Moja droga

lendii

Czy Biblia popiera pogląd, że istnieją jednorożce, jakby na to wskazywały niektóre przekłady?

Biblia gdańska, przekład Wujka i inne tłumaczenia Pisma Świętego wspominają o jednorożcach. Nie czynią tego jednak przekłady współczesne, które poprawnie oddają tekst hebrajski (Psalm 22:22, Bg; 29:6, Bg; 92:11, Bg [21:22; 28:6; 91:11, Wujek]).
W ciągu stuleci powstało wiele mitów o zwierzęciu mającym łeb i korpus konia, nogi jelenia, a ogon lwa. Chyba najbardziej charakterystyczną cechą tego legendarnego stworzenia był pojedynczy, skręcony róg na czole.
„Niegdyś wierzono, że róg jednorożca zawiera antidotum przeciw truciźnie, a w średniowieczu proszek zrobiony rzekomo z takiego rogu sprzedawano po słonych cenach. Większość uczonych uważa, iż wyobrażenie jednorożca wywodziło się z krążących po Europie opowieści o nosorożcach” (The World Book Encyclopedia). Zwierzęta o jednym rogu występują na niektórych pomnikach asyryjskich i babilońskich. Obecnie uważa się, że chodzi o jelenie, koziorożce, krowy i byki przedstawione z boku, wskutek czego nie widać obydwu rogów.
Jest to dość interesujące dla badaczy Biblii, gdyż dziewięciokrotnie wspomina ona o zwierzęciu nazywanym po hebrajsku re’em′ (Liczb [4 Mojżeszowa] 23:22; 24:8; Powtórzonego Prawa [5 Mojżeszowa] 33:17; Hioba 39:9, 10; Psalm 22:22, Bw; 29:6; 92:11, Bw; Izajasza 34:7). Tłumacze długo nie byli pewni, o jakie zwierzę tu chodzi. W greckiej Septuagincie słowo re’em′ oddano wyrazem, który znaczy „mający jeden róg”, czyli jednorożec. Łacińska Wulgata często tłumaczy je na „nosorożec”. Inne przekłady stosują nazwy: „dziki wół”, „dzikie zwierzę” lub „bawół”. Z kolei Robert Young po prostu transliteruje ten wyraz z hebrajskiego na angielski jako „Reem”, co w gruncie rzeczy nic nie mówi czytelnikom.
Współczesnym uczonym udało się jednak usunąć wiele niejasności co do re’em′. Leksykografowie Ludwig Koehler i Walter Baumgartner wykazują, że wyraz ten odnosi się do „dzikiego bydła” o nazwie naukowej Bos primigenius. Należy ono do pewnej „podrodziny w rodzinie wielkorogich zwierząt kopytnych”. The New Encyclopædia Britannica wyjaśnia:
„Niektóre poetyckie partie Starego Testamentu wspominają o silnym i okazałym zwierzęciu z rogami zwanym re’em′. Słowo to w licznych przekładach oddawane jest przez ‚jednorożec’ lub ‚nosorożec’, ale obecnie wielu tłumaczy woli termin ‚dziki byk’ (tur), będący poprawnym odpowiednikiem hebrajskiego re’em′”.
New World Translation of the Holy Scriptures (Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata) konsekwentnie i poprawnie tłumaczy re’em′ na „dziki byk”. Tur (dziki byk) wymarł chyba w XVII wieku, ale z tego, co o nim wiadomo naukowcom wynika, że całkowicie różnił się od legendarnego jednorożca. Dawny tur miał jakieś 1,8 metra wysokości i około 3 metrów długości. Ważył mniej więcej 900 kilogramów, a każdy z jego dwóch rogów mógł osiągać długość ponad 75 centymetrów.
Opis ten niewątpliwie harmonizuje z biblijnymi wzmiankami o re’em′, czyli dzikim byku. Był on znany ze swej siły i nieposkromionego usposobienia (Hioba 39:10, 11) oraz ze swej szybkości (Liczb 23:22; 24:8). W przeciwieństwie do legendarnego jednorożca miał oczywiście dwa rogi. Nawiązał do nich Mojżesz, gdy opisywał dwa potężne plemiona wywodzące się od dwóch synów Józefa (Powtórzonego Prawa 33:17).
A zatem Biblia nie popiera poglądu, jakoby istniały jednorożce, opisywane w legendach. Kreśli poprawny — aczkolwiek fragmentaryczny — obraz masywnego, napawającego lękiem tura, czyli dzikiego byka, który żył od czasów biblijnych aż po niezbyt odległą przeszłość.

_____
Górne zdjęcie: Młoda kobieta z jednorożcem — fresk w Pallazzo Farnese w Rzymie, prawdopodobnie autorstwa Domenico Zampieri, ok. 1602
Dolne zdjęcie: Tur - obraz Heinricha Hardera
Zdjęcia z pl.wikipedia.org

Henozeusz

cały problem w rozumowaniu tego temau polega na tym, że ludzie myślą wg wyobrażeń współczesnych zamiast wg tego co opisuje Pismo Święte.
Otóż w Piśmie nie chodzi o nosorożca, jednorożca czy jakieś zwierze, ale chodzi o zupełnie inny gatunek. O jaki ?
i tu dochodzimy do tematu jakże skrywanego przed ludźmi przez duchownych.
Otóż Słowo Boże mówi, że zbuntowani aniołowie zstępowali z nieba na ziemię i zapładniali ludzkie kobiety - w wyniku tego rodziły im się nowe stworzenia - zupełnie inne gatunki. W niektórych tłumaczeniach Biblii nazywa się ich gigantami, ale to nie jest prawidłowe tłumaczenie. Myślę, że najlepiej by było pozostać przy nazwach oryginalnych - Biblia nazywa je re'em - (z tego co pamiętam to nie do końca tak, trochę inaczej, ale mniejsza z tym) więc może wartoby nazywać je tak jak to zostało spisane.
Ale wracając do tematu - co się stało z tymi "gigantami" - pół ludźmi pół demonami - bo okazuje się, że te wszystkie mity o jednorożcach, o Herkulesach, o Syrenach zawierają ziarno prawdy - rzeczywiście takie istoty istniały. Jednak Biblia mówi, że Bóg je zgładził w potopie - historia Noego Mruga

Historia ich powstania jest opisana szczegułowo w zakazanej księdze Henocha - historia demonów tam opisywana jest ukrywana przed ludźmi, nawet nie odważono się wstawić tej księgi do oficjalnego kanonu Pisma Świętego, jedynie wtajemniczeni duchowni mogli ją czytać.
W każdym razie jakie to ma znaczenie dzisiaj - otóż te inne istoty po zalaniu potopem wygląda na to, że nadal znajdują się na ziemi w postaci duchowej - to są właśnie demony, które często Jezus przeganiał i polecił Swoim Uczniom aby również to robili.... (ale diabeł w obronie swoich dzieci demonów wmówił światu, że to przeżytek, że tego nie ma, i w rezultacie większość swiata jest zaślepiona na fakt istnienia demonów).
Dodam również, że demony i ich ojcowie czyli diabelskie anioły chcą aby im oddawać cześć - i stąd na świecie jest tyle fałszywych religii. Jedna czci allacha, inna jakiegoś kryszne inna jeszcze cos - to są imiona demonów, ci ludzi czczą demony myśląc, że to bogowie... - Słowo Boże wyraźnie to mówi, a tym czasem egzorcyści chrześcijańscy dopiero niedawno odkryli to z egzorcyzmów - wystarczyło słuchać Słowa Bożego aby znać prawdę....