Twoje, jak i moje i każdego z osobna życie może nie mieć większego sensu. Każdy z nas może się mylić, przynajmniej ja sądzę, że ja mogę się mylić.

Jeśli nie znajdę na całe życie, to powiem Ci wtedy, że moje życie było bez sensu. Że mogłem czuć się zbawiony ale zwyczajnie się nie udało. OK?
(proszę o poprawne składanie zdań, bo nie wiem czy dobrze odpowiedziałem)

Dlaczego ja mam tłumaczyć niesprawiedliwość? Ja w tym nie biorę udziału. Sprawiedliwość z założenia jest możliwa, ale jak komunizm praktycznie to nie wyjdzie. Każdy człowiek jest inny i sam zdecyduje, co zrobi, co będzie dla niego lepsze lub wygodniejsze, niestety nie zawsze jest to dobre dla kogoś drugiego. Człowiek ma wolną wolę.

PS: Odpowiadam tylko za siebie, a nie za wszystkich.

slav · Wysłany: Nie 21:15, 13 Mar 2011 Temat postu:

a ja odpowiem z przyjemnoscia.
ja sie nie obrazam, bo nie ma ...no w kazdym razie cala rzesza ludzi kompletnie mylnie intermpretuje ateizm.

a co do sedna:

1988_2010 · Wysłany: Nie 22:04, 13 Mar 2011 Temat postu:

slav · Wysłany: Pon 1:59, 14 Mar 2011 Temat postu:

sugerowanie, ze jedynym zrodlem milosci jest bog...zalatuje juz jekko fanatyzmem.
stawia bowiem osoby niewierzace w jednym rzedzie z niegodziwcami i ludzmi, dla ktorych dobro i milosc to pozbawione znaczenia wartosci.

zaryzykowalbym twierdzenie, ze osoby ktore nie traca energii na modly skierowane do nadnaturalnego bytu, emanuja wieksza miloscia do bliznich wiedzac, ze czlowiek jest najwyzsza wartoscia i jedyna godna poswiecen.

choc to bolesne dla obroncow zlotych zasad wiary i religii...jednak wszelkie uczucia zwiazane z emocjami, naturalnie w tym i milosc istnialy juz dlugo, dlugo, dluuugo wczesniej, niz hipotetyczno-pedagogiczna rola religii byla wstanie cos wskurac.

Lestath · Wysłany: Pon 7:55, 14 Mar 2011 Temat postu:

Rania · Wysłany: Pon 8:11, 14 Mar 2011 Temat postu:

Lestath...porownywanie zycia ludzkiego i zwierzecego, chyba nie na miejscu. Zwierzeta do raju nie ida. Ludzie zawsze maja nadzieje... zdechla krowa, zostanie z niej pyl. Umarl czlowiek, zostaje dusza..

Nathaniel · Wysłany: Pon 13:07, 14 Mar 2011 Temat postu:

Niektórzy ludzie po prostu nie mają takich potrzeb duchowych. Jedni nie chodzą do filharmonii by obcować z kulturą wysoką inni kompletnie nie interesują się sportem. W tych konkretnych aspektach, rzeczywiście życie-duchowe, życie-kulturalne czy życie-sportowe jest puste. Jak to się rzutuje na całokształt człowieka? Czy pustka w jednej z ogromnej liczby płaszczyzn życiowych dyskwalifikuje całkowicie człowieka?

Kto w poniższym przykładzie jest bardziej wartościowym człowiekiem:
Głęboko wierzący, który obojętnie przechodzi obok żebraka proszącego o wsparcie czy ateista organizujący pomoc dla biednych?

Lestath · Wysłany: Pon 16:15, 14 Mar 2011 Temat postu:

Raniu nie jak nie znajdziecie, tylko jak ty Lesti nie znajdziesz, bo ja się wypowiadam za samego siebie. Inni mogą mieć inne potrzeby. Dla mnie to jest najwyższa potrzeba. Moje poglądy są sporo nasiąknięte poglądami satanizmu, więc podejrzewam, że jest wiele kwestii, w których będę się różnił sporo od typowego ateisty.

Świat nie jest jednością, wystarczy popatrzeć na wiadomości w tv, np niedawno, chyba tydzień temu w Bangladeszu muzułmańska bojówka zaatakowała maczetami katolicką wioskę i spaliła ich domy.

Jeśli masz za zadanie udowadniać mi że moje życie jest smutne, to nie mam ochoty z Tobą rozmawiać. Naprawdę do niczego to nie prowadzi, bo ja zaraz zacznę udowadniać, że Twoje jest smutne, bo wg mnie jesteś podporządkowana mężowi, no i nic z tego nie wyjdzie. Nie jest to dobry powód do podbudowania swojego ego. Trudno oceniać czyjeś życie jako smutne na podstawie poglądów, które nie są moralnie szkodliwe. Jesteś Raniu szczęśliwa? To zrozum też, że inni mogą to osiągnąć w inny sposób. Jeśli usłyszałbym od kogoś takie zdanie, na takiej podstawie, to bym po prostu wyszedł, bo myślę, że szkoda czasu na kogoś kto nie potrafi zaakceptować czegoś odmiennego.

