Moja droga

michalch130

KABAŁA
Kluczem do zrozumienia sposobu opanowania przez żydów masonerii i użycia jej do swych celów jest kabała. Dla wszystkich środowisk okultystycznych była ona często cenniejsza od pieniędzy żydowskich bankierów, bo z jej pomocą mogli uzyskać moc (diabła) niezbędną, aby odczuć w swej świadomości stan boskości. Stąd kabaliści żydowscy od wczesnego średniowiecza pełnili role mistrzów duchowych wobec wszystkich znaczących postaci tworzącego się antykościoła i ten wpływ potrafili wykorzystać. Zanim powiemy o praktykach kabalistycznych, ukażemy, z jakiego źródła kabała wzięła początek, i jej założenia filozoficzno-religijne.
Żydostwo talmudyczne po odrzuceniu Prawdy Objawionej, to jest po wyparciu się i zabiciu Jezusa, swego Króla, zerwało definitywnie dotychczasową więź (Przymierze) z Bogiem Jahwe. Stali się jak dom nie-zamieszkały i niebroniony przed siedmioma duchami nieczystymi, które stwierdziwszy, że jest pusty, a przyozdobiony, w nim zamieszkały (por. Mt 12,43-45). Pod przemożnym działaniem tych duchów w tradycji judaistycznej zrodziła się kabała okultystyczna, zwana „tajemną tradycją Izraela", z której czerpały i czerpią wszystkie organizacje okultystyczne.
Kabała (po hebrajsku gabbalah) znaczy tradycja rozwijana przez rabinów w formie komentarzy tworzących Talmud. Charakter ściśle okułtystyczny został kabale nadany dopiero w średniowieczu, choć nie dotyczył on całej tradycji judaizmu talmudycznego, gdyż część rabinów wykształconych i naukowo podchodzących do Tory (pięć pierwszych ksiąg Starego Testamentu) była temu nurtowi przeciwna i go zwalczała.
Nas interesuje w kabale nurt ezoteryczny, który poprzez wieki bardzo szybko się rozwijał i dziś praktycznie zdominował cały judaizm talmudyczny. By zrozumieć okultyzm kabały, musimy pamiętać, że w wielu księgach Starego Testamentu ukazane jest wiarołomstwo Izraela, który w miejsce kultu Boga Jahwe prawie nieprzerwanie uprawiał kult demonów, posuwając się do najohydniejszych magicznych praktyk, jak: czary, prostytucja sakralna czy składanie ofiar demonom z własnych dzieci. Te praktyki okultystyczne zaczęto od pierwszych wieków po Chrystusie rozwijać w sposób „genialny" w ramach kabały, pod nadzorem „siedmiu geniuszy kłamstwa" (por. Mt 12,43-45). Już w spisanej na przełomie II i III w. po Chrystusie księdze kabały Sefer Jecira (Księga Stworzenia), obok wiedzy teoretycznej, znajdują się odniesienia i praktyczne pouczenia, jak posługiwać się magią. Jeszcze bardziej ulegały zmianom kabalistyczna teogonia (nauka o pochodzeniu bogów) i kosmogonia (nauka o pochodzeniu świata), i związane z nimi wierzenia. Kabaliści w sposób „twórczy" systematycznie tworzyli i pogłębiali swą wiedzę, coraz bardziej zaprzeczając prawdom objawionym przez Boga w Księdze Rodzaju (pierwsza księga Starego Testamentu).
To zjawisko może być trudne do zrozumienia dla nas, katolików, gdyż wiemy, że Kościół od samego początku strzeże niezmienności prawd objawionych (depozytu wiary) według zasady: ani jedna kreska, ani jedna jota nie może ulec zmianie (por. Mt 5,1

. Natomiast judaizm talmudyczny od początku uważał za ważniejszą od tekstów Pisma Świętego naukę rabinów (komentarze do Pisma Świętego). Z tego powodu na przestrzeni wieków tradycja judaistyczna ulegała nieustannym zmianom, często z sobą sprzecznym, coraz bardziej pogrążając się w mrokach pogaństwa i demonicznego okultyzmu. Obrazem tych przemian jest spisana około XIII w. kolejna - najbardziej sławna - księga kabały Sefer-ha-Zohar (Księga Blasku), nazywana biblią kabały, która proces odchodzenia od religii Mojżeszowej w następnych wiekach jeszcze bardziej przyspieszyła. W dużej mierze nauka w niej zawarta jest zbieżna z wierzeniami gnostyków, ponieważ kabała i gnoza czerpały inspiracje z tych samych źródeł, a potem wzrastały w bliźniaczym związku. Jednakże kabała jest wiedzą bardziej wyrafinowaną, stwarzającą o wiele szersze niż gnoza możliwości uprawiania czarnoksięstwa.
Podobnie jak w gnozie kabała zakłada boga praprzyczynę, którego nazwie En-Sof. Bóg ten stwarza wszystko na drodze swej emanacji (panteizm), to znaczy wydobywa to, co istnieje, z tego, co już istniało, to jest z siebie samego. Nowość bardzo istotna dla okultyzmu jest ta, że wszystko wydobywa z siebie poprzez wypowiedzenie słowa-nazwy kolejnych dzieł stwórczych. Kabaliści starają się ustalić wartość liczbową tych nazw poprzez technikę gematrii, aby w ten sposób zawładnąć mocą stwórczą Boga. Wszystko co boskie, pochodzące wprost od En-Sof, zaistniało - według nich - w dziesięciu kreacjach zwanych Sefirot.
Sefirot tworzą „drzewo" androgyniczne, to znaczy, że drzewo to posiada stronę męską i żeńską, gdyż En-Sof według kabalistów jest dwupłciowy - na tym przekonaniu zasadza się istota obłędu kabały, która seksowi nadaje charakter kreacyjny, sakralny i zbawczy...........

Więcej możesz przeczytać dołączając do grupy na facebook-u "Świat Postępu vs Świat Tradycji" pozdrawiam Wesoly

Zapraszam do dyskusji
Rozmawiamy także o tolerancji, historii Kościoła, Teorii Środka, Duszy, Globalnej Rewolucji Seksualnej, Tajemnice Masonerii, Żydach w NKWD i UB w okresie stalinowskim, NWO, sylwetce Piotra Ibrahima Kalwasa, Historii Tatarów Polskich, Ojcu Kolbe i jego stosunku do Żydów, Nazizmowi przeciwko Kościołowi, Patriotyzmie, Sytuacji politycznej na Ukrainie, Filozofii Jana Kochanowskiego, Jak powstał świat, UE - Nowy Komunizm, Eugenika itd...