Nie wiem na jakiej podstawie sądzisz, ze ateista ma trudnej zrozumieć to co czuje, w temacie miłość. Rozumiem doskonale, co się ze mną dzieje. Jedyne czego nie rozumiem to Twojej dyskryminacji.

Rania · Wysłany: Pon 18:19, 14 Mar 2011 Temat postu:

Lestath · Wysłany: Pon 18:34, 14 Mar 2011 Temat postu:

Naprawdę Raniu, nie mam ochoty na tego typu rozmowy

Nie wiem czy nie potrafisz wywnioskować z kontekstu wypowiedzi, czy chcesz wyśmiać, ale chodziło mi o to, że Ty dyskryminujesz niewierzących, a nie że ktoś Ciebie.
Nie można wszystkiego tłumaczyć własnym zdaniem lub prywatną opinią jeśli nie jest ona niczym mocnym podparta, trzeba liczyć się z tym, co się mówi.

Jeśli to Cię podbuduje, to jesteś Raniu najlepsza i najszczęśliwsza, bo wierzysz w swojego boga, niewierzący jest gorszy, bo nawet i kochać nie potrafi, a jak mu się już uda, to trudno to zrozumieć, a przynajmniej trudniej niż wierzącemu, a jak ktoś twierdzi coś innego to jest manipulantem, bo świat jest jednością bez sprawiedliwości... poczytaj czasem to co piszesz.

slav · Wysłany: Pon 19:18, 14 Mar 2011 Temat postu:

nie chce juz oceniac nikogo personalnie, bo zaczynam myslec, ze to mniejszosc na tym forum jest prowokowana.

z drugiej strony rownie dobrze to ja moge napisac, ze to smutne zycie maja wierzacy...bo z mojego punktu widzenia istnieje wiele przeslanek, ku takiej tezie.

juz calkiem nie chce komentowac (nazwe go) spostrzezenia, ktore sugeruje klopoty ze zrozumieniem i odczuwaniem milosci przez niewierzacych, czy ateistow.

nie wiem tylko czy to brak wiedzy, umiejetnosci poslugiwania sie logika czy tylko zla wola, tudziez przedszkolna prowokacja.

1988_2010 · Wysłany: Pon 19:47, 14 Mar 2011 Temat postu:

Rania · Wysłany: Pon 20:25, 14 Mar 2011 Temat postu:

1988_2010 · Wysłany: Pon 20:49, 14 Mar 2011 Temat postu:

Mnie zaciekawił pkt. widzenia ateistów na miłość. Ale jak widać nie można uzyskać rzeczowych argumentów, może ich po prostu nie ma.

slav · Wysłany: Pon 20:57, 14 Mar 2011 Temat postu:

no to porazmawiajmy spokojnie.
pokolei.
dlaczego ateista, dla ktorego milosc jest rownie abstrakcyjna co postac boga potrafi ja oczuwac i rozumiec?

drobne sprostowanie:
milosc i bog sa pojeciami rownie abstrakcyjnymi dla wierzacego, jak i nie..

no nie ma bata, musi byc wstep.
co nas rozni od innych naczelnych?
potoczna opinia mowi, ze swiadomosc,...a co odwazniejsza, ze samoswiadomosc.
no i jak zwykle to bywa ze stereotypowymi opiniami...otoz nie!

wiele ssakow i niektore ptaki wykazuja cechy swiadomosci, bez watpienia samoswiadomosc wykazuja naczelne.

to co ludzi odroznia od innych naczelnych, to swiadomosc przemijajania i postepujacych zmian oraz przede wszystkim odczuwanie empatii.
to zreszta bylo trampolina w emocjonalnym rozwoju czlowieka.
wyewoluowana umiejetnosc odczuwania i rozumienia uczuc innych, dala w prostej lini poczatek takim uczuciom i umiejetnoscia jak:
milosc, nienawisc, zazdrosc, a w konsekwencji i zawisc,...ale tez litosc, umiejetnosc odczucia czyjegos cierpienia (wtedy to gruczoly produkujace lzy otrzymale nowe zadanie, poza ochronnym), umiejetnosc rozrozniania dobra i zla, a z czasem falszu od prawdy (choc dalej na tym polu toczy sie walka).

dlatego czy wierzacy, czy ateista, poeta, czy grabarz...wszyscy potrafia kochac i jak to powiedziano...rozumieja i znaja to pojecie Wesoly

i prosilbym tego juz nie kwestionowac, bo po co robic szopke dla amatorow z tak zacnego forum.